Fotoğraf

Hakikat ötesi (Post-Truth) kavramı hakikat ve olguların önemini yitirdiği bir döneme işaret etmektedir. Nesnel doğruların, yerini öznel algılara bıraktığı çağımızda iletişim kavramına dair bildiklerimizi yeniden düşünmek zorundayız. “Hakikat ötesi çağ” olarak da adlandırılan bu dönemde, dezenformasyon ve bilgi kirliliğinin yaygınlaşması bir strateji olarak kullanılmış ve algıların olguların önüne geçmesi, hakikati savunanlar için ciddi sınamalara dönüşmüştür. Hakikate ulaşılması ve hakikate dayalı rasyonel kararlar alınması da bu sınamalar nedeniyle ciddi manada zorlaşmıştır. Algı-olgu çatışması, algı yönetimi kavramının günlük hayatımıza yoğun bir şekilde dâhil edilmesine neden olmuştur.
Hakikat ötesi söylemler uçucu ve sanal olmalarına rağmen toplumsal bilinçaltında derin izler bırakabilmektedir. Bu yüzden hakikat ve samimiyet eksenlerine oturmayan bir iletişim anlayışına karşı koyabilmek, ancak doğru inşa edilen ve doğru aktarılan bir “algı yönetimi” kavramı ile mümkün olabilir. Hakikat ötesi ile birlikte sınırları belirsizleşen ve muğlaklaşan kavramlar, akademik bir ahlak ve hakikat anlayışını merkeze alarak tekrar düşünülmelidir. Nitekim, gerçekleri bulanıklaştırmaya çalışarak tezviratı ön plana çıkaran zihniyet ile mücadele etmek ve hakikat savunucusu olmak ancak iyi tasarlanmış bir iletişim stratejisiyle tesis edilebilir.
Ülkemizde ve dünyada, sosyal medya kullanımının yaygınlaşması ve kendi içerisinde sürekli çeşitlenen sosyal medya mecraları, algı yönetimi açısından yeni kanallar açmıştır. Bu mecralar, yeni sosyalleşme alanları kurup dünyanın herhangi bir bölgesindeki bir habere ulaşma imkânı sunarken, bir taraftan da manipülatif paylaşımların ve negatif algı operasyonlarının da odak noktası olmuştur.
Gerçeklere bağlı kalabildiği sürece sosyal medya, algıların doğru şekillendirilmesinde değerli bir kaynaktır. Bu çerçevede, doğru bilgi ve samimiyete dayalı olarak tasavvur edilen iletişim yönetimi, manipülatif paylaşımlara ve negatif algı operasyonlarına meydan okumanın en etkili yöntemi olarak karşımıza çıkmaktadır.
Teknolojik imkanların artmasıyla zenginleşen iletişim kanalları, devletlerin birbirleriyle ve vatandaşlar ile olan ilişkilerini dönüştürmüş; söz konusu ilişkilerin dijitalleşmesinin önünü açmıştır. Dijitalleşen ilişkiler ise hem toplum hem devlet açısından fırsat ve tehditleri aynı anda sunar hale gelmiştir. Öte yandan, dijital dünya, yalan haber ve dezenformasyonun hızla yayıldığı mecralar tarafından tehdit altındadır. Söz konusu tehdidin etkilerinin, en fazla devlet ve vatandaş arasındaki ilişkilerde ortaya çıktığını söyleyebiliriz. Vatandaş-devlet ilişkisinin güçlendirilmesi ve karşılıklı anlayışın sağlanmasına imkân tanıyan dijitalleşme, hakikat eksenli ilerlemediği takdirde vatandaş-devlet ilişkisine zarar verici nitelikte olabilmektedir. Bu kapsamda dijital medya mecralarında samimi bir algı yönetimi kavrayışı, hakikatin anlatılması, vatandaş-devlet ilişkilerine sağlam bir zemin hazırlanması ve şeffaflığın tesis edilmesi açısından stratejik öneme haizdir.
Doç. Dr. Oğuz Göksu editörlüğünde ve değerli akademisyenlerin katkılarıyla, “iletişim” kavramını bütüncül ve kapsamlı bir şekilde ele alan bu eserin, hakikat arayışımızda önemli bir adım olmasını ve okuyuculara katkı sunmasını temenni ederim. 

Prof. Dr. Fahrettin ALTUN
Türkiye Cumhuriyeti İletişim Başkanı

Medya fotoğrafçılığı kavramı yaygın bir şekilde, basın fotoğrafçılığı veya haber fotoğrafçılığı olarak ta kullanılabilmektedir. Fotoğrafın icadından bugüne geçen süre, aynı zamanda belgesel ve haber fotoğrafçılığının tarihi anlamına da gelmektedir.

