Prawo Administracyjne

Dodatkowe zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług nie może być kwalifikowane jako kara w rozumieniu przepisów prawa karnego. Jest ono publicznoprawnym zobowiązaniem podatkowym. Dodatkowemu zobowiązaniu podatkowemu przyświecają inne funkcje i cele niż np. grzywnom i karom pieniężnym.

W artykule przedstawiono koncepcję powściągliwości sądowej w prawie ochrony konkurencji jako odpowiedź na oczekiwanie, by sądowa kontrola działalności organów ochrony konkurencji była zbudowana w taki sposób, by z jednej strony zapewnić efektywną ochronę praw, a z drugiej umożliwić organom sprawne i kompetentne realizowanie powierzonych im przez ustawodawcę zadań. Zaproponowano sposób rozumienia powściągliwości sądowej oraz określono w wypadku jakiego rodzaju ustaleń organów ochrony konkurencji może ona znaleźć zastosowanie. Ponadto zaprezentowano przesłanki dopuszczalności zastosowania koncepcji powściągliwości sądowej odnoszące się do kształtu postępowania przed organem ochrony konkurencji i przed kontrolującym go sądem. Z ich perspektywy sformułowano wnioski dla polskiego, unijnego i amerykańskiego prawa ochrony konkurencji (w jego administracyjnym modelu) co do dopuszczalności powściągliwego podejścia sądów w wyróżnionych obszarach.

The aim of this article is analyse issues related to extraordinary measures provided for by the Polish Constitution. The subject of the research concerns the duty to provide personal and in-kind contributions (public burdens) in the event of the introduction of one of extraordinary measures. The author focuses his attention on the nature of these contributions in relation to each of extraordinary measures, analysing their subjective and objective scope, the procedure, as well as the principles and mode of remunaration for and compensation of losses resulting from the duty to bear these burdens in situations of extraordinary measures.

Celem niniejszego artykułu jest analiza zagadnień związanych z występującymi w polskiej Konstytucji stanami nadzwyczajnymi (stan wojenny, stan wyjątkowy, stan klęski żywiołowej). Zagadnienia stanowiące przedmiot badań odnoszą się do regulacji obowiązku świadczeń osobistych i rzeczowych (ciężary publiczne) w razie wprowadzenia jednego z rzeczonych stanów nadzwyczajnych. Autor swoje rozważania skoncentrował na charakterze tych świadczeń w odniesieniu oddzielnie do każdego z tych stanów nadzwyczajnych, analizując ich zakres podmiotowy i przedmiotowy, procedurę oraz zasady i tryb wynagradzania i wyrównywania strat wynikłych z obowiązku ponoszenia tych ciężarów w sytuacjach stanów nadzwyczajnych.

Oddajemy w Państwa ręce pierwszy z trzech tomów Komentarza do ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania admi- nistracyjnego, którego Autorami są m.in. pracownicy Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, Uniwersytetu Marii Curie- -Skłodowskiej w Lublinie, Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego im. Kazi- mierza Pułaskiego w Radomiu, Uniwersytetu Humanistyczno-Przy- rodniczego im. Jana Długosza w Częstochowie, oraz Akademii Sztuki Wojennej w Warszawie, a także praktycy, specjalizujący się w tego ro- dzaju problematyce. Komentując poszczególne przepisy, wyrażają oni własne stanowisko w zakresie analizowanych zagadnień.
Naszym celem było stworzenie opracowania silnie opartego na do- robku polskiego orzecznictwa sądowego oraz poglądach doktryny, a jednocześnie będącego prezentacją własnych poglądów poszczegól- nych Autorów. Jednocześnie chcieliśmy mocno zaakcentować wpływ najnowszych rozwiązań technicznych na poszczególne instytucje po- stępowania administracyjnego, stąd m.in. obszerne rozważania po- święcone doręczeniom elektronicznym, wnoszeniu podań w formie elektronicznej, czy też dokumentom elektronicznym, za pośrednic- twem których działa administracja publiczna.
Pierwsza część Komentarza obejmuje przepisy art. 1-60 k.p.a., a zatem poświęcona jest wyjaśnieniu praktycznych problemów zwią- zanych z zakresem obowiązywania k.p.a., z realizacją obowiązku in- formacyjnego wynikającego z RODO, treścią i oddziaływaniem zasad ogólnych k.p.a., a także określeniu i właściwości organów administra- cji publicznej oraz określeniu i uprawnieniom strony postępowania. Silny nacisk położony został na tzw. czynności techniczno-procesowe organu administracji publicznej, jak doręczenia, wezwania oraz zasady obliczania terminów.
Niniejsze opracowanie może służyć pomocą w praktyce prawni- czej, administracyjnej, jak i sądowej. Może być także wykorzystywa- ne pomocniczo do nauki postępowania administracyjnego w ramach studiów prawniczych, administracyjnych oraz z bezpieczeństwa we- wnętrznego (publicznego).

