Auguste Comte

Post-modern theology is highly suspicious of social theory and its secular origins. After all, the founder who gave us the word “sociology” also coined the term “positivism.” An alternative strategy is that of Bernard Lonergan, a theologian with a highly developed sociological imagination. He was quite aware of the secularity but devoted a life-time in trying to think through some of the key issues. His was a mind on the move and perhaps it is not surprising that his contribution has yet to be assimilated.
In this paper I shall take a look at a key text from Lonergan’s magnum opus, Insight. I will suggest that, in a sense, this may be regarded as “social physics” (another phrase from Auguste Comte). As we shall see, Lonergan’s thought wrestled with many issues of concern to the other founders of sociology: Karl Marx, Émile Durkheim, and Max Weber, but his vision is quite original, and in fact, he will draw on Arnold J. Toynbee.
I do not believe Lonergan’s work is beyond criticism—as his later developments suggest—so I will try to identify some difficulties by examining closely some of those later changes. Before offering my appraisal, then, I will look at Lonergan’s social theory from five periods. First, I shall simply record his interest in the 1930s by referring to some work he retained in a file but never published. Then I shall give a more careful exposition of a chapter written in the early 1950s. I will suggest that Lonergan’s deployment of mathematical analogies to understand social theory underwent some changes and so I will look at that transition in the 1960s. I will then be able to take a glance at the new way Lonergan presented his ideas in Method in Theology (1972) and go on to sample a few developments in the last decade up to 1980. In my appraisal we will be able to see some of the strengths and weaknesses Lonergan encountered in his project of social physics and perhaps make a small increase to the stock of ideas myself.

SOSYOLOJİYİ KURMAK
Montesquieu, Tocqueville, Comte, Durkheim

“Tarihi bilinmedikçe, bir bilim tam olarak anlaşılamaz”. Comte’un bu aforizması belki de en fazla, bizzat kurduğu ve “sosyoloji” adını verdiği bilim için geçerlidir. İsim babası tarafından bilimler hiyerarşisinin en tepesine yerleştirilen bu yeni bilim Fransa’da doğar, kurumsallaşır ve yirminci yüzyıl başlarında bilimsel meşruiyet ve özerklik kazanarak akademik bir disipline dönüşür. Bu kitapta, Durkheim’in ifadesiyle “bir Fransız bilimi” olarak on dokuzuncu yüzyılda inkişaf eden sosyolojinin erken dönem tarihi, dört kurucu düşünürden hareketle incelenmektedir. Sosyolojinin doğuş ve kurumsallaşma sürecine damgalarını vuran Montesquieu, Tocqueville, Comte ve Durkheim; entelektüel biyografileri, düşünsel kaynakları, siyasal pozisyonları, toplumsal çözümlemeleri, kuram ve yöntemleri itibariyle ele alınmaktadır. Sosyolojinin önde gelen dört Fransız kurucusunun orijinal metinlerini merkeze alan bu sentetik çalışma, onların bilim ve toplum anlayışlarındaki farklılıkları göstermeyi amaçlamakla birlikte aralarındaki benzerliklerin, düşünsel ilişki ve sürekliliğin altını çizmeyi de ihmal etmemektedir.
Enes KABAKCI

En el presente ensayo haré una breve semblanza de la impotencia metafísica y teológica y el positivismo como alternativa para la revolución en el trabajo de Auguste Comte 1 , así como una del racionalismo e irracionalismo como lo delimita Popper en el capítulo 24 de la Sociedad Abierta y sus Enemigos 2 , para posteriormente analizar la relación que tiene el primero en el marco del segundo 3. Comte comienza diciendo que las escuelas teológica y metafísica que formaron al mundo moderno, sufrían irrevocablemente de una disolución, junto con el poder político que de ellas emanó. Mientas que ambos sistemas surgieron de la institución universitaria, se convirtió ésta última en el depositario de la crítica contra dichas escuelas. Se ve, durante el siglo XVIII del movimiento de la actividad revolucionaria de los doctores y jueces a los literatos y abogados. Asegura que dicha decadencia se hace sistemática 4 por influjo de todas las clases sociales, necesitadas de un orden nuevo. Dicho cambio, que se ha convertido en orgánico, no ha podido completarse debido a la falta de un sistema filosófico intrínseco a él que procurara una base intelectual autónoma. Sin ello, fue la escuela metafísica la que tiene la preeminencia en la reorganización del modelo social.