Bir sanat tarihi arastirmasi olan ve sanat egitimine katki saglamayi amaclayan bu makalede, Futurizm sanat akimina ve bu akimin olusumunda fotografin onemine yonelik bir degerlendirme yapilmistir. Futurizm, 1909 yilinda Marinetti tarafindan yayinlanan bir manifestoyla Italya’da ortaya cikan avangart bir sanat akimidir. Etkisi 1944 yilinda Marinetti’nin olumune kadar surmustur. Resim, heykel, muzik, siir, edebiyat, tiyatro, mimarlik, fotograf ve sinema gibi birНok farkli disiplin iНerisinde etkisini gostermis olan Futurizm, Vortisizm, Konstruktivizm, Suprematizm ve Dada hareketlerine kaynaklik etmistir. Dunyayi degistirme amaci tasiyan Futurist sanatНilar, cesareti, saldirganligi ve isyani yucelterek, gecmise ve geleneksel sanat anlayisina meydan okumuslardir. Teknolojinin makinelerle birlikte modern hayata getirdigi hareketi, enerjiyi, degisimi, hizi ve dinamizmi yapitlarina konu edinmislerdir. Bu anlamda bir makine tarafindan uretilen fotografik goruntu, geleneksel olmayan uslubu, ...

Fotoğraf makinesinin icadıyla birlikte insanlar yaşadıkları güzel anları, gördükleri güzellikleri, hayatlarındaki önemli olan olayları fotoğraflamışlardır. İnsanlar bu fotoğrafları aslında bir iletişim aracı olarak kullanmışlardır. Bir haber fotoğrafı ya da o anki mutluluklarını ifade eden fotoğraf hem bir sanat dalı hem de bir iletişim biçimidir. 20. yüzyılın ikinci yarısından itibaren günlük yaşamın içinde vazgeçilmez
bir kavram olarak nitelendirilen teknoloji kültürden sanata hayatımızın her alanında gelişime katkı sağlayan bir araçtır. Günlük yaşam dinamiğimizin oluşumunda etkili olan teknolojik gelişmeler bilim ve sanat alanında değişimlerin yaşanmasına neden olmaktadır. Bu bağlamda, sanat ve teknoloji birbirleriyle sürekli etkileşim ve gelişim
durumda olan ayrılmaz iki kavramdır. Diğer sanat dallarının aksine fotoğraf sanatı teknolojik gelişmelere çok daha açıktır. Fotoğraf sanatının tarihine bakıldığı zaman gelişen teknolojiyle birlikte toplumlar içinde büyük bir ivme kazandığı açıkça görülmektedir. Özellikle son 20 yılda üretim ve gösterim alanında gösterdiği gelişim ve değişim fotoğraf alanında yeni kavramların ve yeni üretim biçimlerinin oluşmasına katkı sağlamıştır. Fotoğraf sanatına dijital teknoloji kavramının gelmesiyle birlikte geleneksel sanat anlayışına karşı bir duruş olurken, yeni biçimsel üretim ve sunumların oluşumuyla birlikte fotoğrafta yeni bir dil anlayışı doğmuştur. Günümüzde bilgisayarın, internetin ve yeni medyanın hayatımızın her alanına nüfuz ettiği bir ortamda fotoğraf üretiminde yeni görsel içerik üretimi kaçınılmaz bir teknolojik gelişimdir. Bu teknolojik gelişimle birlikte üreticinin veya sanatçının zorlukla oluşturabildiği anlatım dilinin daha kolay bir şekilde oluşturmasına olanak sağlamıştır. SLR (değiştirebilen objektife sahip filmli fotoğraf makinesi) makinelerin yerini dijital kavramı ile DSLR (değiştirilebilen objektife sahip dijital özellikli fotoğraf makinesi) makinelerin gelmesiyle birlikte tek bir cihazda hem fotoğraf hem de video çekim imkânı kullanıcıların daha fazla görsel içerik oluşturmasını sağlamıştır. Fotoğraf makinelerinin geçirdiği büyük değişimlerden sonra bugün makinelerin geldiği son nokta ise ceplerimizde taşıdığımız cep telefonları olmuştur. Bu gelişimle birlikte mobil görsel üretimi ve tüketimi (paylaşımı) anlık iletişimi kolaylaştırdığı gibi yeni bir görsel anlatım dili ve tekniklerinin oluşmasına katkı sunmuştur. Bu çalışmada dijital teknolojiyle yeni görsel üretimi olarak nitelendirilen timelapse-hyperlapse (belirli zaman aralıklarında çekilmiş fotoğrafların birleştirilip video haline dönüşümü), selfie (özçekim) ve drone (insansız hava aracı) çekimlerinin üretim tekniklerinin neler olduğu
ve bu görsel üretimin hangi alanlarda kullanıldığı örnekler üzerinden sunumu yapılacaktır.

