Lelegler

My new article on Lelegian and Karian matters, I just gave into print today (October 13, 2024) for the commemorative publication for Adnan Diler (manuscript of 99 pages, 259 footnotes, 21 figures and maps).

As is now my politics, you won’t find the full text in the polluted and desecrated website of “academia.edu”, but you can ask me for a personal copy as soon as the publication is out.

Thanks for your understanding! Watch out and stay healthy (also in your mind)!

Keywords:
Atriya-Idrias-Stratonikeia, Halikarnassos, Halikarnassos Peninsula, Hybandios Hill, Ionian Revolt, Karian Highway, Karkiša-Karians, Lelegians, Miletos, Milesia, Naxia-at-Myous, Persians, Pedasa/Gökçeler, Pidasa-on-Grion, Pidasos/Pidason


According to Herodotos (5.117-121), in 497/6 BCE in the course of the Ionian Revolt, the freedom-loving Karians fought the invading Persian army three times. After two devastating defeats in open battles in the northern Marsyas/Çine Çay valley, a third nighttime ambush was victorious and resulted in the total annihilation of the Persians, leading to a stalemate which lasted until 494 BCE. The place of this battle is contested to date. As it is argued here, it is neither on the road at Pedasa/Gökçeler near Halikarnassos, nor at Pidasa-on-Grion near today's Danişment, but at Pedasos/Pedason on the 'Karian Highway' north of Atriya-Idrias-Stratonikeia. The site is once mentioned by Strabo (13.1.59 [611]) as a 'very little city' (polychnion). It is likely to be identified with today's Börükçü, where rescue excavations in an open lignite mining area have revealed a small settlement dating from Geometric until the early Byzantine Period (8th century BCE-7th century CE). Consequently the wording in Herodotos' Histories 5.121 τὴν ἐν Πηδάσωι ὁδόν, first conjectured by the French printer and philologist Henri Estienne (Henricus Stephanus, ca. 1530-1598 CE) in his 1570 edition of Herodotos' Histories, is to be preferred to all later alternative readings. Note also the here argued emendation of Thucydides 3.19.2 Σανδίου λόφου ('Sandios Hill') to <Ὑβ>ανδίου λόφου ('Hybandios Hill'), named after the former island of Hybanda at the Maiandros mouth, as well as reconstructing the entry in ATL I, 136, no. 10.III.29 (= IG I 3 267.III.29) not as Ναχσία παρὰ Μ[υδ](όνα), 'Naxia-at-Mydon', but as Ναχσία παρὰ Μ[υō](ντα), 'Naxia-at-Myous'.

The Roman Period ceramics recovered from Chamber Tomb I, Chamber Tomb II and their surroundings excavated in 2020 in the Ancient City of Syedra constitute the subject of this thesis. It is thought that the burial chambers built on a sloping land were destroyed by theft or illicit diggings. The possibility that the flowing soil may have filled the burial chambers was also taken into consideration and it was understood that the context of the finds was not preserved. The Roman Period ceramics recovered during the excavations in and around Chamber Tomb I-II were analyzed and evaluated within the scope of the study. Among the ceramics recovered during the excavations, 140 sherds were selected and included in the thesis. These sherds were analyzed in three main groups: fine ceramics, coarse ceramics and unguentariums. The fine ceramics include East Sigillata D ceramics, Sagalassos red slipped ceramics, African red slipped ceramics, Late Roman D red slipped ceramics and mugs; while the coarse ceramics group includes cooking pots, kitchen vessels and amphorae. The third and last group includes unguentariums. The ceramics analyzed within the scope of the study generally consist of forms dating between the 1st century BC and the 7th century AD. East Sigillata D ceramics constitute the dominant group among the analyzed ceramics. All the imported ceramics recovered from Chamber Tombs I-II indicate the intensity of commercial activities in the city.

Priene Kazıları: 2021 Sezonu
Özet
İbrahim Hakan Mert*

Priene Kazılarının 2021 yılı kampanyasında arazide 3 alanda kazı çalışmaları yürütülmüştür. Bunlardan ilki Bursa Uludağ Üniversitesi BAP birimi tarafından desteklenen bir projeye de konu olan Athena Kutsal Alanının kuzeyinde bulunan Anteli Yapı olmuştur. Bu yapının tarihi ve fonksiyonu ile alakalı soruları yanıtlayabilmek amacıyla yapılan kazılardan elde edilen ilk sonuçlar, yapının MÖ 2. Yüzyıla tarihlenebileceğini göstermektedir.

