Eğitimde Eşitsizlik

Bu çalıştayda akademik uzman yürütücüler ile katılımcılar birlikte son dönemlerde değişen ve gelişen yeni eğitim ve öğretim paradigmaları ışığında yükseköğretim ortamında mesleki gelişimi ele almak ve yeniden yapılandırmak konusunda bilgi alışverişinde bulundular. Çalıştayın amacı aşağıdaki sorulara yanıt aramaktı:
1. Yapay Zekâ yükseköğretimde nasıl kullanılmalıdır?
2. Yapay Zekâ, öğretme ve öğrenme için mevcut paradigmaları nasıl değiştirmeli?
3. Yapay Zekâ öğretim yöntemlerini nasıl geliştirebilir ve kişiselleştirilmiş öğrenmeyi nasıl destekleyebilir?
4. Yapay Zekâ ile gelen değişim ve dönüşüme uyum sağlamak için akademisyenler sürekli mesleki gelişimlerini sağlamak için neler yapmaktadır, ne tür becerilere sahip olmaları gerekiyor ve ne tür mesleki gelişim stratejileri belirlenmelidir?

Hasan ALPAGO, “Ekonomik Güç ve Eğitimde Ayrıcalık” başlıklı bölümde, bir ülke ekonomisinde eğitimin yerini ve önemini ele alarak, gelir dağılımı ve eğitim fırsatlarından toplumsal açıdan yararlanma koşullarını eşitlik, ayrıcalık ve ekonomik güç bağlamında eleştirel ve bilimsel bir yaklaşımla değerlendirmiştir. Yazar, eğitim sektörünün bir toplumun ekonomik ve sosyal yapısı üzerinde çarpan etkisi yaratan önemli bir güç olduğunu vurgulayarak, toplumun tüm kesimlerinin bu sürece aktif bir şekilde katılmasının hayati önem taşıdığını ifade etmiştir. Ancak, bunun yalnızca eşit koşulların ve bu koşulları destekleyecek altyapının oluşturulmasıyla mümkün olabileceğini belirtmiştir. Bu bağlamda, ekonomik güce dayalı eğitim ayrıcalıkları yerine, kamu desteğiyle herkese eşit ve dünya standartlarında eğitim fırsatları sunulması gerektiğini savunmuştur.

Bu çalışma Türkiye’de çocuğun kültürel değerini, beşerî sermayenin artan önemi ve yoğun ebeveynlik ideolojisinin kesişiminde incelemektedir. İlk bölümde beşerî sermaye kavramı tanıtıldıktan sonra, çocuğun beşerî sermayesine yatırımın teşvik mekanizması olarak ‘yoğun ebeveynlik’ tartışılmaktadır. Buna göre birikerek gelişen ve gelecek refahı etkileyen şimdiki zaman faaliyetlerini temsil eden beşerî sermayenin geliştirilmesi fikrinin sadece makro düzeyde değil, psikolojik değeri öne çıkan çocuğa daha fazla zaman, enerji ve finansal kaynak ayırmayı gerektiren ‘yoğun ebeveynlik’ ideolojisinin desteğiyle mikro düzeyde de bulduğu karşılık hem kamu politikasına hem de çocuğun kültürel olarak algılanma biçimine temel oluşturmaktadır. Çalışmanın ikinci bölümünde, 4+4+4 eğitim sistemine geçiş yılı olan 2012-13 eğitim öğretim yılı sonrasında Türkiye İstatistik Kurumu (TUİK) ve Millî Eğitim Bakanlığı (MEB) tarafından yayınlanan tanımlayıcı istatistiki veriler üzerinden Türkiye’de çocuğun zaman kullanımındaki değişmeye ve beşerî sermaye göstergelerinden eğitime ayrılan kaynağın niteliğine bakılmaktadır. Çocuk işçiliği oranlarında ve çocuğun hanenin yeniden üretimine katılımındaki düşüşe karşılık hanede ebeveynle amaç odaklı etkinliklerde bulunma ve hobi etkinliklerine katılma eğiliminin yaygınlaştığı, farklı eğitim kademelerinde net okullaşma oranlarının yükseldiği ve eğitim yatırımlarının kamu ve hanehalkının desteğiyle düzenli bir şekilde arttığı gösterilmektedir. Sonuçta, Türkiye’de çocuğun beşerî sermayesi için yararlı olduğu görüşünün, çocuğa atfedilen anlamdaki psikolojikleşmeye eşlik eden ekonomikleşmenin ve çocuğun beşerî sermayeleşmesinin kendine yer bulduğuna işaret edilmektedir.