Beginning classical social theory introduces students and educated general readers to thirteen key social theorists by way of examining a single, exemplary text by each author, ranging from Comte to Adorno. It answers the need for a book that helps students develop the skill to critically read theory. Rather than learning how to admire the canonical theorists, readers are alerted to the flow of their arguments and the texts' contradictions and limitations. Having gotten 'under the skin' of one key text by each author will provide readers with a solid starting point for further study.
Contents:
1 Introduction: If it is not mysterious, it is not social theory
2 The well-planned reorganisation of society: Auguste Comte
3 If you can't beat democracy, join it: Alexis de Tocqueville
4 Pariahs of the world, unite!: Flora Tristan
5 Capitalist modernity is the real savagery: Karl Marx
6 The conflict of community and society: Ferdinand Tönnies
7 There is some Thing out there: Emile Durkheim
8 The double consciousness: W. E. B. Du Bois
9 From good to bad capitalism and back: Max Weber
10 Strangers who are from here: Georg Simmel
11 Love, marriage and patriarchy: Marianne Weber
12 Critical versus traditional theory: Max Horkheimer
13 What is a woman, and who is asking anyway: Simone de Beauvoir
14 Society as mediation: Theodor W. Adorno

Öz Auguste Comte'dan bu yana, yani başlangıcından beri bilim tarihi çalışmaları 'ilerleme' kavramı üzerine odaklanmıştır. Akademik bir disiplin olarak bilim tarihinin kurucu babası George Sarton bilim tarihini bilimsel bilginin gelişim tarihinin betimlenmesi ve açıklanması olarak tanımlar. Bilimin bütün bu gelişme süreci ilerlemenin tarihidir. Bilim tarihsel yöntemlerin kullanılmasıyla bu süreç bilimsel olarak açıklanabilir ve bu açıklama yoluyla da bilim insanlık için daha anlaşılır kılınabilir. Ayrıca bu bilgiden açığa çıkan öngörüler bilim politikalarını da belirleyecektir. Tam bu noktada çalışmanın ikinci sorusu gündeme gelmektedir. Bilimi, öngörüde bulunamayan bir tarihsel yöntemle açıklamak nasıl mümkündür? Mamafih davranışı değiştirmeyen bilgi işe yaramazdır. Fakat davranışı çok hızlı değiştiren bilgi de hızla bağlamını yitirir. Ne kadar çok verimiz varsa ve tarihi ne kadar iyi anlarsak, tarihin yönü o kadar hızlı değişir ve bilgimiz o kadar hızlı biçimde güncelliğini ve geçerliliğini yitirir. Buna Oedipus Etkisi denmektedir ve bu etki tarihsel ve sosyal bilimlerin ürettiği bilginin paradoksudur. Fakat belki de bütün sosyal bilimler bu etkiden ve paradokstan muzdaripken, bilim tarihi disiplini bir istisnadır. Bu istisnanın nedeni esasında basittir. Bilim tarihinin konusu bilimin ta kendisidir ve bilim ilerleyebilen tek entelektüel ve pratik girişimdir. Bu bağlamda bilim tarihinin öngörüde bulunabilmesinin tek bir şartı vardır: Kuramsallaşmış bir bilim tarihi.

Abstract
History of Science, Why Now? How?
At the beginning, ever since the time of Auguste Comte, history of science studies has focussed on the concept of 'progress'. The founding father of the history of science as an academic discipline, George Sarton, defines the history of scince as the description and explanation of the development of scientific knowledge. This whole process of the development of the science is the history of progress. By the using of the scientific historical methods, this process could be explained and by this explanation the science will be more understandable for humanity. Also by the prediction that released from this knowledge will determine the science policies At this point, the second question of this paper raises. How is it possible to explain the science with a historical method that cannot make a prediction? At the same time, knowledge that does not change behaviour is useless. But knowledge that changes behaviour quickly loses its relevance. The more data we have and the better we understand history, the faster history alters its course, and the faster our knowledge becomes outdated. This is called the Oedipus effect and this effect is the paradox of historical and also social scientific knowledge. But maybe there is no social science discipline that does not suffer from Oedipus effect other than the history of science. Its reason is very simple. The subject of the history of science is the epitome of science. And science is the only intellectual and practical approach that can be in progression. In this context there is only one condition that the history of science can make predictions: A history of science discipline that build on a theory.

Springer Handbook of the Historiography of Science - Call for Contributions.
A new book in the Springer Series on the Historiographies of Science seeks proposals for chapters.
Title: Handbook of the Historiography of Science
Guest Editors: Mauro L. Condé (Federal University of Minas Gerais), Marlon Salomon (Federal University of Goiás)
Springer Book Series: https://www.springer.com/series/15837

This paper explores the intellectual influences that Auguste Comte and Harriet Taylor Mill had on John Stuart Mill's work, the essay "The Subjection of Women" in particular. Also discussed is the impact of Positivism on Mill's thought and his ideas regarding women's equality under the law, as well as Mill's wife, Harriet Taylor Mill, who played a major role in the development Mill's work, and his analysis of gender relations.The correspondence between Mill and Comte reveals that Mill had already developed the ideas that would ultimately become the aforementioned essay as early as the 1840's. Comte, who's own views on women were in opposition to any semblance of gender equality, presented Mill the opportunity to defend his progressive ideas and to understand the view-points of those whose minds he hoped to change.