Bir diğer kazı ve tespit çalışması, kentin bugüne kadar araştırılmayan kuzey insulalarında gerçekleştirilmiştir. Burada yapılan çalışmalar neticesinde 80e yakın yeni yapı kalıntısı bulunmuş ve bu kalıntılar kentin dijital planına eklenmiştir. Yapılan ilk gözlemlere göre kentin bu insulaları tarım için kullanılıyor olmalıydı.

Yapılan son kazı çalışması, kentin doğu nekropolünde bulunan şapelde gerçekleştirilmiştir. Yapının planını, fonksiyonunu ve tarihini anlayabilmek amacıyla yapılan kazılar sonucunda, yapının Şapel olarak kullanım gördüğü ve MS 4. Yüzyılın sonlarına tarihlendiği tespit edilmiştir.

Priene’deki kazı çalışmalarının yanı sıra, koruma ve restorasyon çalışmalarına da ağırlık verilmiştir. Agora’nın kuzeyindeki kutsal stoa’da daha önce başlanan anastylosis çalışmalarına devam edilmiştir. Ayrıca, Şapel’de yapılan kazılarda gün yüzüne çıkartılan mozaik döşeme ile duvar resimleri üzerinde de geçici koruma önlemleri alınmıştır.

Pisidia Antiokheia Antik Kenti'nde 2021 yılında, tiyatronun Roma İmparatorluk Dönemi'nde inşa edilmiş olan sahne binasında (skene), yapılan kazı çalışmalarında açığa çıkarılan pişmiş toprak unguentarium ve kandiller, makalenin konusunu oluşturmaktadır. MS 5. yüzyıldan itibaren işlevini yitirmiş olan sahne binası, günümüzde temel seviyede korunmuş durumdadır. Sahne binası, işlevini yitirdikten sonra binanın içerisine devşirme moloz taşlardan yeni mekânlar inşa edilmiştir. Bu mekânlarda yapılan kazı çalışmalarında pişmiş toprak kandil ve unguentarium formlarına ait toplamda 442 parça ele geçmiştir. Bu parçalar içerisinden seçilen; 7 adet mühürlü unguentarium ve 15 adet kandil ile toplamda 22 parça çalışmanın konusunu oluşturmaktadır. "Geç Antik Çağ Unguentariumları" olarak tanımlanan parçalar üzerinde yer alan monogram mühürlerin işleniş biçimlerine göre 3 grup altında değerlendirilmiştir. Kandiller de formlarına göre 9 tip altında incelenmiştir. Unguentariumların tamamı birbirine yakın bir tarih gösterirken; Tip I altında değerlendirilen kandiller MS 3. yüzyıla, diğer kandiller ise MS 6.-7. yüzyıla tarihlendirilmektedir. Tip II-Tip IX başlığı altında ele alınan kandillerin tamamı kalıp yapımı olup; bu kandiller kentte bulunmuş olan kandil kalıplarına uymaktadır. Söz konusu buluntuların, diğer kentlerde bulunan benzer örnekleri ile karşılaştırmaları yapılarak, buluntu konteksi de dikkate alınarak tarihlendirmeye gidilmiştir. Pişmiş toprak eserlerin bulunduğu mekanların dışındaki bir yapıda, yoğun üretim artığı kemiklerin açığa çıkartılmış olması, agoranın başlangıcını oluşturan bu alanın, geç dönemde işlik ve dükkân olarak kullanılmış olduğunu göstermiştir. Aynı şekilde çalışmaya konu edilen mühürlü unguentariumların ve zaten Antiokheia'da üretiminin yapıldığı bilinen kandillerin de bu mekânlarda üretimlerinin/satışlarının yapılmış olma ihtimalleri oldukça yüksektir.

The extensive presence of architectural remains of the Hellenistic Period that are to be seen in the urban centre of Korykos, along the peripheral slopes of the town, and also within its hinterland are indicative of the density of population and of the intensity of construction activities that took place during the Hellenistic period. Due to the building activities of the later periods and of the subsequent destructive agencies, very little of the Hellenistic arc hitecture, particularly in the centre of the town has survived up to the present. In spite of the paucity of standing Hellenistic buildings, the polygonal masonry of the fortification walls and towers, the quality of the craftsmans hip displayed at the tombs, implies that there must have been other remarkable architectural monuments in Kory kos. The 2 nd century BC is marked in the Olba region by the extensive implementation of polygonal masonry in architecture; the fact that there are numerous examples of this style at Korykos, is indicative of the dynamic arc hitectural built up in the town during that century. Likewise, in the immediate periphery of Korykos, besides the tombs, there are numerous agricultural installations such as towers, threshing areas and cisterns displaying poly gonal masonry, evidencing that the town was surrounded by establishments related to agricultural activities.