Bu çalışma, 2005-2020 yılları arasında farklı gelir düzeylerine sahip ülkeler için öne çıkan dijitalleşme göstergeleri aracılığıyla dijitalleşme ve gelir eşitsizliği arasındaki ilişkinin anlaşılmasını geliştirmeyi amaçlamaktadır. Dijitalleşme, modern ekonomilerin ve toplumların önemli bir bileşeni haline gelmiş olup, bilgiye erişimi kolaylaştırmakta, verimliliği artırmakta ve ekonomik büyümeyi desteklemektedir. Ancak, dijitalleşmenin gelir eşitsizliği üzerindeki etkileri hakkında daha derinlemesine bilgi sahibi olmak gerekmektedir. Çalışma kapsamında 39 yüksek gelirli ve 26 orta gelirli ülke için çeşitli panel regresyon tahmincileri üzerinden analizler gerçekleştirilmiştir. Dijitalleşmeyi temsilen kullanılan değişkenlerin etkileri örneklemlere göre farklılık göstermektedir. Her 100 kişi başına internet kullanımında yaşanan artış, tüm düzeylerde daha düşük Gini katsayısı değerleriyle ilişkilidir. Ayrıca her 100 kişi başına mobil abonelik kullanımı, küresel düzeyde ve yüksek gelirli ülkeler grubunda gelir eşitsizliğini azaltmaktadır. Ulaşılan sonuçlar, dijitalleşmenin gelir eşitsizliği üzerinde negatif bir etkiye sahip olduğunu göstermektedir.

Uluslararası Öğrenci Değerlendirme Programı (PISA) 2022 sonuçları öncekilerden farklı değildi. Sonuçlar bir kez daha sorunların olduğu yerde durduğunu kanıtlar nitelikteydi. Lise 1 öğrencilerinin katıldığı sınavda sayısal becerilerin ölçüldüğü matematik ve fen bilimleri testlerinde Türkiye Matematikte 37, Fen bilimlerinde 29.sırada yer aldı. Türkiye, okuma becerileri alanında 81 ülke arasında 36’ıncı, OECD ülkeleri arasında 30. sırada yer bulabildi.

İklim değişikliğinin meydana getirdiği doğal yaşam alanlarının tahribatı ve biyoçeşitliliğin azalması gibi olumsuz sonuçlar özellikle son yıllarda çok daha belirgin hale gelmiştir. Büyüyen ekonomilerin artan kaynak talebinden kaynaklanan baskı, ekonomik olarak her geçen gün daha önemli hale gelen ve aynı zamanda, sürdürülebilir enerji politikalarını destekleyen su ve fosfor gibi temel kaynaklar ile diğer birtakım hammaddelerin mevcudiyetinde kıtlık sorununu da beraberinde getirmiştir. Ayrıca, gıda ürünlerine ilişkin monopolleşme ve stokçuluk gibi spekülatif gelişmeler, temel gıda maddelerinin fiyatlarının yükselmesinde ve bazı ülkelerde görülen sosyal huzursuzluklarda merkezi rol oynamıştır. Özellikle sanayileşmiş ülkelerde, aşırı atık üretimi ve en önemlisi de tehlikeli atıkların yasa dışı nakliyesi hem yenilenebilir ve/veya yenilenemeyen kaynakların israf edilmesine hem de çevre kirliliğine neden olmaya devam etmektedir. Diğer yandan, 2008 yılında patlak veren küresel ekonomik ve finansal kriz mevcut ekonomik yaklaşımlar ve politikalardaki pek çok zayıf yönü açığa çıkarmıştır. Bu gelişme neticesinde doğal ve beşerî/sosyal sermayenin geliştirilmesi ve bundan daha etkin şekilde faydalanılabilmesi açısından geleneksel ekonomi anlayışının gözden geçirilmesi ve revize edilmesinde yeşil ekonomi kavramı ön plana çıkmıştır. Günümüzde olası krizlerin üstesinden gelmenin bir yolu olarak yeşil ekonominin geliştirilmesi ve teşvik edilmesine ilişkin çabaların merkezinde Birleşmiş Milletler Çevre Programı özellikle de Yeşil Ekonomi Girişimi bulunmaktadır. Bu yönde başlatılan çalışmalarda sürdürülebilir ekonomik kalkınmanın ve beşerî sermayenin desteklenmesi ve bu unsurların -gezegenin sınırlarına da saygı duyularak- teşvik edilmesi hususunun özellikle altı çizilmektedir. Bu çalışmada yeşil ekonominin gelişiminde genel çerçevede kamu sektörünün, özelde ise bütçe politikalarının rolü ve önemi incelenmektedir.

Education is an are a which enable screating equal opportunities in accessing necessary tools for personal developmentan deliminating socialine qualities. The Constitution of the Republic of Turkey aims to provide these opportunities equal to all citizens by defining education as an equal right for every citizen. The role and the position of high schools in socialine quality matter is studied in this study by analyzing the performance levels of high schools in Turkey in University entrance exam according to lesson, branch, placement, school type, city, and region variables. The findings of this study depicting the education-school-equality relationship point out those highs chools in Turkey perform a role which increases socialine quality instead of decreasing socialine quality. While the literature in Turkey about in equalities in education only takes into consideration the inequality among the regions, this study analyzes the appearance of inequality at city and schoollevels.