Edward Olive fotógrafo profesional. Reportajes de fotos artísticas para bodas, primeras comuniones, eventos sociales, retratos para profesionales, fotografía publicitaria y corporativa para empresas, PYMEs y autónomos en Madrid, Barcelona, España y toda Europa.

Esta Historia general de la fotografía ofrece al lector una visión amplia de la evolución de este medio gráfico desde sus orígenes hasta nuestros días. Abarca no solamente el ámbito occidental, donde nació y empezó su andadura, sino que refleja su desarrollo en todo el ...

Osmanlı İmparatorluğu son zamanlarına doğru izlediği gerici politikalar nedeniyle birçok yeni buluşlar ile çok geç tanıştığından fotoğraf ile geç tanışması yahut tanışmaması gibi yanlış bir algı oluşmasına zemin hazırlamaya uygundur. 1839 yılında içinde bulunduğu Batılılaşma Dönemi nedeniyle fotoğrafın icat olduğu yıl Osmanlı İmparatorluğu fotoğraf ile tanışmıştır. İşbu durum nedeniyle böyle bir çalışmanın yapılması çok zor görünse bile daha önce bu ve buna benzer farklı açılardan incelenen bir konudur.
Yapılan araştırmalarda birçok teze, yayıma, makalelere başvurularak tek fotoğrafın kısa tarihçesi, albümleri ile padişahların fotoğraf ile olan ilişkisi, Müslüman ve Gayrimüslim fotoğraf sanatçıları bir çalışma içerisinde derlenmiştir.

En el presente texto se estudia la conocida como «Fuente de la Jarra» y la decoración pictórica de la fachada de la Casa Consistorial de Tarazona (Zaragoza), dos manifestaciones del patrimonio artístico turiasonense del siglo XIX que no han llegado a nuestros días, pero que conocemos con bastante pormenor gracias a la documentación municipal y a las fotografías realizadas tanto por fotógrafos anónimos como por autores de renombre como Julio Requejo, Juan Mora Insa o Manuel Coyne.

Bir iletişim ve sanat aracı olarak yeni medya içerisinde yer alan fotoğraf, bilgisayar, internet, cep telefonu, Ipad vb. yeni medya teknolojileri ile yaratılan, genellikle interaktif kullanıcı geribildirimi ve yaratıcı katılımı içeren çalışmaları ifade etmektedir. Bu bağlamda yeni medyanın gelişimi ile birlikte, sanatçıların/fotoğraf sanatçılarının çalışmalarında teknik ve içeriksel farklılıklar gözlenmiştir. 2000'lerden günümüze dek olan gelişimin irdelendiği bu makalede, yeni medya sanatı ve fotoğrafçılığın karakteristikleri ve kategorizasyonu ele alınmaktadır. Bu bağlamda yeni medyada yer alan fotoğrafların kavramsal ve kuramsal olarak nasıl anlamlandırılabildiği incelenmektedir.