This chapter examines the constitution and evolution of reflexivity in International Relations (IR) in the wider socio-epistemic context of the history of reflexive thought. This dual reading of the genealogy of reflexivity aims to (re)construct and productively exploit a different narrative on reflexivity that opens up IR’s frame of reference beyond the predominant, self-limiting and distortive perspective, which anchors reflexivity exclusively and inherently in IR’s ‘post-positivist turn’ and ‘third debate’. In doing so I argue that far from being a distinctive feature of the ‘post-positivist’ and ‘critical’ scholarship of the last few decades, reflexivity is rather co-constitutive of the emergence of modern positive thought, as illustrated in the now-forgotten positivism of Auguste Comte. An engagement with Comtean ‘historical positivism’, and its early critique of objectivist-foundationalist epistemology and philosophy of science, delineates a coherent conception of reflexivity that can help IR scholars address some fundamental failures of the ‘post-positivist turn’. Grounded in the acknowledgment of the historicity and social-situatedness of scientific knowledge but committed to the emancipatory role of science against metaphysical and theological thought, Comte’s project illuminates the way out of our current incoherencies and dilemmas while providing us with a unity of consciousness, purpose, and praxis.

*Volumen intermedio EL DISCURSO SOBRE EL ESPIRITU POSITIVO, publicado en 1844 como introducción a un «Tratado filosófico de astronomía popular», es una incomparable exposición, a la vez densa y clara, del pensamiento de AUGUSTO COMTE (1798-1857), fundador y maestro de una de las corrientes filosóficas que dominaron el siglo XIX. Obra de madurez, posterior al «Sistema d~ filosofía positiva», encierra vigorosamente los momentos fundamentales de las concepciones comtianas y los agrupa en páginas tan escasas como concisas y trasparentes. Como indica JULIAN MARIAS, prologuista y traductor del volumen, «la peregrina suerte del positivismo, al querer convertirlo en casi-religión;' ha hecho que llegue, sobre todo, a nosotros • > jerarquizado y hieratizado, y que se desvanezca toda la sustancia filosófica que pueda tener; conviene, pues, volver. a las fuentes vivas para entender qué han sido la filosofía y el mundo después del Idealismo alemán». Por lo demás, hay en la obra de Comte, aparte de su estricta intención filosófica y de sus concepciones sobre los estadios del progreso de la humanidad, una visión de la realidad histórica, un intento de sociología e-ideas claras sobre la política de su época «y acaso, también, de la nuestra». El libro de bolsillo Alianza Editorial

1. Posición enciclopédica de la sociología: su relación con la biología; 2. Las dos partes de la sociología; 3. La Estática: 3.1. Teoría elemental del consenso social; 3.2. La cooperación; 4. La Dinámica; 5. El método sociológico: 5.1. La experimentación; 5.2. La comparación sociológica del hombre con los otros animales.

Negara indonesia memiliki kebudayaan yang sangat melimpah, selain itu indonesia juga memiliki suku yang sangat beragam. Salah satu suku yang ada di indonesia adalah Suku Toraja yang berada di Sulawesi Selatan. Suku toraja ini merupakan salah satu suku yang bisa dibilang suku yang sangat unik yang ada di indonesia. Suku ini bisa dibilang cukup unik karena memiliki ciri khas tersendiri yang membedakan dengan suku-suku lainnya. Suku Toraja adalah suku yang penduduknya menetap dipegunungan bagian utara Provinsi Sulawesi Selatan. Penduduk yang ada di suku toraja ini mayoritas penduduknya beragama kristen dan ada pula sebagian penduduknya yang beragama islam. Penduduk suku toraja juga ada yang menganut ajaran Animisme yang biasa di sebut Aluk To Dolo. Pemerintah indonesia mengakui bahwa keyakinan ini sebagai agama Hindu Dharma.

En esta unidad vamos a desarrollar las transformaciones económicas, sociales, políticas y culturales que se sucedieron en Europa desde la crisis del siglo XIV, momento en el cual el sistema feudal entra en una fase de disolución después de muchos siglos de existencia. El objetivo de presentar este recorrido es mostrar un movimiento que se desarrolla en dos planos. Por un lado, una transformación de la estructura social europea que da lugar a la aparición del sistema capitalista y, por el otro, el surgimiento de una nueva concepción del mundo que tiene por principal característica el predominio del pensamiento científico. Dos procesos que implican la desintegración definitiva del mundo feudal y la emergencia del mundo moderno hacia el siglo XV. Tenemos por finalidad al mostrar este doble camino de transformaciones, presentar los antecedentes necesarios para la aparición de una nueva ciencia: la sociología. Surgida en el siglo XIX, la sociología apunta a explicar los cambios y transformaciones que conmovieron a la sociedad europea.