Latin Amerikalı iş gücünün %54'ten fazlası kayıt dışı sektörde çalışarak hayatını kazanmaktadır. Bu çalışmanın amacı, Latin Amerika'da Covid-19 salgınının eşitsizlik ve yoksulluğa etkisini incelemektedir. Araştırma sorusu "Covid-19 salgını Latin Amerika'da eşitsizlik ve yoksulluk sorununu nasıl etkilemiştir?" olarak belirlenmiştir. Bu bağlamda "Covid-19 salgını sürecinde ne tür başarılı kamu politikaları uygulanmıştır?" ve "Covid-19 salgını süreci toplumların devletlerine güvenini hangi yönde etkilemiştir?" alt sorularına cevap verilmiştir. Bu çalışma, örgüt teorileri yönünden yeni kurumsal, kamu politikaları analizi bakımından ise sıçramalı evrim kuramları çerçevesinde yazın taraması üzerinden gerçekleştirilmiştir. Bu doğrultuda çalışma, Latin Amerika'da eşitsizlik ve yoksulluğun arka planı, Covid-19 salgınının eşitsizlik ve yoksulluğa etkisi ve Covid-19 döneminde kamu politikaları başlıklarından oluşmaktadır. Bu çalışmada, Covid-19 sürecinden toplumun devlete güveni artmış bir şekilde çıkmanın eşitsizliğin acil sosyal güvenlik tedbirleriyle azaltılması ile doğrudan ilişkili olduğu kanaatine ulaşılmıştır. Sonuçta, eşitsizlik azaldıkça güven artmaktadır.

AICMES 3rd INTERNATIONAL CONFERENCE ON CURRENT SCIENTIFIC STUDIES JUNE 28-30, 2023 AMMAN CONFERENCE BOOK Academy Global Publishing House 220 özellikleridir. Her okulun eşit bir biçimde bu özelliklere sahip olmadığı dolayısıyla da öğrenciler arasında bir eşitliğin olamayacağı ifade edilebilir. 3.2. Eğitimde Dijital Eşitsizliklere İlişkin Görüşler Katılımcılara yöneltilen "Eğitimde dijital eşitsizlikler hakkında neler düşünüyorsunuz? Eğitimde teknolojik eşitsizlikler hakkında neler düşünüyorsunuz?" sorularına vermiş oldukları cevaplar aşağıda yer alan Çizelge 2'de sunulmuştur. Çizelge 2. Öğretmenlerin eğitimde dijital eşitsizliklere ilişkin görüşleri Katılımcı Görüşleri

Bu forum, 'coğrafyacılar olarak yaptığımız herşey, toplum meseleleri ile alakalıdır' diyen önermeyi ciddiye almaktadır. Forumumuz, 'pedagoji' ve 'politika' kavramlarının açılımlarını kullanarak, toplumun daha geniş kesimlerinin, her daim içerisinde-bilerek veya bilmeyerek ve kasten ya da değil bulunduğumuz yönlendirme ve şekillendirme süreçlerimizin nasıl ve hangi sebeplerle olduğu üzerine fikir yürütmektedir. Birçoğumuza göre, bu tür şekillendirme ve yönlendirmeler sadece (veya genellikle) etkileme veya niyet açısından anlamlı bulduğumuz etkinlikler-örneğin politika üretmeye dönük araştırmalar gibi üzerinden ilerler. Halbuki, bu forum sadece belli bir grup etkinliği içtimai sonuçlar üreten bir yere kaldırmanın yanıltıcılığını iddia eder. 'Katılımcı', 'aktivist' ve 'kamusal alan' coğrafyalarına dair son dönemlerdeki tartışmaları biraraya getirerek Forumumuz, okuyuculara mesleğimiz dahilinde gerçekleştirdiğimiz birçok farklı çeşitlilikteki etkinliğin bu tür coğrafyalarla olası ilişkilerine dair tartışmalar ve örnekler sunmaktadır. Giriş ve müteakip beş yazı, meslekteki coğrafyacılar olarak bizlerin daha geniş toplum kesimleri ile olan ilişkilerimiz açısından kendimizin ve etkinliklerimizin ortak bir kavrayışını hedeflemektedir. Böylelikle bu forum, büyük C ile betimlenen akademik coğrafya ve küçük c ile imlenen sıradan-dünyamızı dolduran, düşü kurulan ve gerçek coğrafyalar arasındaki ilişkiler hakkında süregiden tartışmalara önemli katkılar sunmayı amaçlamaktadır. Anahtar sözcükler: katılımcı coğrafya, pedagoji, halk coğrafyası, kamusal alan coğrafyası, içtimai ilişkiler. 'Race' and Racism in the classroom: Loking back on anger This Forum takes seriously the proposition that everything we do as geographers is potentially 'relevant' to the affairs of the wider society. Using expanded conceptions of 'pedagogy' and 'politics', the Forum suggests why and how we are always engaged in processes of shaping and steering this wider society, wittingly or not, and intentionally or not. In the minds of many of us, this shaping and steering only (or mostly) occurs through activities we assume to be self-evidently 'relevant' in intention or effect-like undertaking policy-relevant research. However, this Forum argues that it is misplaced to regard only a select group of our activities as socially consequential. Pulling together recent debates on 'participatory', 'activist' and 'public' geographies, the Forum offers arguments and examples that show readers the potential relevance of the whole range of diverse practices in which we professionally engage. The introduction and five subsequent contributions together suggest that we aim for a 'joinedup' conception of ourselves and our activities as professional geographers embedded in a wider society. As such, the Forum aims to make a distinctive contribution to ongoing discussions of how big-G academic geography relates to the plethora of small-g quotidian geographies-imagined and realthat are the stuff of our world.