Öz: Halikarnassos yarımadasında yer alan Pedasa, antik Karia Bölgesi'nin önemli yerleşimlerinden birisidir ve Leleg halkıyla bağdaştırılan yerleşimler arasında kazısı yapılan tek merkezdir. Pedasa akropolis suru koridorlu güney geçidinde kazılar sonucunda açığa çıkartılan anakaya düzlemindeki kâse formlu bir düzenleme sunu çanağı olarak yayınlanmıştır. Bununla birlikte geçidin genel düzenlemesine bakıldığında ve özellikle de paralel örneklerle karşılaştırmalar yapıldığında bu oyuğun bir sunu çanağı olmadığı görülmektedir. Klasik Dönem'de oldukça yaygınlaşan koridorlu sur geçitleri düşmanın dar bir alanda az sayıda kişiyle saldırmasını ve bu sayede savunmacıların saldıran düşmanı kolaylıkla bertaraf etmelerini amaçlamaktadır. Mevcut örneklere bakıldığında koridorlu geçitlerin iç bitimlerinde içe açılan çift kanatlı ahşap kapılarla kapanmış oldukları görülmektedir. Bu düzenlemenin erken örneklerinden birisi olan Pedasa Güney Kapısı koridorlu sur geçit düzenlemesinin iç batı köşesinde yürüme düzleminde yer alan bu yuvanın da çift kanatlı ahşap sur kapısının yaklaşık 2 m genişliğindeki batı kanadını taşıyan kapı direğinin dönüş yuvası olarak biçimlendirilmiş olduğu anlaşılmaktadır.

Lelelegler hakkında belgesel çekimlerine başlamadan önce yaptığım araştırmalar neticesinde, bu antik çağ insanlarının bulunduğu coğrafyada tarih sahnesinde ne kadar büyük roller üstlendiğini ve sır olan yaşantılarınıda yanlarına alıp yerleşkelerini öylece bırakıp gittiği, sadece antik tarihçilerin hikayelenmiş kitaplarda yerini bulduğunu anlamış bulunmaktayız. Zaman içinde Lelegler hakkındaki tarihi olayları ve yerleşim yerlerini yabancı seyyahlar ve Türk akademisyenlerin yüzey araştırmalarını takip ederek bu konu hakkında fikir sahibi olabiliyoruz. Her iki görüş (Antik yazarlar, akademik çalışmalr) neticesinde değerlendirerek konu aldığımız bu belgesel araştırma çalışmamızda bizzat bölgedeki Leleg yerleşimlerinden başlamak üzere Lelegler hakkında daha geniş ve kapsamlı bilgilerle Antik bölgeyi yorumlamaya çalışacağız.