Negara indonesia memiliki kebudayaan yang sangat melimpah, selain itu indonesia juga memiliki suku yang
sangat beragam. Salah satu suku yang ada di indonesia adalah Suku Toraja yang berada di Sulawesi Selatan.
Suku toraja ini merupakan salah satu suku yang bisa dibilang suku yang sangat unik yang ada di indonesia.
Suku ini bisa dibilang cukup unik karena memiliki ciri khas tersendiri yang membedakan dengan suku-suku
lainnya. Suku Toraja adalah suku yang penduduknya menetap dipegunungan bagian utara Provinsi Sulawesi
Selatan. Penduduk yang ada di suku toraja ini mayoritas penduduknya beragama kristen dan ada pula sebagian
penduduknya yang beragama islam. Penduduk suku toraja juga ada yang menganut ajaran Animisme yang biasa
di sebut Aluk To Dolo. Pemerintah indonesia mengakui bahwa keyakinan ini sebagai agama Hindu Dharma.
Kata Kunci: Sistem Kepercayaan, Suku Toraja, Aluk to Dolo

Positivisme adalah filsafat awal dan dasar munculnya ilmu pengetahuan serta hadir sebagai kritik atas pemahaman yang menjamur pada abad pertengahan yaitu metafisik. Positivisme mendasarkan pembuktian kebenaran menurut metodologi ilmiyah yang dapat diamati dan diukur selanjutnya menjadi hukum-hukum yang menjadi acuan pokok dalam mencari kebenaran yang dirangkum menjadi hukum alam. Berbeda dengan metafisik yang tidak dapat diamati dan diukur karena pencarian kebenaran berdasarkan akal budi manusia. Perbedaan pengalaman manusia akan menjadi perbedaan dalam menentukan kebenaran, sehingga pada metafisik kebenaran bersifat abstrak. Positivisme muncul pada abad ke-19 dipromotori oleh seorang sosiolog asal prancis yaitu Auguste Comte. Paradigma ini terbukti ampuh dan digunakna banyak ilmuan untuk mengungkap kebenaran realitas dalam kurun waktu yang cukup lama (+ 400 tahun) 2 walau terdapat berapa kelemahan dalam teori ini diantaranya adalah tidak dapat menjangkau kajian metafisika. Makalah ini akan membahas teori filsafat positivisme Auguste Comte meliputi biografi tokoh serta sebab-musabab munculnya teori filsafat ini, hukum tiga tahap (law of three stages) yang sangat masyhur dalam filsafat positivisme dan pembagian ilmu pengetahuan menurut comte.

Penulisan ini akan cuba menelusuri tentang falsafah positivisme dengan
menggunakan kaedah penyelidikan berbentuk kualititatif dengan menggunakan pendekatan
kesejarahan terhadap latar belakang Comte dan analisis kritis terhadap pemikiran beliau.
Sumber-sumber kepustakaan sama ada berbentuk primer atau sekunder yang berkaitan latar
belakang dan pemikiran beliau akan dianalisis. Sementara pada bahagian kritikan,
pandangan-pandangan sarjana Muslim akan diutarakan dalam menilai falsafah positivisme
secara kritis menurut sudut pandangan alam Islam