Çocuklar okul yılları öncesinde farklı ev ortamlarında bulunmakta ve bu ortamlar gelişimlerini etkilemektedir. Okul öncesi eğitim, özellikle okul öncesi yıllarda öğrenciler arasındaki farkları azaltmak ve öğrencileri eğitime hazırlamak için önemli bir imkân sağlamaktadır. Özellikle sosyoekonomik açıdan dezavantajlı öğrencilerin sahip oldukları dezavantajları büyümeden telafi etmek ve eğitimin başlangıç yıllarında daha eşit koşullar sağlamak için okul öncesi eğitimin önemi birçok çalışmada gösterilmektedir. Bu çalışmada da okul öncesi eğitimin eşitsizlikleri azaltmadaki rolü ile birlikte Türkiye’deki gelişimi incelemiş, mevcut durum ve son yıllarda yapılan iyileştirmeler ele alınmıştır. Okul öncesi eğitimin Türkiye’deki gelişiminin Cumhuriyetin ilk yıllarından itibaren çalışan kadınların çocuklarının bakımını önceleyecek şekilde başladığı ve okul öncesi eğitim veren okulların ilk kez 1961 yılında bir eğitim kurumu olarak tanımlandığı görülmektedir. Kurumsal yapı bağlamında Türkiye’de...

Bu rapor, “Öğretmenliğin Dönüşümü” temasını temel alarak hazırlandı. Tema içerisinde öğretmenlik kariyeri, öğretmen ağları, öğretmenliğin toplumsal konum ve itibarının değişimi gibi konularda alanında uzman yazarların kaleme aldığı analiz yazıları yer alıyor. Aynı zamanda rapor, 2022 yılını kapsayarak güncel veriler ışığında eğitim ortamları, yükseköğretim, eğitimde eşitsizlik, eğitim bütçesi gibi 10 kategoriyi istatistiksel verilerle ele alıyor. Eğitim İzleme Raporu 2022, temel bulgular ve önerileri ile araştırmacılar, akademisyenler, politika yapıcılar, sivil toplum ve sektörler için eğitim alanını verilere dayalı izleme imkanı tanıyor.

Küreselleşme kavramı ekonomik, kültürel, sosyal, çevresel vb. alanlarda dünya genelinde entegrasyon sağlamayı amaçlayan, insanların yaşam tarzları üzerinde değişiklik yapan, ülke sınırlarını önemsizleştiren bir düzeni ifade etmektedir. Ağırlıklı olarak ekonomik anlamda yansımaları olan küreselleşme kavramını, sermayenin ve işgücünün dünya çapında hareketliliği olarak da açıklamak mümkündür. İnsanlık tarihi kadar eski bir konu olan yoksulluk kalkınma ekonomisinin önemli ilgi alanlarından birisidir. Genel olarak yoksulluğu, insanların yaşamlarını devam ettirebilmesi için temel ihtiyaçlarını karşılamada yetersiz duruma düşmesi olarak tanımlamak mümkündür. Dünya son 50 yıldır büyük gelişmelere imza atarken, büyük bir gelir artışı yaşarken yoksulluk aynı boyutlarda varlığını sürdürmeye devam etmektedir. Her yıl yaklaşık olarak 18.000.000 insanın yani toplam insan ölümlerinin üçte birinin yoksulluğa bağlı sebeplerden dolayı çok erken yaşta hayatlarını kaybediyor olması bu tablonun vahametini ifade etmektedir. Yoksullukla ilgili çalışmalarda konunun sadece gelir boyutunda ele alınması doğru değildir. Gelirin, kalkınmanın önemli bir boyutu olduğu doğrudur ancak kalkınmanın sadece gelir boyutu yoktur. Bu çalışmada, küreselleşme adı altında ortaya atılan düşünce ve tezlerin gerçekte yoksulluğu ortadan kaldırmadığı aksine yoksulluğu arttırıcı bir kaldıraç olarak görev yaptığı konusu üzerinde durulmuştur. Yazının maksat ve amacı, küreselleşmeyi karalamak değil yoksulluğu azaltıcı faaliyetlerin önünü açmaktır.

SSCB döneminde Gürcistan'ın Ahıska bölgesinde yaşayan Türk toplumu Kazakistan, Kırgızistan ve Özbekistan'a sürgün edildi. Ahıska’da 14 Kasım 1944’te yaşanan sürgün sadece bir nüfus transferi değildir. Sürgünün ekonomik, siyasal, psikolojik, sosyolojik kayıplarının yanı sıra eğitim ve kültür yönünden de yıkımları olmuştur.

Bu yıkımları belgelemede bazı sorunlar vardır: Birçok belgenin saklanması ya da yok edilmesi; savaş ortamının yarattığı yoksulluk, açlık ve hastalıklarla uğraşmanın önceliği yüzünden birçok bilginin kayıt altına alınamaması gibi sorunlar… Bunlar sürgünün sonuçlarını ortaya koymayı engellemektedir. Bu küçük kitapla, geçmişteki durumu ortaya koymanın başka yolları bulundu ve kullanılan yöntemle sürgünün eğitimsel kayıp ve yıkımlarının bir kısmı ortaya konmaya çalışıldı.

Kitabın, 1940’lar ve sonrasının SSCB ve Türkistan’ındaki yaşam ve siyasal kültür konularıyla ilgilenenlerde de ufuk açacağı bekleniyor.