Doğa, insan yaşamında macera ve huzur, adrenalin ve sükûnet gibi farklı olguları aynı potada birleştirme imkânı
sağlayan en önemli alandır. Doğaya atılan adım mutluluğun ilk basamağını oluşturur. Teknolojinin, sanayinin nadir
girdiği, tüm ihtişamı ile bakirliğini koruduğu Hakkâri doğası. Heybetli Sümbül dağı yamacında kurulu bu şehrin bin
yıllardır yüksek rakımlarda saklı tuttuğu tabii güzellikleri; gururlu dağları, efsanelere mekân olmuş ırmakları, beyaz
örtülerini yıl boyu çıkarmayan tepeleri, geniş ve vakur vadileri, şiirsel güzellikleriyle buzdan gölleri, ovalarına kartal gibi
üstten bakan yeşil yaylaları, her gece yıldızların ışık gösterileri sunduğu göğünün altında keşfedilmemiş cennetlerin
anahtarını tutuyor. Kayaktan Raftinge, Dağcılıktan Trekkinge, Yamaç paraşütünden Tur kayağına, Dağ bisikletinden
Kanoya, Kayaklı yamaç paraşütünden Kampçılığa kadar geniş bir yelpazeye sahip Hakkâri, doğa sporlarının yeni adresi.
Hakkâri, insandan evvel dağların başkentidir. Şehrin sahibi de koruyucusu da dağlarıdır ve sarp kayalıklarına tırmanıp
zirve defterlerine birkaç cümle hatıra bırakmayı tatmış olanlar için bu bir iptilaya dönüşür. Hakkâri dağlarına çıkanlar,
beyaz örtüsünde kayak kayanlar, buzul göllerinde Kano, hırçın nehirlerinde Rafting yapanlar, derin vadilerinde pedal
çevirenler, yemyeşil yaylalarında kamp kuranlar, yüksek tepelerinden Yamaç paraşütü ile şehir merkezine süzülenler
müptelası olurlar.
Son yıllarda şehir merkezlerinin insanlara yaşattığı yoğun işlerin, trafik çilesinin, stresin, çarpık kentleşmenin alternatifi
olan bakir alanlar ve bu alanlarda yapılan sporlar; şüphesiz ki en iyi terapi alanlarıdır. Dünyada hızla gelişen ve
doğa sporları tutkunlarının hayatında önemli bir yer alan Eko turizm, Doğa sporları turizmi ve Kış sporları turizmine,
Ülkemizde ve ilimizde yaşayanlar da kayıtsız kalmayıp, zamanlarının önemli bir kısmını buna ayırmaktadırlar. Farklı
rotalar, bakir bölgeler arayanlar için ilimiz en iyi adreslerden bir tanesi. Görürsen her yer güzel sloganı ile 9 farklı doğa
sporu branşını içeren bu rota kitabı ilimizin ve ülkemizin bu kulvarda ne kadar iddialı olduğunu ortaya koymaktadır. Bu
kitabın okuyan her okuyucu için buranın bir hayal olarak kalmayacağını, bu hayali gerçekleştirmesi için iyi bir rehber
olacağından eminiz. DAP kalkınma idaresi başkanlığınca finanse edilen, Hakkâri üniversitesince hazırlanan bu eser de,
bizlerle engin deneyimlerini paylaşan Cilo Sat Gölleri ve Buzulları Dağcılık ve Doğa sporları kulübü derneğine ve Türkiye
Dağcılık Federasyonu Hakkâri Dağcılık il temsilcisi Naci ERTUNÇ’A saygı ve şükranlarımızı sunuyoruz.

[TR] Gerçekliği insan gözünden bağımsız bir şekilde aktarma isteği Camera Obscura'dan hareketle fotoğraflama tekniklerinde birçok gelişime neden olmuş, görüntü-lerin kısa bir zaman diliminde yüzeye aktarımıyla göz ardı edilen gerçekler gün yüzüne çıkmaya başlamıştır. Fotoğraflama tekniklerinde kat edilen yol fotoğrafı güvenilir bir kaynak haline getirirken, üst düzey bir yetenekle eş değer tutulan ressamlık fotoğraf makinesinin yaygınlaşmasıyla, değerini günden güne yitirmeye başlamıştır. Yaşanılan bu var olma mücadelesinde kimi sanatçılar yeni arayışlara yönelmiş, kimisi de fotoğrafı bir ilham kaynağı olarak sanata yön verebilecek bir teknik olarak kabul etmiştir. Özellikle 19. Yüzyılın ikinci yarısından itibaren Empresyonist ve Post-Empresyonistler tarafından yoğun olarak kullanılmaya başlanan fotoğraf, hem erişimi güç olan sahnelerin ele alınışı hem de çalışmanın ön eskizini oluşturması bakımından sanatçılara çeşitli avantajlar sağlamıştır. Bununla birlikte, resimlerinde fotoğrafı veri kaynağı olarak kullanan sanatçılar objektiften yansıyan gerçekliği kendi bakış açısına göre yorumlama fırsatı bulmuş bu yaklaşım da resim sanatında yeni biçimlerin gün yüzüne çıkışını sağlamıştır. [EN] The desire to convey reality independently of the human eye has been caused many developments in photography techniques with reference to Camera Obscura and the facts that transfering images to the surface in a short period of time the ignorant facts have begun to come to light. While the distance covered in photography techniques makes photography a reliable source, the artist who is kept equal to a high level talent, has begun to lose its value from day to day with the spread of photography. In this struggle for existence, some artists have turned to new quests and others have accepted photography as a technique that can direct art as an inspiration source. Especially since the second half of the nineteenth century, the photograph which has been intensely used by impressionist and artistic impressionists has provided various advantages to the artists in terms of both handling the hard-to-reach scenes and creating the preliminary sketch of the works. However, artists who use photography as a source of data in their paintings have been able to assest the reality reflected from the camera lens in terms of their own viewpoint, and this approach has enabled the emergence of new forms in painting.