“Batı Anadoluda Karia, Leleg Yarımadası, İonia, Troas, Aiolis, Bölgelerindeki Mezar Tipleri ve Ölü Gömme Gelenekleri” adlı bu ödev çalışmasında söz konusu olan Bölgelerdeki Mezar Tipleri ve Ölü Gömme Gelenekleri her Bölgeden bir Antik kent örnek verilerek anlatılmaya çalışılmıştır. Verilen Antik kent örnekleri kapsamında Mezar Tipleri ve Ölü
Gömme Gelenekleri hakkında Bölgelerin birbirinden ayıran ve ortak özellikleri anlatılmaya çalışılmıştır. Bu bilgiler verilirken belirli bir kronoloji kullanılmaya çalışılmıştır. Söz konusu bölgeler hakkında kısa tarihçesi ve coğrafyası hakkında bilgiler verilerek görsellerle çeşitlendirilmeye çalışılmıştır. Batı Anadolu Mezar tiplerinde birbirine benzer mezar yapılarının yer aldığı görülmektedir. Ancak ekonomik durum, kültürel yapı ve dini inançlar; hem toplumların hem de bireylerin mezar tiplerinde bir çeşitlilik yaratmıştır. Bunun yanında siyasi ve sosyal reformlar da; gömü biçimi, mezar yapıları ve cenaze törenlerindeki davranışların şekillenmesinde etkili olmuştur. Bu anlamda ölü gömme geleneklerini, bireysel ve toplumsal şartların belirlediği bir kültürel davranışlar bütünü olarak tanımlamak; yapılacak çalışmaların niteliğini artırarak, konuyla ilgili geniş bakış açısı sağlayacaktır. Araştırma konusunda, söz konusu Bölgelerden birer antik kent seçilerek Bölgelerin ölü gömme gelenekleri ve mezar tipleri açısından bir karşılaştırma yapılmıştır. Yapılan
karşılaştırmada Batı Anadolu’da ölü gömme gelenekleri doğrultusunda birbirine benzerlikler göstermektedir. Mezar tipleri verilen antik kent örneklerindeki gibi benzerlikleri olduğu kadar farklılıkları da vardır. Örneğin pedasa antik kenti ile kaunos antik kentleri ele alacak olursak her ne kadar aynı bölgelerde bulunsalarda mezar tipleri oldukça farklıdır. Birinde kaya mezarlar yoğunluk gösterirken diğerinde ise Tümülüs mezarlar yoğundur. Bu iki antik kentin mezar tipleri açısından benzerlikleri ise, anıtsal yapılmış olmalarıdır. Bir başka örnek verecek olursak İonia Bölgesinde Lahit mezarlar yoğunluk gösterirken, Karia Bölgesinde ise oda mezarlar yoğundur. Kentlerin birbirine olan yakınlığı da mezar tiplerinin ve ölü gömme geleneklerinin şekillenmesinde önemli rol oynamıştır. Örneğin Kolophon, Smyrna ve Larisa antik kentleri bu
duruma örnek olarak verilebilirler. Bölgeler her ne kadar birbirine uzak coğrafyalarda ise, her Bölgede ölü aynı şekilde anlaşılmış ve yapılan törenlerde bir birine çok benzemektedir. Bölgelerde ölen kişinin
statüsüne göre mezarlar inşa edilmeye çalışılmıştır. Troas Bölgesindeki kahraman Tümülüsleri bu duruma örnek olarak verilebilir.

The ancient city of Pedasa, situated in today's Gökçeler Mevkii of Bodrum in Muğla, is among the eight cities that were established in the Lelegian Peninsula by Lelegians who were seen as the ancestors of Karians in the ancient written texts. Identified in the 19th and 20th centuries by the first researchers of the peninsula, Pedasa is the first Lelegian settlement that has been investigated with scientific excavations. Since 2007, the excavations, research, site preservation and management work of the city have been conducted under the direction of Prof. Dr. Adnan Diler in the name of the Turkish Ministry of Culture and Tourism and University of Muğla Sıtkı Koçman. After the long-running excavation campaigns, now the time has come for publishing the data obtained from the research. Karians and Lelegians, albeit they have been connected with the same roots sharing the same Hittite/Luwian region, in fact, they differ in terms of their time period, settling regions, and tradition and represent different cultures. In this regard, we must note that the word "Lelegian" here is not used for an ethnical meaning but rather to describe the indigenous people of the peninsula before the Maussollos period and their architecture and remains, distinctive to the region itself. All of the Lelegian settlements were situated in the plains on the inaccessible mountains and hills, far from the cost, and suitable for protection against attacks, especially from the piracy that was common during the ancient times. The discovery of an inscription in the Athenian sanctuary at Pedasa played a significant role in the localization of the city by Paton and Myres (1896: 192-195). The cult of bitig Edebiyat Fakültesi Dergisi 2021/1