Zakres podmiotowy ustawy o Karcie Polaka ambule wskazywała, że wypełnia "moralny obowiązek wobec Polaków na Wschodzie". Tak istotne ograniczenie podmiotowe Karty Polaka budziło wątpliwości zarówno natury prawnej (m.in. zgodność z Konstytucją oraz z prawem UE), jak i pozaprawnej (nieuzasadnione wyłączenie z zakresu ustawy Polaków mieszkających w pozostałych państwach świata).

Przedsiębiorstwo wodno--kanalizacyjne powinno określić stawkę opłaty abonamentowej w ramach taryfy wieloczłonowej. Odpłatność za usługi w zakresie ochrony przeciwpożarowej winna być tym samym dwuskładnikowa. Jednym składnikiem jest cena za wodę zużytą na cele przeciwpożarowe w okresach rozliczeniowych, a drugim opłata za stworzenie i utrzymanie możliwości pobierania wody z hydrantów przeciwpożarowych.

Celem tego Podręcznika jest ujednolicenie procedur kancelaryjnych w naszej diecezji. Kolejnym celem jest pomoc księżom, szczególnie młodym duszpasterzom, w załatwianiu w kancelarii najbardziej typowych i najczęściej się powtarzających spraw, tak aby przy szukaniu rozwiązań prawnych nie musieli korzystać z dokumentów Kościoła czy diecezji ani z naukowych podręczników czy komentarzy.
Metoda, jaką posłużono się przy pisaniu, miała na celu maksymalne uproszczenie i wyjaśnienie zapisów już istniejących w prawie, czy to powszechnym czy diecezjalnym. Właśnie z powodu uproszczeń i pomijania nieczęstych sytuacji nie można uważać Podręcznika za podręcznik prawa kanonicznego. W miarę możliwości uwzględniono w Podręczniku zwyczaje panujące w różnych częściach diecezji, a poprzez liczne i szerokie konsultacje oraz poprawki za nimi idące starano się nadać Podręcznikowi charakter pastoralny.
Na Problem sformułowany w postaci prostego Pytania dawano odpowiedź najpierw Opisując sytuację pod kątem teologicznym i kanonicznym, a następnie w Rozwiązaniu podawano procedurę, jaką należy zastosować przy załatwianiu danej sprawy. W punkcie Uwagi umieszczono dodatkowe spostrzeżenia, a poprzez Odniesienie można dotrzeć do istotnych kanonów czy dokumentów

Tematyka publikacji obejmuje następujące obszary: rozwój lokalny i regionalny; gminne, powiatowe i wojewódzkie zarządzanie rozwojem lokalnym i regionalnym; metody ilościowe w badaniach regionalnych; wielopoziomowe zarządzanie rozwojem; partnerstwo w rozwoju lokalnym i regionalnym; promocja i rozwój województwa dolnośląskiego.

The article discusses the issues of the case law of Polish administrative courts regarding the remission of contributions in the decision-making practice of the Social Security Institution (ZUS). The aim of the study is to create a “road map” of the main case law thesis and practical guidelines for the administration resulting from the analysis of the case law regarding exercise of discretion in administrative decision-making. Discretionary decisions of the ZUS concerning the remission of contributions may be reviewed by the courts as to its substance. One of the most important principles developed by the case law on the basis of bills and regulations is the conservation of the poverty line, requiring obligatory remission of contributions if their repayment would deprive the indebted persons and their families of opportunities to satisfy the necessities of life, defined by the standard of the minimum subsistence level.