In postmodern reality, a critical approach is offered to education through the school institution. Our research has examined this approach by conceptualizing "deschooling of society" in the context of the relationship between educational and human inequality. In our study, the claims were tested by panel data. The relationship between education and inequality was tested with the data of 45 countries from 2010-2019. While the ratio of inequality in education to determine human inequality is high for developing countries, this effect decreases as the country's development increases. For developing and lower group developed countries, spending on education is meaningless in explaining human inequality. On the other hand, expenditures on the education sector in upper-group developed countries make sense to explain human inequality. While every 1-year increase in the average school year is more effective in reducing human inequality in developing countries, this effect gradually decreases in developed countries, especially in upper-group developed countries. In developing and lower group developed countries, the ratio of variables related to education to explain human inequality is very close. On the other hand, in the upper group of developed countries, this ratio is almost halved.

Covid-19 pandemisi var olan yoksulluğu daha da içselleştirmiş ve derinleştirmiştir. Covid-19'un yarattığı ekonomik kriz temel ihtiyaçların (yeme, içme, barınma vb.) karşılanmasını zorlaştırmış, etkilerin en fazla hissedildiği alanlardan biri de eğitim hayatı olmuştur. Uzaktan eğitim gibi çeşitli çözüm yöntemleriyle bu süreç atlatılmaya çalışılmış ancak öğrenciler destek ve alt yapı eksikliğinden ya da maddi yetersizliklerden kaynaklanan erişim sorunlarıyla karşılaşmıştır. Yeni normalleşmeyle birlikte, yüz yüze eğitime geçişle kendi kendine yetmeye çalışan üniversite öğrencileri Covid-19'un bir getirisi olan hayat pahalılığından dolayı barınma konusunda da ciddi sıkıntılar yaşamıştır. Çalışmanın amacı, bu süreçte öğrenci yoksulluğunun derinleşip derinleşmediğini ortaya koymaktır. Öğrenci yoksulluğu, Sakarya Üniversitesi’nin çeşitli fakültelerinde okuyan 356 lisans öğrencisi üzerinden anket yoluyla ölçülmüştür. Toplanan anketler SPSS V24 programından yararlanılarak analiz edilmiştir.
Sonuç olarak, öğrenci yoksulluğunun en fazla temel ihtiyaçlar (gıda/yeme) ve eğitim alanında derinleştiği, açlık ve temel ihtiyaçlara erişememe gibi risklerle karşılaşıldığı tespit edilmiştir. Ayrıca öğrencilerin lüks besin grubunda yer alan, gelişim açısından önem taşıyan et-tavuk-balık besin grubuna erişemediği, haftada birkaç gün ya da
neredeyse her gün öğün atladıkları gözlemlenmiştir. Bunun yanı sıra psikososyal desteklere rahatlıkla erişilemediği, uzaktan eğitimin eğitime katılım açısından isteksizlik yarattığı, öğrencilerin isteksizliklerini uzaktan eğitimin yarattığı bir engel olarak gördüğü tespit edilmiştir.

In postmodern reality, a critical approach is offered to education through the school institution. Our research has examined this approach by conceptualizing "deschooling of society" in the context of the relationship between educational and human inequality. In our study, the claims were tested by panel data. The relationship between education and inequality was tested with the data of 45 countries from 2010-2019. While the ratio of inequality in education to determine human inequality is high for developing countries, this effect decreases as the country's development increases. For developing and lower group developed countries, spending on education is meaningless in explaining human inequality. On the other hand, expenditures on the education sector in upper-group developed countries make sense to explain human inequality. While every 1-year increase in the average school year is more effective in reducing human inequality in developing countries, this effect gradually decreases in developed countries, especially in upper-group developed countries. In developing and lower group developed countries, the ratio of variables related to education to explain human inequality is very close. On the other hand, in the upper group of developed countries, this ratio is almost halved.

Bilisim teknolojileri destekli uzaktan egitimin yayginlasmasi basta egitimde firsat esitligi, dezavantajli bireylerin egitime erisiminin kolaylasmasi, zaman ve mekân sinirliliklarinin ortadan kalkmasi gibi onemli firsatlar dogurabilir. Ancak toplumdaki sosyo-ekonomik farkliliklardan kaynakli olarak ogrenenlerin teknolojiye erisim duzeyleri arasindaki fark hala onemli bir problem olarak durmaktadir. Covid-19 ile olusan sosyal izolasyon kosullarinin neden oldugu uzaktan egitime kontrolsuz ve hazirliksiz gecisin dijital ucurum tehlikesinin derinlesmesine neden oldugu tartisilmaktadir. Bu arastirmanin amaci, tum egitim kademelerinde uzaktan egitime gecildigi Covid-19 Pandemisi surecindeki dijital ucurum tehlikesini butuncul bir tek durum olarak analiz etmektir. Bu arastirma bir durum calismasi olarak tasarlanmistir. Gercek durum olarak Covid-19 surecinde Dunya’da ve Turkiye’deki dijital ucurum verileri alanyazindaki ilgili arastirma ve raporlarla birlikte analiz edilmistir. Ulasilan son...