Öz Aydınlatma, insanoğlunun her döneminde önem teşkil eden konulardan biri olmuştur. Meşale, kandil, şamdan ve mum insanların aydınlatmadaki problemlerine yönelik çözüm ürettikleri araçlardandır. Kandil ise her toplum tarafından içerisine sıvı veya katı hayvansal yağ konularak yakılan aydınlatma aracıdır. İnsanlar bulundukları mekânları, işlikleri ve caddeleri aydınlatmak için taş, cam, metal ve seramik gibi farklı malzemelerden kandiller üretmişlerdir. Pişmiş toprak kandiller de gerek kolay üretilmesi gerekse rahat taşınabilmesinden dolayı çokça tercih edilmiştir. Aynı zamanda kandil bazı toplumların dini ritüellerinde kullandıkları adak eşyaları arasında yer aldığı gibi çeşitli dönemlere ait mezar taşlarında, dokumalarda, seramik, çini ve metal eşyaların üzerinde de sembolik anlamlar taşıyan önemli motiflerden biri olmuştur. Urmiye, İran'ın önemli merkezlerinden biri olup, Türkiye sınırına 50 km uzaklıkta bulunmaktadır. Bu tarihi kent, İslamiyet öncesi ve İslami dönemde de birçok medeniyete ev sahipliği yapmıştır. Bu çalışmada, Urmiye Müzesi'nde bulunan İslami döneme ait sırlı ve sırsız bir grup kandil örneği ele alınmıştır. Söz konusu çalışmaya dâhil edilen örneklerin bir kısmı Taht-ı Süleyman Kazısında, bir kısmı sınır güvenliğini sağlayan görevliler tarafından Bezirgan sınırında ve geriye kalanlar ise Urmiye'nin İcrai Ahkam mahallesinde ele geçirilen eserlerdir. Daha önce çalışılmamış olan 10-13. yüzyıllara ait farklı formlara sahip bu eserleri dönemsel ve üslupsal açıdan bilim dünyasına tanıtmak amaçlanmıştır.

Aydın İli, Karacasu İlçesi sınırlarındaki Dandalaz Barajı, bölgedeki tarım arazileri için önemli bir su
kaynağıdır. Barajın etki sahasındaki mevkide Aphrodisias Müzesi Müdürlüğü denetimindeki arkeolojik kurtarma
kazıları çerçevesinde 2012 ve 2017 yıllarında ortaya çıkarılmış arkeolojik buluntular, taşınır ve taşınmaz
kültür varlıkları olarak iki grupta incelenmektedir. Bu çalışmalarda loculus tipli mezar, seramik, sikke
ve takı, yanı sıra, çiftlik yerleşimleri, işlikler ve bir kule tespit edilmiştir. Bu makalenin odak konusu kule,
Morsynos (Dandalaz) Vadisi çevresindeki Plarasa, Aphrodisias, Maiandros Antiokheia’sı kentleriyle
Maiandros (Menderes) Nehri’nin kavşak noktasındaki iç bölgeler de hakim bir noktada konumlanmaktadır.
Kule yapısı, Hellenistik Dönem’de Aphrodisias teritoryumundaki tarım arazileri ve çiftlik alanları ile
Morsynos Vadisi güzergahını korumak için oluşturulmuş küçük bir kontrol noktasıdır. Ancak, Roma
Dönemi ve Geç Antik Çağ’da işliklerle bağlantılı olarak tarımsal arazilerdeki ürünler için depolama sahası
şeklinde kullanılmıştır. Bu makalede, kulenin Morsynos Vadisi’ndeki stratejik konumu, antik karayolları ile
ilişkisi ve tahkimli özellikleri aktarılarak Hellenistik, Roma dönemleri ve Geç Antik Çağ’daki kullanım
amaçları kapsamlı olarak değerlendirilmiştir.
Anahtar sözcükler: Morsynos, Hellenistik, Roma, Kule, Kırsal, İşlik
Abstract: Dandalaz Dam in Karacasu district of Aydın province is an important source of water for
agricultural lands in the region. The archaeological recovery excavations carried out under the supervision of
the Aphrodisias Museum under the supervision of the Aphrodisias Museum are examined in two groups as
archaeological data, movable cultural assets and immovable cultural assets. According to this, tombs of
loculus type, ceramics, coins and jewelry, rural farm settlements, work buildings and a fortified tower were
identified. In the second group, the tower structure is located at the junction of the ancient cities of Plarasa,
Aphrodisias, Antiocheia ad Meandrum in the vicinity of the Morsynus (Dandalaz) Valley and the interiors at
the junction of the Meandrus (Menderes) River. The tower structure is a small control point which was
created to protect the agricultural lands and farm fields and the Morsynus Valley route in the region of
Aphrodisias during the Hellenistic Period. However, it was used as storage area for agricultural land in
connection with the workshops in the Roman Period and Late Antiquity. In this article, the strategic position
of the tower in the Morsynus Valley, its relationship with the ancient highways and its fortified properties
have been extensively evaluated in the Hellenistic and Roman periods and in Late Antiquity.