Koncepcja prawa do dobrej administracji zakłada ujęcie w ramy prawne zmian jakie dokonały się w myśleniu o relacjach na linii administracja publiczna (państwo) – obywatel, a których głównym źródłem jest z jednej strony rozwój praw człowieka, a z drugiej ekspansja nowych nurtów zarządzania publicznego, takich jak New Public Management czy New Public Governance. Niniejszy artykuł przedstawia podejmowane przez Europejski Trybunał Praw Człowieka próby wypracowania standardu prawa do dobrej administracji opartego na Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Podstawowym jego źródłem stała się seria orzeczeń Trybunału w sprawach przeciwko Polsce dotyczących rozstrzygnięć organów Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w kwestii przyznania świadczeń przedemerytalnych.

W artykule została omówiona problematyka zawierania
przez wojewodów porozumień w sprawie przekazania
niektórych kompetencji wojewódzkich konserwatorów
zabytków. Poczyniona analiza porozumień administracyjnych została zestawiona z liczbą zabytków w województwie oraz liczbą delegatur właściwego miejscowo
Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków. Powstałe
w efekcie wnioski ukazały obraz prowadzonej przez poszczególnych wojewodów polityki ochrony zabytków,
gdzie centralizacja władzy konserwatorskiej w województwie styka się z jej decentralizacją, sprawiając, że
brak jest unitarnych rozwiązań dotyczących scedowywania zadań wojewódzkich konserwatorów zabytków na
jednostki samorządu terytorialnego szczebla powiatowego i gminnego oraz lokalne instytucje kultury

Przewlekłość postępowań administracyjnych stanowi jedną z głównych przeszkód dla realizacji prawa do dobrej administracji, które obejmuje również prawo do uzyskania rozstrzygnięcia w rozsądnym terminie. Z punktu widzenia strony postępowania administracyjnego niejednokrotnie równie ważne jak treść samego aktu administracyjnego jest jego otrzymanie w możliwie najkrótszym terminie, co pozwala uzyskać jasność co do sytuacji prawnej danego podmiotu. Czynnik czasu w postępowaniu administracyjnym nabiera coraz większego znaczenia z punktu widzenia obywateli 1 .

Raport prezentuje i charakteryzuje obecną paletę możliwych form współpracy samorządowej. Od podstawowych, jak związki komunalne, stowarzyszenia, porozumienia administracyjne, spółki; po pozostałe: lokalne organizacje turystyczne, lokalne grupy działania, nieformalne sieci, konsorcja, porozumienia JST z innymi partnerami. W aneksie do raportu zawarto opis doświadczeń: Stowarzyszenia Metropolia Poznań, Związki Komunalnego Ziemi Cieszyńskiej, Kieleckiego Obszaru Funkcjonalnego, Kościerskiego Partnerstwa na rzecz rozwoju społeczno-gospodarczego, Międzyregionalnego obszaru funkcjonalnego Dębica-Mielec-Tarnów; Genezy i procesu budowania partnerskich relacji w obszarze funkcjonalnym Lublina; Partnerstwa Nysa 2020; Podwarszawskiego Trójmiasta Ogrodów; Bydgosko-Toruńskiego Porozumienia Partnerskiego, Związku Miast i Gmin Dorzecza Parsęty, Stowarzyszenia Szczeciński Obszar Metropolitalny. Oprócz możliwości stosowanych w Polsce opracowanie zawiera również omówienie form kooperacji stosowanych w Niemczech, Francji, Włoszech i Norwegii.

The article aims at presenting-from Poland's perspective-the challenges in building an adequate system of administrative sanctions. It is claimed that the efficiency of the functioning of this system should be balanced with the appropriate level of observance of procedural fairness as well as with appropriate rules governing the attribution of administrative liability. This article analyzes three areas where a balanced approach is needed: the first concerns the bases for administrative liability, the second the scope of procedural rights, and the third the institutional arrangement of the system. This article names two factors that should be taken into consideration when deciding how to reconcile efficiency with procedural fairness. Taken into account should be, first, the complexity of the given area of administrative law and, second, the severity of the sanctions.