Bir sanat tarihi araştırması olan ve sanat eğitimine katkı sağlamayı amaçlayan bu makalede, Fütürizm sanat akımına ve bu akımın oluşumunda fotoğrafın önemine yönelik bir değerlendirme yapılmıştır. Fütürizm, 1909 yılında Marinetti tarafından yayınlanan bir manifestoyla İtalya’da ortaya çıkan avangart bir sanat akımıdır. Etkisi 1944 yılında Marinetti’nin ölümüne kadar sürmüştür. Resim, heykel, müzik, şiir, edebiyat, tiyatro, mimarlık, fotoğraf ve sinema gibi birçok farklı disiplin içerisinde etkisini göstermiş olan Fütürizm, Vortisizm, Konstrüktivizm, Süprematizm ve Dada hareketlerine kaynaklık etmiştir. Dünyayı değiştirme amacı taşıyan Fütürist sanatçılar, cesareti, saldırganlığı ve isyanı yücelterek, geçmişe ve geleneksel sanat anlayışına meydan okumuşlardır. Teknolojinin makinelerle birlikte modern hayata getirdiği hareketi, enerjiyi, değişimi, hızı ve dinamizmi yapıtlarına konu edinmişlerdir. Bu anlamda bir makine tarafından üretilen fotografik görüntü, geleneksel olmayan üslubu, hareket, hız ve enerji olgularını görselleştirme biçimiyle, Fütürizmin oluşumunda etkili bir rol oynamıştır. Özellikle Fütürist ressamlar, Empresyonizm, Puantilizm ve Kübizm’in resmetme tekniklerinin yanı sıra, fotoğraf makinesinin yüksek enstanteneyle zamanın kısa bir anı’nı durdurabilme ve düşük enstanteneyle de zamanın akışkanlığını hareket halinde gösterebilme özelliklerinden faydalanmışlardır. Muybridge’in farklı duyarkatlar üzerinde kaydettiği hareket analizleri, Marey’in aynı görüntüde bir araya getirdiği hareketin çoklu katmanları, Bragaglia kardeşlerin hareketi hayaletimsi bir görüntüye dönüştüren uzun pozlamaları, Fütürist sanatçılar için önemli bir ilham kaynağı olmuştur.

Fatma ÜREKLİ, "Osmanlı'nın Çanakkale 1915 Panorama Müzesi Projesi", Çamlıca Basım Yayım, İstanbul, 2012.

360 derecelik daire şeklinde bir bakış alanını kapsayan ve ufka kadar uzanan manzaranın sergilendiği silindirik gösteri mekanları olan panoramalar 18. yüzyıl sonlarında ortaya çıkmış ve 19. yüzyılda yaygınlaşarak büyük ilgi görmüştür. 1850'li yıllarda Osmanlı'ya giren panoramik fotoğrafların ilgiyle karşılanmasının ardından, çok geçmeden panorama müzesi de gündeme gelmişti.
26 Ocak 1913'te kurulan Müdafaa-i Milliye Cemiyeti 31 Mart 1915'te, Çanakkale Savaşları'nın muhtelif sahnelerini yansıtan bir panorama kurma teşebbüsünde bulunmuştu. Bu panoramada ayrıca Osmanlı Devleti'nin kuruluşundan itibaren o zamana kadar geçen süre içerisinde muhtelif devirlerden önemli kesitler de yansıtılarak, Osmanlı idealinin halka gösterilmesi tasavvur olunmuştu. Panoramanın, o dönemde Paris ve Berlin gibi Avrupa'nın büyük şehirlerinde bulunan panoramalar gibi 30 metre çapında bir daireden ibaret olması tasarlanmaktaydı.

“Her fotoğraf bir fikirdir” diyen II. Abdülhamid, hükümdarlığı boyunca (1876‐1909) ülkesinin çeşitli alanlardaki gelişimini görmek için fotoğraftan da yararlanmıştır. Bu amaçla binlerce fotoğraf çektirmiş ve sonunda bu fotoğraflardan “Yıldız Albümleri” ya da “II. Abdülhamid Albümleri” adıyla anılan çok önemli bir görsel arşiv oluşmuştur. II. Abdülhamid, bu fotoğraflardan hem ülkesinin gelişimini takip etmek amacıyla hem de kendisi ve ülkesiyle ilgili olarak uluslararası alanda yaratılmaya çalışılan olumsuz propagandalara karşı koymak amacıyla yararlanmıştır. Bu amaçla 1893 yılında Washington’da bulunan Kongre Kütüphanesi’ne 51 albüm içerisinde 1819 fotoğraf bulunan büyük bir
fotoğraf albümü göndermiştir. Albümde yer alan fotoğraflar, Batılıların görmek istediği “oryantalist” bir Osmanlı değil, II. Abdülhamid’in göstermek istediği “modern” bir Osmanlı Devleti’dir. Bu albüm içerisinde kayıtlı 4 adet de Konya fotoğrafı bulunmaktadır. Bu fotoğraflar hem bir döneme ışık tutmakta, hem de II. Abdülhamid’in uluslararası alanda izlediği “imaj” politikası hakkında önemli kanıtlar sunmaktadır.