Abstract:
"Religion" is one of the focus points of the criticisms of the intellectuals who steered towards the West and tended to reject all traditional values in Turkish world going through modernization period after Tanzimat. The dominance of logic and science over dogmatic thoughts upon Reform and Renais-sance movements in the West gave birth to Positivism. Positivism is philosophical system which was first used as a term by the socialist thinker Claude Henri de Saint Simon and conceptualized by philo-sophers such as Auguste Comte, Jeremy Bentham, James Mill and John Stuart Mill. This system is based on the slogan "neither God, no King". Therefore, it was hard for positivism to develop in a geography where all social and political institutions are grounded upon God and King as in the Ottoman society. Being aware of this fact, Auguste Compte argues that Islam is a religion promoting advancement and different from the religions in the West in most of his writings, particularly his letter to Mustafa Reşit Paşa. Bearing the same sensitivity in his writings, Pierre Laffitte also emphasizes how Westerners adopt a negative and prejudicial perspectives towards Islam. Religion criticism which started with Nâmık Kemâl's Renan Müdafaanamesi in Tanzimat era in the Turkish literature, gains a different momentum with the advancement of positivist philosophy and leads to nihilism. In his writings highlighting the slogans of "Union and Progress", Ahmet Rıza took pioneering role to disseminate Positivism in Turkey. In the following period, intellectuals such as Beşir Fuad, Baha Tevfik, İsmail Fenni (Ertuğrul), Rıza Tev-fik, Ziya Gökalp, Abdullah Cevdet, Halil Vehbi Eralp, Hilmi Ziya Ülken, Nusret Hızır, and Hüseyin Batu-han are also remembered with this philosophy.
This study aims to investigate the religion criticisms of intellectuals which started with Tanzimat and continued with positivism.
Keywords:  Tanzimat, Religion, Positivism, Auguste Comte, Ahmed Riza.
Öz:
Tanzimat sonrası modernleşme sürecine giren Türk dünyasında, yüzünü Batı'ya dönen ve gele-neksel tüm değerleri reddetme eğiliminde olan aydınların, eleştirilerinin odak noktalarından birini de "Din" oluşturur. Batı'da reform ve rönesans hareketleriyle birlikte,  aklın ve bilimin, doğmatik düşünce-lerin önüne geçmesi Pozitivizm'i doğurur. Pozitivizm; ilk defa Sosyalist düşünür, Claude Henri de Saint Simon tarafından kullanılan, ancak Auguste Comte, Jeremy Bentham, James Mill ve John Stuart Mill gibi filozoflar tarafından kuramsallaştırılan felsefi bir sistemdir.  Bu sistem, çıkış noktası itibariyle "ne Tan-rı, ne Kral" sloganına sahiptir. Bu yüzden Osmanlı toplumu gibi Tanrı'nın ve Kral'ın bütün toplumsal ve siyasal kurumların temelini oluşturduğu bir coğrafyada pozitivizmin gelişmesi zordu. Bu durumun far-kında olan Auguste Comte, Mustafa Reşit Paşa'ya yazdığı mektup başta olmak üzere birçok yazısında İslam'ın ilerlemeyi teşvik eden bir din olduğunu ve Batı'daki dinlerden farklı olduğunu savunur. Pierre Laffitte de yazılarında bu hassasiyeti gözeterek Batı insanının İslam'a nasıl peşin yargıyla ve negatif baktığını vurgular. Edebiyatımızda esasında Tanzimat döneminde Nâmık Kemâl'in Renan Müdafaana-mesi'yle başlayan din eleştirisi pozitivist felsefenin gelişmesiyle farklı bir ivme yakalayarak nihilizmi doğurur. Ahmet Rıza da "İlerleme ve Terakki" parolalarını öne çıkardığı yazılarında Pozitivizmin ülke-mizde yayılmasına öncülük eder. Sonraki dönemde Beşir Fuad, Baha Tevfik, İsmail Fenni (Ertuğrul), Rıza Tevfik,  Ziya Gökalp, Abdullah Cevdet, Halil Vehbi Eralp, Hilmi Ziya Ülken, Nusret Hızır, Hüseyin Batuhan... gibi aydınların adları bu felsefeyle anılır.
            Bu çalışmada Tanzimat'la başlayan ve pozitivizmle devam eden aydınların dine yönelik eleştirileri ele alınacaktır.
Anahtar Kelimeler: Tanzimat, Din, Pozitivizm, Auguste Comte, Ahmed Rıza.

Suku Mandar merupakan salah satu dari etnis terbesar yang ada di Sulawesi selain daripada etnis Toraja, Makassar, dan Bugis. Suku Makassar. Suku Mandar tersebar diseluruh provinsi Sulawesi Barat, mulai dari Kabupaten Polewali Mandar sampai Kabupaten Mamuju Utara. Masyarakat suku Mandar yang banyak bermukim di kondisi geografisnya yang dikelilingi lautan dikenal sebagai pelaut yang ulung. Kondisi geografis yang seperti itu menyebabkan suku ini memiliki pengetahuan, kepercayaan, dan tradisi tentang bahari. Hal demikian kemudian menciptakan tradisi keselamatan untuk perahu yang pertama kali digunakan untuk melaut, ritual ini dikenal pada masyarakat suku mandar sebagai Makkuliwa Lopi. Ritual Makkuliwa Lopi dilakukan agar keselamatan dan rezeki diberikan oleh Tuhan kepada nelayan yang akan melaut dalam waktu yang lama. Upacara Makkuliwa Lopi menyatukan unsur rumah, perahu, laut dan posasiq (nelayan) dihadapan sang pencipta. Dalam ritual ini istri punggawa menyiapkan makanan sesembahan yang nantinya diletakkan diatas perahu, kemudian panrita (imam/tokoh agama) naik ke atas perahu dan membacakan kitab barzanji, yang berisi doa kepada Allah SWT dan puja puji untuk Nabi Muhammad SAW. Kata kunci; Suku Mandar; Makkuliwa Lopi; Panrita (imam/tokoh agama); Punggawa; Posasiq (nelayan).