Art. 155 kodeksu postępowania administracyjnego przewiduje, iż decyzja ostateczna może być
w każdym czasie, za zgodą strony zmieniona, jeżeli przepisy szczególne nie sprzeciwiają się
zmianie takiej decyzji, a przemawia za tym interes społeczny lub słuszny interes strony. W artykule
poddano krytycznej analizie, formułowany na kanwie wskazanego przepisu, wymóg istnienia
toższamości stanu faktycznego i prawnego sprawy jako warunku zmiany decyzji we wskazanym
trybie. Autor wykazuje wręcz iż istotą postępowania z art. 155 kpa jest uwzględnienie następczej
zmiany okolicznosci faktycznych, które były podstawą wydania pierwotnej decyzji.

Krajowa Rada Sądownictwa -zakres regulacji konstytucyjnej i ustawowej a potencjał kompetencyjny organu (manuskrypt artykułu złożonego do druku) I. W literaturze zwraca się uwagę, że funkcjonujące w wielu współczesnych państwach rady sądownictwa mają na celu wzmocnienie niezawisłości sędziów z zachowaniem zewnętrznej odpowiedzialności tej władzy w taki sposób aby zachować równowagę między tymi dwiema wartościami 1 . W polskiej literaturze L. Garlicki podkreśla, że "istnienie szczególnego organu państwowego, reprezentującego władzę sądowniczą, jestw niektórych współczesnych demokracjach -uznawane za istotną gwarancję niezależności sądownictwa i postrzegane jako swego rodzaju zrównoważenie kompetencji, które tradycyjnie przysługują władzy wykonawczej, zwłaszcza głowie państwa i ministrowi sprawiedliwości" 2 .

W artykule przedstawiono koncepcję powściągliwości sądowej w prawie ochrony konkurencji jako odpowiedź na oczekiwanie, by sądowa kontrola działalności organów ochrony konkurencji była zbudowana w taki sposób, by z jednej strony zapewnić efektywną ochronę praw, a z drugiej umożliwić organom sprawne i kompetentne realizowanie powierzonych im przez ustawodawcę zadań. Zaproponowano sposób rozumienia powściągliwości sądowej oraz określono w wypadku jakiego rodzaju ustaleń organów ochrony konkurencji może ona znaleźć zastosowanie. Ponadto zaprezentowano przesłanki dopuszczalności zastosowania koncepcji powściągliwości sądowej odnoszące się do kształtu postępowania przed organem ochrony konkurencji i przed kontrolującym go sądem. Z ich perspektywy sformułowano wnioski dla polskiego, unijnego i amerykańskiego prawa ochrony konkurencji (w jego administracyjnym modelu) co do dopuszczalności powściągliwego podejścia sądów w wyróżnionych obszarach.

Glowny przedmiot zainteresowania prezentowanej pracy stanowi obecnośc argumentacji odwolującej sie do zamknietego systemu źrodel prawa w rodzimym dyskursie prawniczym. Autor zdaje sobie sprawe, ze dobor takiej wlaśnie problematyki moze wzbudzac wątpliwości Czytelnika, i to zarowno zainteresowanego szczegolowymi naukami prawnymi, jak i teorią czy filozofią prawa.

Publikacja jest podsumowaniem konferencji naukowej, która odbyła się w siedzibie Trybunału Konstytucyjnego w dniu 26 listopada 2015 r. Omawia problem wyznaczenia granicy między kontrolą konstytucyjności prawa a stosowaniem prawa przez najwyższe organy władzy sądowniczej – Trybunał Konstytucyjny, Sąd Najwyższy i Naczelny
Sąd Administracyjny. Odpowiada na pytanie, na ile konstytucyjne ramy kompetencyjne każdego z tych organów pozostają adekwatne do praktyki orzeczniczej, która wskazuje na przenikanie się ich ról.
Autorzy omawiają budzące w praktyce sądowej wątpliwości związane z:
– dopuszczalnością kontroli konstytucyjności prawa przez sądy,
– prawotwórczym charakterem uchwał Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego,
– znaczeniem orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego dla orzecznictwa sądów w sprawach indywidualnych oraz
– dopuszczalnością kontroli przez Trybunał Konstytucyjny okoliczności faktycznych związanych z pytaniem prawnym lub skargą konstytucyjną.
Z kwestiami tymi wiąże się również problem praktyczny, dotyczący sposobu procedowania w sprawach pozostających na styku kontroli zgodności norm i stosowania prawa, a także sposobu uzasadniania podejmowanych decyzji procesowych.