Çalışmanın amacı, algı yönetimi konusunda genel bir çerçeve
çizmek ve algı yönetimi hakkındaki olumsuz izlenimleri
vurgulayarak bu alandaki doğru yaklaşımları ortaya koymaktır.
Bu çalışmada algı yönetiminin başta siyasal iletişim olmak
üzere farklı alanlarda neyi ifade ettiği, algı yönetiminin ilişkili
olduğu konular, medya, dijital iletişim ve sosyal medya bağlamında
algı yönetiminin nasıl gerçekleştirildiği, manipülasyon
ve dezenformasyon konuları ele alınmaktadır.

Fotoğraf teknolojisinin ortaya çıkışı, basın fotoğrafçılığı ve fotoğraf ajansları, sanat, reklam ve enformasyon unsuru olarak fotoğrafçılık, görüntünün hareketlendirilmesi ve sinema, kitle iletişim aracı olarak sinema ve toplumsal etkileri, seyirci ve popüler sinema, sinema sektörünün örneklerle gelişimi: hollywood, bollywood ve yeşilçam
sinema, televizyon ve internet ilişkisinde görüntülü iletişimin dönüşümü bu çalışmada ele alınmaktadır

Yeni medya teknolojilerinin hızına yetişilemeyen günümüzde sosyal medya bireylerin gündelik yaşantısında en önemli ritüellerin başında gelmektedir.
Bireyler artık günün büyük bir kısmını bu mecralarda
harcamaktadır. Dolayısıyla vaktini bu mecrada harcayan
bireyleri bu mecrada yakalayabilmek, mesajları iletebilmek, yayılmasını sağlayıp daha çok etkileşim
kurabilmek önemli amaç haline gelmiştir.

Kitle iletişim araçlarından özellikle geleneksel medyadan
tek yönlü bilgi akışın olduğu bireyler pasif birer tüketici
iken sosyal medyalar sayesinde tükettiği içeriği üreten
kişiler konumuna gelmişlerdir. Bu durum içerik oluşturmanın önemini ortaya koymaktadır. Bu noktada
görselleri kullanarak içerik oluşturulan dijital hikayecilik
kavramı ortaya çıkmaktadır.

Bu çalışma ise sosyal ağlarda dijital hikaye içerik oluşturma araçları olan görsel (fotoğraf, video ve infografik) kullanımının gerek eğitimde, gerek pazarlamada gerekse sosyal ağlarda nasıl kullanıldığı doküman incelemesi yöntemiyle ele alınacaktır.

Anahtar Kelimeler: Sosyal Medya, İçerik Oluşturma, Dijital Hikayecilik, Fotoğraf, Video, İnfografik