ABSTRAK Masyarakat suku bugis yang mana dalam masyarakat sekarang masih terdapat realitas berupa ritual pesta panen atau biasa juga disebut dengan tradisi mappadendang, dimana tradisi tersebut merupakan tradisi yang menggambarkan rasa syukur masyarakat Sulawesi selatan khususnya masyarakat suku bugis , tradisi mappadendang hampir setiap tahun dilangsungkan , hanya saja sekarang sudah minim masyarakat melaksanakan tradisi tersebut , mungkin hanya dibeberapa daerah tertentu. Di kab.barru bahkan menjadikan kelender even yang mana akan terlaksana setiap tahunya dan menjadi daya tarik wisata tersendiri di kab.barru serta dapat mewujudkan atau melestarikan nilai-nilai kearifan local. Tradisi mappadendang sendiri terdiri dari laki-laki dan perempuan , menggunakan baju adat Sulawesi selatan yaitu baju bodo , menggunakan alat tumbuk dari suku bugis yang bernama alu , juga terdapat alat yang bernama pallungeng atau alat lesung panjang yang terdapat 6-12 lubang. Dan pesta panen mappadendang itu sendiri berakhirnya ditandai dengan makan bersama masyarakat desa. Kata kunci : Suku bugis, Tradisi , Mappadendang PENDAHULUAN Indonesia merupakan negara kepulauan yang kaya akan keragaman budaya dan tradisinya. Yang mana disetiap wilyahnya memiliki perbedan budaya dan tradisi yang tercermin pada pola dan gaya hidup masing masing wilayah. Namun perbedaan tersebut tetap disatukan dalam bingkai Bhinneka Tunggal Ika yaitu berbeda-beda tetapi tetap satu jua. Oleh karena itu dinyatakan oleh Mattulada, bahwa bangsa Indonesia hidup dalam masyrakat majemuk , masyarakat serba ganda dalam kepercayaan keagamaannya, tetapi ia adalah suatu bangsa. Semboyan 'Bhinneka Tunggal Ika" menunjukkan ciri keragaman kehidupan bangsa Indonesia yang sesungguhnya berarti : justru karena berbeda-beda maka ia satu adanya(Mattulada dalam Wilodati"kesadaran masyarakat majemuk dan kebehineka tunggal ika-an kebudayaan di indonesia). Sebuah masyarakat yang majemuk didalamnya akan terkandung berbagai kelompok masyarakat yang memiliki latar belakang adat istiadat, budaya ,agama dan kepentingan, seperti yang disampaikan oleh furnival , masyarakat mejemuk (plural societies)adalah suatu masyarakat

Texto traducido para divulgación.
Una edición electrónica basada en el libro Claude-Henri de Saint-Simon, La physiologie sociale. Obras seleccionadas. Introducción y notas de Georges Gurvitch, profesor de la Sorbona. París: Presses universitaires de France, 1965, 160 páginas. Colección: Bibliothèque de sociologie contemporaine.

This article seeks to demonstrate that implicit within Weber’s writings on charisma are tools that can enable a processual, social constructionist understanding of charismatic formation. A corollary of this point is that Weber’s writings represent an historically crucial turning point in the progression from a Carlylian idea of leaders as inherently powerful to a non-essentialist, sociological perspective, and that Weber’s inspiration for this progression is best understood not through reference to his nineteenth-century forbearers in the social sciences, but rather in his contrast with the very few theological writers (namely Rudolph Sohm and the writers of the New Testament) who actually had employed charisma as a term prior to Weber’s famous appropriation of it. A reinterpretation and retranslation of Weber’s writings on charisma that gives priority to the social constructionist elements in his thought can provide tools for navigating through many of the interpretational controversies that have plagued charisma research.