Kształt i forma rodziny niewątpliwe jest uwarunkowana czynnikami kulturowymi. Polska przynależy do zachodniego kręgu kulturowego ukształtowanego na bazie filozofii greckiej, prawa rzymskiego i teologii chrześcijańskiej. Te czynniki mają decydujący wpływ na kształt rodziny. Nie można jednak zapomnieć o obecnie zachodzących w Europie daleko idących zmian w normatywnym ukształtowaniu rodziny. W Polsce, zgodnie z treścią art. 18 ustawy zasadniczej, jaką jest Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej 1 , małżeństwo jako związek kobiety i mężczyzny. Małżeństwo nie jest już wyłącznym elementem konstytutywnym rodziny. W świetle przepisów prawa polskiego rodziną jest nawet rodzić wychowujący samotnie swoje, adoptowane dziecko lub będące pod opieką (rodzina zastępcza). Czynniki egzogenne, nierzadko związane globalnymi zmianami, powodują liczne objawy dysfunkcji współczesnej rodziny. Stąd już w tymże samym art. 18 Konstytucji RP, ustrojodawca zobowiązał się do roztoczenia szczególną opieką i ochroną rodzinę. Z kolei w art. 71 Konstytucji RP ustrojodawcę zagwarantował rodzinie dbałość o jej dobro, a także wsparcie rodzinom znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej i społecznej, zwłaszcza wielodzietnym i niepełnym, poprzez zapewnienie szczególnej pomocy ze strony władz publicznych 2. Zgodzić się należy z Ryszardem Sztychmilerem, który w swoim artykule zauważa, iż "[…] na podstawie art. 71 Konstytucji do przychylnego rodzinie i rodzicielstwu stanowienia i stosowania prawa są zobowiązane władze publiczne wszystkich stopni. Zgodnie z nim państwo w swojej polityce społecznej i gospodarczej zawsze winno uwzględnić dobro rodziny, a także dbać o interesy najsłabszych w rodzinie, zwłaszcza tam, gdzie rodziny nie czynią tego spontanicznie, oraz ingerować tam, gdzie rodzice nie chronią praw swoich dzieci lub wprost je łamią” .
Wprawdzie brak jest definicji legalnej pojęcia rodzina, jednak wiele uregulowań prawnych odnosi się do niej, dając asumpt do interpretacji. Także w literaturze przedmiotu podjęto próby zinterpretowania, czym jest rodzina i jak należy rozumieć to pojęcie. Przyjęto, że należy brać pod uwagę przede wszystkim więzi pokrewieństwa . Kodeks rodzinny i opiekuńczy w art. 23 wskazuje, że małżonkowie mają równe prawa i obowiązki w małżeństwie. Są obowiązani do wspólnego pożycia, do wzajemnej pomocy i wierności oraz do współdziałania dla dobra rodziny, którą przez swój związek założyli. Art. 27 krio natomiast wskazuje, że oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swych sił oraz swych możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli . Nie ulega zatem wątpliwości, iż rodzinę tworzą małżonkowie oraz ich potomstwo. Z perspektywy socjologicznej rodzina stanowi podstawową jednostkę społeczną i jest nieodłącznym elementem każdej struktury społecznej .
Bez względu jednak na to, w jaki sposób definiujemy pojęcie rodziny, rodzina, jako grupa osób o tożsamym pochodzeniu, istnieje niezależnie od tego, czy prawo ją reguluje. Każdorazowe odniesienie się w regulacjach prawnych do pojęcia rodziny wynika z jej znaczenia oraz jej funkcji .
W literaturze wskazuje się, że stosunki prawnorodzinne są to naturalne stosunki pokrewieństwa (macierzyństwo i ojcostwo) w takim zakresie, w jakim mają prawne znaczenie oraz stosunki ustanowione przez prawo, takie jak: małżeństwo oraz związany z nim stosunek małżeńskiej wspólności majątkowej, powinowactwo, władza rodzicielska, przysposobienie, alimentacja, opieka nad małoletnim oraz kuratela ustanowiona dla dziecka poczętego, lecz nieurodzonego, lub w celu przejściowego strzeżenia interesów małoletniego . Ze stosunków rodzinnych wynikają określone prawa i obowiązki między członkami rodziny (przede wszystkim między małżonkami oraz między rodzicami i dziećmi).
Wobec występujących współcześnie dysfunkcji rodziny jej ochrona i pomoc ze strony również władzy publicznej jest konieczna. Celem artykułu jest analiza zadań gminy jako podstawowej jednostki administracyjnej, w zakresie ochrony i udzielania pomocy rodzinie, która nadal jest najmniejszą i najważniejszą jednostką organizacyjną społeczeństwa. Podstawową hipotezą badawczą jest twierdzenie, iż gmina jak najbliżej usytuowana przy rodzinie jednostka administracji publicznej ma obowiązek zapewnić adekwatne do jej potrzeb wsparcie zarówno materialne, społeczne jak i emocjonalne na każdym etapie jej funkcjonowania.
Przy opracowaniu stawianego problemu wykorzystano dogmatyczną metodę badawczą, analityczną metodę badawczą oraz analizę orzecznictwa. Metoda dogmatyczna została wykorzystana do analizy przepisów Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej oraz wyselekcjonowanych ustaw: ustawy o samorządzie gminnym, ustawy o wspieraniu rodziny i pieczy zastępczej oraz ustawy o pomocy społecznej w zakresie własnych oraz zleconych zadań gminy zmierzających do objęcia ochroną rodziny. Metoda analityczna polegała na przeglądzie naukowych opracowań i poglądów przedstawicieli doktryny w zakresie poruszanego zagadnienia. Analiza orzecznictwa została przeprowadzona w oparciu o wybrane rozstrzygnięcia sporów sądowych z analizowanego zakresu.