Covid-19 salgını Mart 2020'de hayatımıza girdiğinden beri ekonomik ve sosyal alanda etkilerini göstermeye devam etmekte. Salgının yayılma hızı artınca enfeksiyonlardan kaçınmak ve ölüm oranını azaltmak için başta eğitim kurumları olmak üzere, gerekli görülen toplu alanlar tek tek kapatılmaya başlandı. Bu eylem, küresel çapta tarihin en büyük eğitim kesintisine neden oldu. Şu anda dünya çapında her üç çocuktan birinin yüz yüze veya uzaktan öğrenmeye erişiminin olmadığı tahmin ediliyor. (UNICEF,2021) Covid-19'un ortaya koyduğu yeni eğitim düzeni, tüm teknolojik aletleri kullanma ihtiyacını, bu teknolojilere sahip ve hâkim olmayı ve çevrimiçi erişilebilme zorunluluğunu beraberinde getiriyor. Eğitimin sürdürülmesi için uygulanan politikalar ne yazık ki imkânı olanla olmayan arasındaki farkı genişleterek eğitimde bir uçurum yaratmakta, gelecek nesiller adına endişe oluşturmaktadır. Afrika ülkeleri ise bu durumdan en fazla etkilenenler arasındadır.

Eğitimin iktisadî rolünün ya da eğitimde öğrenilen (kazanılan) bilgi ve becerilerin iktisadî anlamının önemli görülmesinin nedeni ise eğitimin kapitalist toplumda taşıdığı anlam ve önem ile ilgilidir.
Bu söyleşi nirvana sosyal bilimler sitesinde 31.08.2021 de yayınlanmıştır.

Kitaba dair birkaç not

“Bir kitap okudum, hayatım değişti” derler ya, ben de “bir kitap yazdım, dünyam değişti,” desem yeridir. Kendini adalet, eşitlik, ekoloji gibi konulara duyarlı sayan bir insan olarak, bu konuda bir kitap yazmam önerildiğinde sevinçle kabul etmiştim. Yine de araştırmaya başladığımda beni neyin beklediğini tam olarak bilmiyordum. İlerledikçe, sayısız labirentten oluşan uçsuz bucaksız bir dehlize girmiş olduğumu anladım. Tıkladığım her kapı bana yeni bir kapıyı gösteriyor, girdiğim yollar hiç aklıma gelmeyen yönlere savuruyordu. Daha önce yaptığım araştırmalardan dolayı bu duruma bir ölçüde aşinaydım, ama şimdi farklıydı. Her ne kadar akademik makalelerden, tarihsel ve istatistiksel bilgilerden, ekonomistlerin, sosyologların ve filozofların görüşlerinden yararlansam da, beni esas ilgilendiren insanların hikâyeleriydi. Aradığım hikâyeleri meslektaşlarımın haber ve röportajlarında buldum.
Altın, kobalt madenlerinde kaçak olarak çalıştırılan çocu-ğun, hiç tatmadığı çikolatanın üretimi için kölelik şartlarında çalışan kakao işçisinin, bir parça suya erişebilmek için saatlerce güneşin altında sıra bekledikten sonra ağır su bidonunu başının üzerinde kilometrelerce öteden evine taşıyan kadının, ayakkabı fabrikasında haftada altı gün çalışırken aylık kazancı çocuğuna bir çift ayakkabı almaya yetmeyen annenin hikâyeleri gibi… Onların hikâyelerini okurken nasıl gözlerime yaşlar hücum ettiyse; kuşaklar boyu ekip biçtikleri toprağın bir gecede gasp edilmesiyle yersiz yurtsuz, aşsız ve işsiz hale gelen insanların öfkesi nasıl benim öfkem olduysa, kendilerine hem aş hem su sağlayan cennet göl ve çevresinin Avrupalı sevgililere gül yetiştirmek için tahrip edilmesinin yarattığı acıyı nasıl anladıysam, borçları yüzünden intihar eden üç yüz bin Hintli çiftçinin çaresizliğini nasıl hissettiysem, burgercilerin çıkarı için ormanlarının yok edilmesine direnen Amazon yerlilerinin kadın erkek demeden katledilmelerine nasıl isyan ettiysem, Loç vadisi halkını HES’e karşı direnişlerinde nasıl saygıyla selamladıysam, bu kitabı okuyanların da o insanlarla empati kurabilmelerine aracılık etmiş olmayı diledim yazarken… Böylece zihinsel bir uğraş ol-manın ötesine geçti; kendi farkındalığımı artıran, duygularımı ve vicdanımı harekete geçiren bir süreç oldu bu çalışma.
Bu arada, şunu belirtmeliyim. Ben ne tarihçiyim, ne sosyo-log, ne ekonomist… sadece araştıran ve bir araya getirdiklerini okurlarına akıcı bir şekilde anlatma derdi taşıyan bir gazeteciyim. Medya, yoksulluk-lüks tüketim, açlık-açgözlülük arasındaki çarpıcı tezatları ortaya koymamı sağlayan en önemli kaynak oldu benim için. Yani bir empati yaratılmasına vesile olabileceksem, bu daha çok yerli ve yabancı meslektaşlarımın haberleri sayesinde olacaktır.Yararlandığım referansların dipnot halinde sunuluşu uluslararası akademik temayüllere uygun olmayabilir, dil ve üslup popüler bulunup “hafif” damgasını yiyebilir. Açıkçası yazarken bunları hiç önemsemedim. Araştırırken öğrenen, okurken duygulanan, yazarken endişelenen samimi bir yazarın beyninden, yüreğinden ve klavyesinden dö-külenlerden ibarettir bu satırlar. Taslağı okuyan bir arkadaşım, “Okurken benimle konuşuyormuşsun gibi hissettim,” dedi - ki bu benim için çok değerli bir övgüydü. Zira amacım; yalnızca bir avuç insanın değil, ilgi duyan herkesin rahatlıkla okuyup, bir sonraki sayfayı merakla çevireceği ve vicdanında kıpırtılar yaratacak bir kitaba imza atmaktı. Bunu başarabilmiş olursam ne mutlu bana!
Sevgili okurum, umarım kitabı sıkılmadan okuyup bitirir-siniz. Sonrasında da, parmağınızdaki altına bakarken, sevgiliniz için gül sipariş ederken, aslında pek de ihtiyacınız olmayan bir şey satın alırken, burgerciye girerken veya cep telefonunuzu bir üst modeliyle değiştirmeyi planlarken bir an durup, “Ben ne yapıyorum?” diye kendinize sorarsınız. Böylece gezegende bıraktığınız ayak izinin de farkında olarak, tüm bunların üretimi için ağır bedeller ödeyen, kimi zaman canlarını kaybeden “Onları ve Oraları” da aklınıza getirirsiniz.
Sahi, yapar mısınız?