İnsanlık tarihi boyunca ateş her zaman önemini korumuştur. İlk insanların ateş ile tanışması muhtemelen yıldırım düşmesi, volkanik yanar dağların patlaması ya da sıcak havalarda kuru çalı çırpıların sıcaklığa reaksiyon gösteremeyip yanması sonucu olmuştur. İnsanlar ateşi himayesi altına alıp, temel gereksinimleri olan ısınma, korunma, aydınlanma ve yemek pişirme ihtiyaçlarına cevap bulmuşlardır. Antik çağda en eski aydınlanma aracı, aynı zamanda bir ısınma aracı olan ocak alevidir 1 . Atalarımız içinde bulunduğu doğal çevre ve yaşam kriterlerini göz önüne alarak aydınlanmak için reçine, katran, bitkisel ve hayvansal yağlar, selüloz özü ve kolayca tutuşabilecek bitkilerin bir araya gelmesiyle ışık sorunlarına çözüm aramışlardır. Aydınlanma araçları olarak kullanılan meşale, mum ve kandil de bu temel yanıcı özellikler görülmektedir. MEŞALE Yaşam boyunca aydınlanma araçları da değişen koşullara ayak uydurarak gözlem ve deneyler doğrultusunda bir gelişim içerisine girmiştir. En basit aydınlanma şekli olarak meşale karşımıza çıkmaktadır. Meşale Ön-Asya dünyasında önce Mısır, ardından Asur uygarlığınca kullanılmıştır 2 . Klasik Dönem öncesi uygarlıklarda meşale, reçine, katran gibi yanıcı sıvıların içine batırılmış saz veya asma dallarından oluşuyordu 3 . Meşalelerin yanışları ve yapıldıkları malzemelerin farklılıklarına göre antik kaynaklarda farklı isimler aldığı görülmektedir.

Abstract: Pedasa on the Halikarnassian peninsula is
one of the important sites of ancient Caria and it is the
only excavated site of the so-called Lelegian settlements.
A bowl shaped cavity in the bedrock spur at rear
back corner in the corridor of the south gate of the
acropolis fortifications of Pedasa was published as a
cultic bowl. However, when one looks at the general
arrangement of the gate and compares with parallel
examples, one can conclude it is not a cultic bowl. Fortification
gates with a corridor became common in the
Classical period with the intention of reducing the
number of attackers in front of the doors, to create a
killing zone in front of the door for the defenders. All
the parallel examples were closed at the rear by heavy
two leaf wooden doors that opened inwards. The Pedasa
south gate with corridor is one of the earlier examples
of this type, and in this context it can be easily
understood that the bowl shaped cavity cut in the
bedrock spur at rear back corner was the pivot-socket
for one of the two wooden doorposts, that of the 2 m
wide west leaf of the two leaf wooden door.


Öz: Halikarnassos yarımadasında yer alan Pedasa, antik
Karia Bölgesi’nin önemli yerleşimlerinden birisidir
ve Leleg halkıyla bağdaştırılan yerleşimler arasında kazısı
yapılan tek merkezdir. Pedasa akropolis suru koridorlu
güney geçidinde kazılar sonucunda açığa çıkartı-
lan anakaya düzlemindeki kâse formlu bir düzenleme
sunu çanağı olarak yayınlanmıştır. Bununla birlikte ge-
çidin genel düzenlemesine bakıldığında ve özellikle de
paralel örneklerle karşılaştırmalar yapıldığında bu oyu-
ğun bir sunu çanağı olmadığı görülmektedir. Klasik Dö-
nem’de oldukça yaygınlaşan koridorlu sur geçitleri düş-
manın dar bir alanda az sayıda kişiyle saldırmasını ve
bu sayede savunmacıların saldıran düşmanı kolaylıkla
bertaraf etmelerini amaçlamaktadır. Mevcut örneklere
bakıldığında koridorlu geçitlerin iç bitimlerinde içe
açılan çift kanatlı ahşap kapılarla kapanmış oldukları
görülmektedir. Bu düzenlemenin erken örneklerinden
birisi olan Pedasa Güney Kapısı koridorlu sur geçit dü-
zenlemesinin iç batı köşesinde yürüme düzleminde yer
alan bu yuvanın da çift kanatlı ahşap sur kapısının yaklaşık
2 m genişliğindeki batı kanadını taşıyan kapı direğinin
dönüş yuvası olarak biçimlendirilmiş olduğu
anlaşılmaktadır.