Monografia jest pierwszym kompleksowym opracowaniem dotyczącym środków przymusowej restrukturyzacji banku w polskim porządku prawnym. Przymusowa restrukturyzacja banku stanowi pozasądowy tryb pozwalający na sprawne i uproszczone pod względem proceduralnym przeprowadzenie zmian w strukturach organizacyjnych i kapitałowych banku, którego funkcjonowanie zagraża stabilności systemu finansowego. Środki przymusowej restrukturyzacji stanowią spójny, wzajemnie uzupełniający się system środków prawnych, umożliwiający przeprowadzenie reorganizacji banku krajowego bez konieczności wydatkowania na ten cel środków publicznych. Dzięki zastosowaniu środków przymusowej restrukturyzacji odpowiedzialność za straty banku spoczywa w pierwszej kolejności na akcjonariuszach bądź członkach banku oraz jego wierzycielach, nie zaś na budżecie państwa. W odróżnieniu od sądowego postępowania upadłościowego, wszczęcie przymusowej restrukturyzacji nie powoduje konieczności wypłaty środków objętych ochroną gwarancyjną przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny. Wariantywność zastosowania środków przymusowej restrukturyzacji pozwala przy tym dostosować proces reorganizacji banku do okoliczności odnoszących się do samego banku, a także poziomu dekoniunktury na rynkach finansowych.

Artykuł oparty jest na założeniu, że wskazane jest, by sądy w ramach sprawowanej kontroli decyzji organów ochrony konkurencji szanowały politykę karania tych organów. W artykule analizie poddano podejście sądów UE  kontrolujących kary nakładane przez Komisję Europejską. Następnie podejście to zostało skonfrontowane z praktyką sądów polskich. Przeprowadzona analiza doprowadziła do wniosku, że powściągliwe podejście sądów UE jeżeli chodzi o ingerowanie w politykę karania Komisji zapewnia równocześnie efektywność kontroli sądowej. Okoliczność tą można postrzegać jako argument za zmianą podejścia sądów polskich orzekających o karach nałożonych przez Prezesa UOKiK tak, by w ramach sprawowanej kontroli decyzji Prezesa UOKiK sądy szanowały politykę karania tego organu. Ostateczna wersja artykułu ukaże się w nr 9/2016 Europejskiego Przeglądu Sądowego

Taxpayer’s Important Interest and Public Interest in General Clauses of the Tax Ordinance Act