Özet Covid-19 Pandemisi, uzaktan eğitimi gerçekleştirmek için dijital araçlara geçiş ve dijital dönüşüme neden olmuştur. Bu ihtiyaç, sosyo-ekonomik açıdan az gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerde dijital uçurumu daha belirgin kılmıştır. İnternet ve bilgisayar kullanımı, Covid-19 vakası ile birlikte tüm dünyada artmasına rağmen, teknolojiye erişim konusunda sıkıntı yaşayanların sayısı oldukça fazladır. Ayrıca, teknolojik yeterlikleri olmayan bireylerin eğitime erişimlerinde de önemli problemler yaşanmıştır. Bütüncül gerçek durum olarak Covid-19 sürecinde uzaktan eğitim ve dijital uçurum ele alınmış olup Türkiye ve Dünyadaki örnekleri ile istatistiksel sonuçlar değerlendirilmiştir. Teknolojiye erişimdeki problemlerden kaynaklanan eğitimde fırsat eşitsizliğini azaltmak İnternet'in her birey tarafından erişilebilir olması ve geniş bant internetin alt yapı ve üst yapı çalışmaları gerekmektedir. Ayrıca 'eğitimde açıklık' kavramının öneminin arttığı bu süreçte açık eğitim kaynaklarına erişim konusunda çalışmalar desteklenmelidir. Dijital dönüşümün gereklilikleri olan dijital yeterlik ve becerilerin bireylere kazandırılması da uygulamaya dönük önerilerdendir.

Hemen her şehirde üniversite kurulması ve şehirdeki üniversite sayısının artırılması neticesinde yükseköğretime alınan öğrenci sayısında artış olmuştur. Bu durum, alt toplumsal kökenden öğrencilerin üniversiteye erişim şansını artırsa da yükseköğretime erişimde demokratikleşmeyi sağlamamıştır. Bu bağlamda araştırmada, toplumsal köken eğitim ilişkisini tespit etmek amaçlanmıştır. Bu amaçla, üniversite öğrencilerinin toplumsal köken ve eğitim geçmişi farklılıkları açıklanmaya çalışılmıştır. Ayrıca ekonomik ve kültürel sermaye sahipliği üzerinden ölçülen toplumsal kökenin ulaşılan eğitimin niteliği ve akademik başarıdaki etkisi tespit edilmeye çabalanmıştır. Nicel araştırma yöntemi ile tasarlanan araştırmanın verileri, Karabük Üniversitesi ve Hacettepe Üniversitesinde öğrenim gören 800 öğrenciye uygulanan anket tekniği ile elde edilmiştir. Araştırmada, Hacettepe Üniversitesinde ve Tıp Fakültesinde öğrenim gören öğrencilerin daha yüksek ekonomik ve kültürel sermayeye sahip olduğu, daha nitelikli okul ve eğitim imkânlarına ulaştığı ve bunun akademik başarıyı getirdiği sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca toplumsal kökenin ulaşılan okullar üzerinde etkili olduğu tespit edilmiştir. Üst toplumsal kökenden öğrencilerin mevcut toplumsal konumlarını korumaya izin veren daha nitelikli ve seçkin okullara erişebildiği anlaşılmıştır.