ANA AKIM VE İLETİŞİMİN TEMELLERİ VE İLETİŞİM PARADİGMASINI DÖNÜŞTÜREN ETKENLER İletişimin tarihi insanlık tarihi kadar eskidir. Paradigma olay ve olgulara ilişkin temel inanç ve varsayımları yansıra genel perspektif ve düşünüş biçimi olarak ifade edilebilmektedir. Bilimde tartışılan paradigmaların pozitivist ve post-pozitivist paradigmalar olduğu görülmektedir. Pozitivist paradigma Aydınlanma Dönemi'nin etkisi ile şekillenen ilk paradigmadır. Paradigma kavramını bugün kullandığımız anlamda ilk kullanan Thomas Kuhn olmuştur. 17.yy durulma dönemiydi. 18.yy ise yeniden hareketliliğin yaşandığı döneme aydınlanma dönemi denir. Bu dönemde insan kendi aklıyla dine ve geleneklere bağlı kalmadan kendi hayatını aydınlatmaya çalışmıştır. Bu anlayış aslında Rönesans'ta başlamıştır. Fakat 17.yy'da duraklamaya uğramış ve bu yüzyılda bu anlayış doruk noktasına ulaşmıştır. Aydınlanma ile insan, kendi aklı ile düştüğü bu durumdan yine kendi aklı ile kurtulacaktır. Aydınlanma felsefesi metafizik konularla şiddetle savaşır. Bu dönemde akla aşırı bir güven beslenerek, geleneklerden ve dinden kurtulup, insanın kendi kaderini yine kendisinin belirleyeceğine inanılır. Akla beslenen aşırı güvenle devlet, toplum, din ve eğitim yeniden düzenlenmeye çalışılmıştır. 18. yüzyılın Aydınlanma Dönemi ile birlikte "Akıl Çağı" denilen dönem başlamıştır. "Aydınlanmanın özü, insan mutluluğunun, 'doğru aklın' insani, tinsel ve doğal düzene uygulanması ile elde edilebileceğini varsaymasıdır. Tanrı'nın ellerinde olmaktan ziyade, insanın aklını kullanarak kendisini yükseltebileceğidir. Hume, Kant ve Adam Smith gibi isimlerle anılır. Kökeninde, Aydınlanma temel bir entelektüel dönüşümdür ve bugünkü ekonomik, toplumsal, politik ve teknolojik düzenin doğrudan bu temel entelektüel dönüşümün bir eseri olduğun düşünülmektedir. Aydınlanma Dönemi aklın ve mantığın tüm toplumsal yaşamda egemen olmasına, aklın kullanılması ile tek ve mutlak doğruya ulaşılacağına ve özgürleşmenin de bu yolla sağlanacağı düşüncesine dayanmaktadır. İletişimsel akıl artık burjuvazi ile de yan yanadır. Bu durum araçsal akılın ortaya çıkmasını sağlar. İletişimde ana akım teori ortaya çıkar. Zamanın dinamikleriyle ileti alışverişi ile ortaklık (ritüel) bir arada üretim olacak şekilde (döngüsel olarak) vücut bulmuştur. Yani transfer etme, bir yerden bir yere mesaj yönlendirme mühim hale gelmiştir. Mesajın gitmesi, neye etki ettiği önemlidir. Etki paradigmasın da kaynak asıl oyuncudur ve sonuç odaklıdır. Mesajın içeriğinde etki baştan belirleniyor. Teknolojik anlamda yaşanan gelişmeler, iletişim biçim ve olanakları üzerinde büyük bir etkiye sahiptir. İletişimin gelişimine katkı sağlayan teknolojik gelişmelerden bazıları; yazının kullanılması, matbaanın icadı, telgraf, telefon, bilgisayar ve internet olarak sayılabilir. Tüm bu teknolojik gelişmeler, iletişimin sosyoekonomik ve kültürel rolüne ilişkin algıları büyük oranda değiştirmiştir. Genel anlamda yaşanan teknolojik gelişmelere koşut olarak ilerleyen iletişim teknolojilerinde yaşanan hızlı gelişim ve değişim sonucunda yeryüzündeki kültürler arasındaki etkileşim de artmaktadır. İletişim teknolojilerinde yaşanan hızlı gelişim, bilgi yayılma hızını ve kapasitesini de etkileyerek, yeryüzündeki uzaklıkları yakın etmekte,

En junio de 2005 se aprobó en España el matrimonio homosexual. La medida provocó una polémica intensa y caótica. El autor examina las razones esgrimidas por progresistas y conservadores, e intenta indagar la raíz de cosas que se dijeron sin saber lo que se decía, o se escucharon sin entender lo que significaban. La indagación le conduce hasta una tradición teológica que subrayó la infinitud de Dios. Nada, ni aun el bien o la justicia o en algunos casos la verdad, obligan a Dios o lo limitan desde fuera. Ello suscita la posibilidad de un Dios amoral.

The idea that the occult or esoteric sciences - in particular magic, alchemy, and astrology - have played a significant role in the birth of modern science has gained a solid position in the metascientific literature of the last two centuries. This idea is certainly controversial, but not more controversial than other theories of the origins of science. Indeed, the theory that modern science simply emerged from common sense, once all the traditional theological impediments were removed, as well as the theory that identifies the roots of modern science in the Judeo-Christian beliefs, have also both met with severe criticism. This article presents the thought of four philosophers who paved the road for the theory of the magical origins of science, namely Francis Bacon, Auguste Comte, Arthur Schopenhauer, and Friedrich Nietzsche. Their insights have subsequently been developed by social scientists and historians of science. A brief account of these developments will be also given in the conclusions.

The mental, the mind, psychology, brain science, and evolutionary, developmental, and comparative psychology, as well as the philosophical analysis of action and thought, are all topics that interact in complex ways with social theory. This interaction, and its difficulties, reach back to the beginnings of sociology, with Comte's rejection of the "psychology" of his own time. There is a sense in which these relations stabilized in the mid-twentieth century, during the behavioral science revolution. The failure of this revolution, and the success of the cognitive revolution in psychology that followed, along with the demise of Freudianism as a serious account of the person, destabilized these relations and returned us to the issues of the past. In this chapter I will give a brief and very general account of this past, identifying the main rivals to the psychology that became the de facto standard view in social science, and explaining their relevance today.

Victor Egger, philosophe spiritualiste méconnu du XIXe siècle lu par Henri Bergson alors qu’il était étudiant, fournit l’occasion d’un questionnement sur les différentes manières d’écrire l’histoire de la philosophie aujourd’hui, et sur l’histoire de ce genre d’étude.