General clauses cause “flexibility of legal act”, and consequently “application of legal provisions”. Without general clauses it is impossible to extend legal regulations to all events, giving effects, occuring in abandonment of tax collection, exemption from obligation of tax collection or tax deductions, advantages like deferment of the payment of that tax or remitting the whole or a part of tax arrears. Phrases like taxpayer’s important interest and public interest, beeing used in the regulations of the Tax Ordinance Act, have not regular range of content. During dealing with complaints, the tax authorities are obliged to fill these phrases with an appropariete content, in its sole discretion. This is done within the framework of so-called administrative discretion. The tax authorities have also a margin of discretion, both with regard to the interpretation of expressions and phrases being the content of general clauses and in evaluation of factual situation of the case. Simultaneusly, general clauses contained in Tax Ordinance Act, enable to choose legal consequences and resolve conflict of goods specified within. Essential directives of choice are contained in generally accepted value system. But these values do not have a direct impact at the choice of determined settlement.

Celem artykułu jest przybliżenie polskiemu czytelnikowi rozwiniętej w Stanach Zjednoczonych koncepcji judicial deference, której najdalej sięgająca wersja została przyjęta w wyroku Sądu Najwyższego USA z 1984 r. w sprawie Chevron. W artykule przedstawiona założenia tej koncepcji, racje leżące u jej podstaw, a także jej krytyczną analizę w doktrynie amerykańskiej. W końcowej części artykułu zaproponowana obszaru dyskusji o relewantności koncepcji amerykańskiej dla Polski i Europy.

Realizacja zadań gminy za pośrednictwem związków międzygminnych jest kopalnią wątpliwości prawnych. Wśród ważkich praktycznie problemów można wskazać na problem uczestnictwa gminy będącej członkiem związku w spółce utworzonej przez ten związek.

Artykuł służy analizie konstytucyjnego pojęcia sądowej kontroli działalności administracji w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego. Celem rozważań jest udzielenie odpowiedzenie na pytanie: czy z Konstytucji wynikają dyrektywy dotyczące intensywności kontroli sądowej administracji. Badane jest, czy konstytucyjnie dopuszczalna jest sądowa kontrola administracji mająca charakter pełny i merytoryczny (obejmujący kontrolę ustaleń faktycznych organu administracji), a zarazem powściągliwy (szanujący wybór rozstrzygnięcia dokonany przez organ specjalistyczny po sprawdzeniu od strony faktycznej i prawnej sposobu dojścia do niego). Punktem wyjścia rozważań jest przedstawienie – wypracowanych przez TK – standardów konstytucyjnych, które wyznaczają pojęcie efektywnej kontroli sądowej. Następnie rozważono możliwość konstytucyjnej kwalifikacji wiedzy specjalistycznej organu administracji, gwarancji proceduralnych i instytucjonalnych w postępowaniu administracyjnym jako zmiennych wpływających na intensywność kontroli sądowej administracji. Ostatnia część artykułu poświęcona została analizie postulatu pełnej i merytorycznej, ale zarazem powściągliwej kontroli sądowej, w świetle konstytucyjnych zasad sprawności działania instytucji państwowych oraz podziału i równowagi władz.

Zgodnie z ustawową definicją, gospodarka leśna to działalność leśna w zakresie urządzania, ochrony i zagospodarowania lasu, utrzymania i powiększania zasobów i upraw leśnych, gospodarowania zwierzyną, pozyskiwania m.in. drewna, zwierzyny oraz płodów runa leśnego, a także sprzedaż tych produktów oraz realizacja pozaprodukcyjnych funkcji lasu 235. W pasie przyległym do drogi kolejowej gospodarka leśna nie jest prowadzona w pełnym zakresie objętym definicją ustawową, bowiem celem tej gospodarki nie jest np. pozyskiwanie drewna, lecz zapewnienie bezpieczeństwa i właściwej eksploatacji kolei oraz ochrona przyległych obszarów przed immisjami, a także zapewnienie bezpieczeństwa pożarowego. Pod tytułowym pojęciem pasa kolejowego należy rozumieć, zgodnie z art. 4 pkt 3 i 3a ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym 236 , grunt znajdujący się pod linią kolejową oraz grunt położony wzdłuż linii kolejowej usytuowany po obu jej stronach, przeznaczony do zapewnienia bezpiecznego prowadzenia ruchu kolejowego.