Fotoğraf günümüzde çok katmanlı bir hale geldi. Farklı bilim ve sanat dallarına eklemlendi. Geçmişte fotoğraf deyince akla " güzel an " , " estetize edilmiş yaşam " gelirdi. Bu değişim sadece iki boyutlu bir kayıt aracı olan fotoğrafın kendi üretim şeklinin değişimi ile ilgili değildi. Toplumsal, sanatsal ve kültürel olarak fotoğrafa olan bakışın değişmesinin bir sonucuydu. Yani sanatın kendi kavramlarını sorgulaması, diğer kavramları ödünç alması, kavramsallık, bilimin nesnelliği sorgulaması, modernizm ütopyasının çökmesi, savaşlar, postmodern düşüncenin yerleşmesi, küreselleşme, glokalleşme, ekonomik değişimler, teknolojinin inanılmaz gelişimi de artık fotoğrafa olan bakışı değiştirdi. Sontag, Benjamin, Barthes, Berger, Bourdieu, Batchen, Godoeu ve adını sayamadığım kuramcıların fotoğrafa ilgi duymalarıyla birlikte fotoğraf okuma denen eylem metinlerarası bir hal aldı. Metinlerarasılık, metinler arasında bir alışveriş, bir tür konuşma ya da söyleşim biçimi olarak anlaşılmalı. Bu anlayışa göre (fotoğraf da dahil olmak üzere) her şey bir metin. Her metin bir alıntılar mozaiği ve her metin kendi içinde başka bir metnin özümsenmesi ve dönüşümü. Metinlerarasılık bir metnin önceki bir metni yinelemesi değil, sonsuz bir süreç, metinsel bir devinim. Bu kavram var olan biçimciler ve içerikçiler tartışmasının anlamsızlaştığının bir kanıtıdır aslında. Artık bir fotoğraf ile ilgili konuşulacak ya da yazılacaksa, biçim ve içerik konusunun dışında farklı ideolojik, sosyolojik, edebi, antropolojik, tarihsel arka planlara ihtiyaç var. İşin içine sadece fotoğrafın kendisi değil aynı zamanda fotoğrafı üreten ve fotoğrafı izleyenler de dahil edilir duruma geldi. İletişim alanındaki izleyici çalışmaları, feminist çalışmalar, görsel okuma yöntemlerinin sosyal bilimlerin farklı alanlarında kullanılıyor oluşu, sanat kuramcılarının sanat kuramları çerçevesinde okuma yöntemleri geliştirmeleri fotoğraf okuma biçimlerini çeşitlendirdi. Bu haliyle fotoğraf tek başına dünyada asılı halde duran, iki boyutlu bir yüzey olmaktan ziyade disiplinlerarası bir metne dönüştü. Tarihe mal olmuş fotoğraflardan başlayarak aile albümlerine kadar genişletilebilecek bütün görüntü rezervleri aslında bu dünyadaki bütün ideolojilerin, toplumsal değişmelerin, ekonomik eşitsizliklerin, düşüncelerin, gündelik yaşamın birer göstergesine dönüştüler. Hal böyleyken fotoğrafın biçim ve içerik sarmalına hapsetmek hem fotoğrafa hem de fotoğrafı anlamlandırmaya çalışan izleyici kitleye haksızlık diye düşünüyorum. Fotoğraf okuma meseleleri ile ilk kez yüksek lisans tezimi yazarken karşılaşmış olmam beni bir yöntem arayışına itti. Bu yöntem arayışı o günkü bilincim ve kültürel sermayem ile doğrudan ilişkiliydi. Kendime göre bir karma yöntem geliştirerek AFSAD fotoğraf dergisi Fotoğraf'taki (1978-1993) fotoğrafları okumayı denedim. 1978-1979 yılları arasındaki dergide yer alan fotoğraflar 70'li yılların ideolojik ve toplumsal olaylarının birer kanıtıydılar. Sol görüşün ağırlıklı olduğu bir dergide yer alan fotoğraflar, eylemleri, toplumsal eşitsizliği ve çukurdakileri belgeliyordu. Hepsi bir metinle daha da anlam kazanıyordu. Metin fotoğrafın anlamını zaman zaman güçlendiriyor, zaman zaman manipüle ediyordu. Bu bağlamda fotoğrafı çekenler ile görüşmek farz olmuştu. Onlarla görüşmelerim boyunca var olan fotoğraflar benim okuyabildiğim kodların, biçim ve içerik ikilisinin dışında yeni anlamları uyandırıyor, anlam birden bire farklı katmanlara eklemleniyordu. Bu örnek bana özellikle

This volume offers a fascinating look of the photographers of Segorbe and its region of Palancia (Castellón), from the dawn of photography about 180 years ago, which covers the lives of photographers in chronological order, discovering the end of Derrey in Spain, and takes the reader to this day, showing a global and indispensable overview of those lands. Illustrated with abundant photographs and with an excellent text, well documented and accessible, authentic tribute to those hitherto unknown Chroniclers of the Image.
When and where was this picture taken? Who took the picture? Who were the professionals who were realizing realities throughout this century and a half? Were they from Segorbe? Of the region? Did they come from outside? Why did they do it? Were they professionals? If they were not, how did they become professional? Where were they installed? How many years
were they dedicated? What name did they give to their study? What machines and what materials did they use? What has remained of your files? ... This book tries to answer all these questions and therefore makes an invaluable contribution to study and knowledge in rebuilding and remembering.
------------------------------
Este volumen ofrece una fascinante mirada de los fotógrafos de Segorbe y su comarca del Palancia (Castellón), desde los albores de la fotografía hace unos 180 años, que recorre la vida de los fotógrafos en orden cronológico, descubriendo el final de Derrey en España, y lleva al lector hasta el día de hoy, mostrando una panorámica global e indispensable de esas tierras. Ilustrado con abundantes fotografías y con un excelente texto, bien documentado y accesible, auténtico homenaje a esos hasta ahora desconocidos Cronistas de la Imagen.
¿Cuándo y dónde se tomó esta fotografía?, ¿Quién tomó la fotografía?, ¿Quiénes fueron los profesionales que fueron plasmando realidades a lo largo de este siglo y medio? ¿Eran de Segorbe? ¿De la comarca? ¿Vinieron de fuera? ¿Por qué lo hicieron?, ¿Eran profesionales? Si no lo eran ¿Cómo se profesionalizaron? ¿Dónde se instalaron? ¿Cuántos años se dedicaron? ¿Qué nombre le dieron a su estudio? ¿Qué máquinas y que materiales utilizaron? ¿Qué ha quedado de sus archivos?... Este libro trata de responder a todas esas cuestiones y por ello supone una inestimable contribución al estudio y conocimiento en reconstruir y recordar.