Cet article se propose d’examiner les rapports entre l’œuvre de Michel Houellebecq et la philosophie positiviste développée par Auguste Comte dans la première moitié du XIXe siècle. Rapport de présence : citations des textes essentiels dans les romans (épigraphes, corps du texte), mention du nom propre, jeu avec le nom propre. Rapport d’influence : salut-dédicace à Claude Bernard, préface de la Théorie générale de la religion, discussion théorique. Rapport de dépassement : l’idée développée est celle d’un dépassement de la lettre du texte positiviste par l’esprit positif lui-même à travers l’implémentation dans le roman des procédures fondamentales de l’esprit positif : observation, expérimentation et prévision. Le roman devient dès lors une forme de roman-laboratoire.

This article seeks to examine several elements linking the works of Michel Houellebecq and the positivist philosophy developped by Auguste Comte in the first half of the 19th century. 1) The element of presence: quotations from essential texts (in epigraphs, in the main body), use of proper nouns, wordplay with proper noun. 2) The element of influence: dedication to Claude Bernard, preface to the General Theory of Religion, theoretical discussion. 3) The element of supersedure: through the implementation of fundamental procedures of the positive spirit (observation, experimentation and prevision), the doctrine of the positivist text (his letter) is superseded by the positive spirit itself. Thereafter, the novel becomes a form of “roman-laboratoire”.

Devenir philosophe est la principale ambition de Daniel Eyssette durant la longue période de formation qui vade la fin de l'enfanceaux débuts de l'âge adulte-celle qui nous est racontée dans la première partie du roman Le Petit Chase d ' Alphonse Daudet (1868). Cette Histoire d ' un enfant, conçue par l'auteur comme « une sorte d'autobiographie » 1 , narre à la première personne et en mode rétrospectif le récit des moyens que mettra en oeuvre le jeune Daniel, alias le petit Chose, pour conjurer la série de malheurs qu'il cause et qu' il encourt : « C'est toujours la même chanson, des larmes et de la misère! »", s 'apitoie le narrateur, constatant le barrage d'infortunes qui s'acharnent contre lui . Derrière cette plainte d ' ordre méta-narratif se profile, on le voit bien, l'un des principaux mécanismes qui vont susciter l'intérêt du lecteur, car la narration daudétienne est servie par le cumul des mésaventures, par l'enchaînement des épreuves et des déboires, lesquels lui fourni ssent ample matière à récit. En même temps, cette masse écrasante de chagrins pousse le chétif héros à chercher des palliatifs. Deux moyens d'atténuer ses douleurs s'imposent à lui : la poésie (plus largement la littérature), qui offre une évasion vers les mondes plus accueillants de l'imagination, et la philosophie, estimée une voie sûre de s'endurcir stoïquement au mal.

9 " Le prix qu'on attacha à cet état synthétique dut concentrer l'attention sur la manière de l'instituer. On fut ainsi conduit, prenant le moyen pour le but, à transporter le nom de religion au système quelconque des opinions correspondantes. Mais, quelque inconciliables que semblent d'abord ces nombreuses croyances, le positivisme les combine essentiellement, en rapportant chacune à sa destination temporaire et locale." (Ibid. p 60) 10 Catéchisme positiviste, p 62: " c'est afin de mieux subir ce suprême empire que notre harmonie morale, individuelle ou collective, devient surtout indispensable. Réciproquement, cette prépondérance du dehors tend à régler le dedans, en favorisant l'ascendant de l'instinct le plus conciliable avec une telle nécessité." 11 Nous pouvons oser parler ici d'intersubjectivité, puisque le sujet individuel ne serait qu'une chimère sans l'existence d'une relation, aussi réduite fût-elle, à un autre sujet. 12 Critique de la Raison pure, p 249 :"si la lumière n'était pas donnée aux sens on ne pourrait se représenter aucune obscurité." 23 Recherches physiologiques sur la Vie et la Mort, Première Partie, article premier, 1 er §. 24 Peut-être peut-on relire ainsi la célèbre fable de Jean de la Fontaine, Le Renard et la Cigogne.

Resumo:  O artigo aborda algumas das diferenças entre a "história epistemológica" de Georges Canguilhem e a "história arqueológica", tal como praticada por Michel Foucault. Prioriza-se o estudo do conceito de a priori biológico (ou fisiológico), cuja criação Canguilhem atribui a dois autores da tradição filosófica e fisiológica francesa: Auguste Comte e Claude Bernard. Em textos não muito frequentados, Canguilhem recorre a essa tradição para elaborar uma outra interpretação do empreendimento crítico kantiano, que compreende as condições de possibilidade do conhecimento (a priori) num sentido diverso daquele proposto por Foucault.

Abstract: This article examines some of the differences between Georges Canguilhem's “epistemological history” and Michel Foucault´s “archeological history”. Priority is given to the study of the concept of biological (or physiological) a priori, whose creation Canguilhem attributes to two authors from the French philosophical and physiological tradition: Auguste Comte and Claude Bernard. In texts that are not very frequented, Canguilhem resorts to this tradition to elaborate another interpretation of the critical Kantian enterprise, which understands the conditions of possibility of knowledge (a priori) in a different sense from that proposed by Foucault.