“Yıldız Sarayı Fotoğraf Albümleri” içerisinde yer alan İzmir ve çevresine ait fotoğraflardan oluşan bir albüm/kitap projesini hayata geçirmeyi uzun zamandır düşünüyorduk. Bizi bu sürece yönelten temel neden, söz konusu koleksiyondan faydalanılarak İstanbul, Bursa, Edirne, Manisa gibi
kentlere ait albüm/kitapların yayımlanmış olmasına rağmen şimdiye kadar İzmir ile ilgili benzer bir çalışmanın yapılmamış olmasıydı. Bu çalışmanın temel amacı, İzmir'e ilişkin fotoğrafları; arşiv belgeleri, dönemin basın haberleri ve diğer kaynakların ışığında yorumlayarak görüntüler üzerinden bir kent tarihi okuması yapmaktır. Bu nedenle, fotoğrafların altındaki bilgilendirme yazılarından ve fotoğraflardaki çeşitli ayrıntılardan yola çıkarak detaylı bir arşiv araştırması yapılmıştır.

Fotoğraf tarihinde kurgusal ve gerçek olan üzerine yapılan tartışmalar hem fotoğrafın
hem de doğrudan kurgu ve gerçek kavramlarının kaçınılmaz bir biçimde
sorunsallaşmasına neden olmuştur. ‘Gerçek nedir?’ ve ‘kurgu nedir?’ soruları bu
tartışmaların ilk elden kavram olarak incelenmesini zorunlu kılmıştır. Gerçek ve kurgu
ayrımı Platon’dan beri yapılagelen bir ayrım olsa da bu ayrımın aslında günümüz
fotoğraf sanatında ‘sözde bir ayrım’ olarak ortaya konması söz konusudur. Gerçek ve
kurgu arasındaki bu ayrımın ‘sözde bir ayrım’ olduğunun bir kanıtı olarak Kanadalı
fotoğraf sanatçısı Jeff Wall gösterilebilir. Gerçek ve kurgu olanın bir harmonisi olan
Wall’un çalışmaları her iki kavramın aslında nasıl ‘gidişli – gelişli’ bir ilişkisi
olduğunu göstermektedir. Bu gidişli-gelişli ilişkisi ise gerçek olmadan kurgu, kurgu
olmadan gerçek olmayacağını ortaya çıkarmaktadır. Dolayısıyla hem gerçek hem de
kurgu birbirlerinin varlık nedenidir ve bu ilişki başka bir kavramın olanağını
yaratmaktadır: kurgusal gerçeklik. Wall’un fotoğrafları kurgusal gerçeklik olarak
değerlendirilebilir. Bu nedenle aslında berraklaşan ve göz önünde bulundurulması
gereken ‘fotoğrafın gerçekliği’nden, başka bir şey değildir. Bu tezde öncelikle birer
kavram olduklarından ötürü gerçek ve kurgu kavramları kendi kavramsallıkları içinde
incelenecek, daha sonra fotoğrafla ve özel olarak Wall’un fotoğraflarının ilgisinde
açımlanacaktır.

Gözün İktidarı Döneminde Fotoğrafın Gücü
Dünya artık görsel bir kuşatmanın altındadır. Bunun en temel nedeni teknolojinin gelişimi, iletişim araçlarının yoğun bir şekilde kullanılması, sanal dünyanın getirdiği gereksinimlerdir (Turan ve Aslan, 2015). Bu baş döndüren gelişim sayesinde insanlar, aralıksız iletiler yaymakta bu iletiler ise ekonomik, kültürel, toplumsal sonuçlar doğurmaktadır. İleti yayan bu araçların kendine has yöntemleri, kendine has kullanım şekilleri, kendine has bakış açıları vardır. Dikkatle incelenmesi gereken bu durum, yeni bir yönetim şeklini zorunlu hale getirmektedir. Algılar, artık bu iletiler ve onun en önemli malzemesi olan imgeler yani görsel sanatların en güçlü kalemi olan fotoğraf sayesinde yönetilmektedir (Codur, 2014).