Gelir ve ekonomi temelli eşitsizliklerin yanı sıra toplumu doğrudan etkileyen "sosyal eşitsizlikler" de yeterince anlaşılamamıştır. Bu nedenle farklı bileşenlerle eşitsizlikler en iyi ihtimalle ölçülmekte ve incelenmektedir. Sosyal eşitsizlik; yeni durum, olay ve sorunların gelişmesi nedeniyle göreceli olarak bir dizi yeni boyut, beklenti ve sonuç ortaya çıkarmaktadır. Küresel ve ulusal ölçekte yaşanan yeni gelişme, genişleme ve daralmalar, eğitimde eşitsizliğin tekrar tartışılması gerektiğini ortaya çıkarmıştır. Bu çalışmada da kırsal-kentsel ayrımlar ile sosyoekonomik farklılaşmalar temelinde Covid-19 salgını sürecinde dijital eğitimde ortaya çıkan eşitsizlikler incelenmiştir. Bu iki ayrıma bağlı olarak salgın sürecinde evde uzaktan eğitime katılmaya çalışan üniversite öğrencilerinin dijital medya, internet, bilgi ve iletişim teknolojilerine (DİB) erişim ve kullanımlarındaki eşitsizliklerin ortaya çıkarılması amaçlanmıştır. Yaş, cinsiyet, ikamet yeri, okuduğu sınıf ve sosyoekonomik statüsüne göre 3 ayrı üniversiteden seçilen toplam 16 öğrenci araştırmaya dâhil edilmiştir. Nitel yöntemin uygulandığı araştırmada, veriler, derinlemesine görüşmelerle elde edilmiştir. Görüşme verileri, Maxqda nitel veri analiz programıyla kategorileştirilmiş ve temalara dönüştürülmüştür. Açık, eksenel ve seçici kodlama neticesinde birleştirilen kategori ve temalar görselleştirilmiştir. Katılımcıların bireysel ve aile özellikleri, okulların çevresi ve mali kaynak durumları, kalkınma, özgürleşme, kültürlenme faktörleri etkileşimli şekilde eşitsizliği ortaya çıkarıcı etkiye sahip olduğu gibi dijital eğitim eşitsizliğinde kırsal-kentsel ayrım ve sosyoekonomik farklılaşmaların belirgin olduğu görülmektedir. Anahtar Kelimeler: Eğitim, dijitalleşme, dijital sosyoloji, dijital eğitimde eşitsizlik, eşitsizlik ve sosyal tabakalaşma.

Spot: Koronavirüs nedeniyle eğitim yüz yüze değil uzaktan devam ediyor. Uzaktan eğitim, ülkelerde dijital teknolojilerin etkisini ve durumunu da ortaya çıkardı. Farklı sosyo-ekonomik koşullardaki bireylerin bilgi iletişim teknolojilerine (BİT) erişiminde ve bunları kullanımında yaşanan eşitsizlik-yani dijital uçurum-artık daha görünür. ERG Eğitim Gözlemevi Koordinatörü Burcu Meltem Arık, dijital uçurumun eğitime etkisini ve uçurumun kapanması için atılması gereken adımları yazdı.

Dünya çapında cinsiyet eşitliği alanında ilerlemenin yavaşladığını, hatta bazı alanlarda kadınlar ve erkekler arasındaki eşitsizliğin arttığını ortaya koyan Eğitim Reformu Girişimi 11. Eğitim İzleme Raporu’na göre; kadınların erkeklerle eşit haklara sahip olması için 108 yıl gerekirken erkeklerle eşit ücrete sahip olması için de 202 yıl geçmesi gerekiyor.

Liberalizmin bireycilik anlayışında dışsal engellere karşı özgür, çıkarlarını birincil amaç olarak gören bireyin varlığı önemsenir. Birey, devlet ve topluma karşı savunulur. Neoliberalizmin bireycilik anlayışında ise özgürlük teması ve serbest piyasaya dayalı toplumsallık kilit rol oynar. Bireylerden çıkarlarını önemsemesi, rekabetçi olması, girişimci bir anlayışa sahip olması ve ilişkilerini de rekabet ve çıkar temelinde kurması beklenir. Maddi ve nicel olarak ölçülebilen mutluluğa önem verilir. Neoliberal bireycilik esasına dayalı toplumda her birey başarı ve başarısızlığının sorumluluğunu kendisi taşır. Bu çalışmada neoliberal bireycilik ve bu bireyciliğin bileşenlerini oluşturan kavramlar ile neoliberal bireycilikle çelişen kavramların öğrencilerin bireysel tercih ve toplumsal ilişkilerindeki tutum, davranış ve düşüncelerini nasıl ve ne düzeyde etkilediği ile bu etkilerin kaynakları incelenmiştir. Çalışmada nitel araştırma yöntemlerinden Temel Yorumlayıcı Desen kullanılmıştır. 2015-2016 öğretim yılında Eskişehir il merkezindeki lise ve ortaokullarda görev yapan gönüllü 10 öğretmen çalışma grubunu oluşturmuştur. Yarı yapılandırılmış sorularla yapılan görüşmelerde öğretmenlerin öğrencilerle ilgili gözlemlerini içeren nitel veriler toplanmıştır. Veriler endüktif içerik analizi tekniğiyle çözümlenmiştir. Ulaşılan sonuca göre öğrencilerin toplulukçu tutum ve davranışlara sahip olmakla birlikte bu tutum ve davranışlarında azalma olduğu görülmektedir. Aynı zamanda öğrencilerin neoliberal bireyci tutum, düşünce ve anlayışlara sahip oldukları ile bu tutumların zaman içerisinde güçlendiği belirlenmiştir. Öğrencilerin neoliberal bireyci tutum ve davranışlarının oluşmasında aile, sosyal çevre, medya, internet ile okul içinde var olan resmî ve resmî olmayan etkileşimler etkili olmaktadır.  Anahtar sözcükler: Neoliberal bireycilik, eğitim, öğrenci, okul

Bu çalışmada sosyal politikanın bir unsuru olan eğitim olgusu Şanlıurfa ili özelinde analiz edilmektedir. Bu bağlamda Şanlıurfa’da yakın dönemde eğitim alanında meydana gelen gelişmeler ve sorunlar sosyal politika açısından incelenmektedir. Bu doğrultuda idareci, öğretmen, öğrenci, veli ve eğitim sendikaları ile yapılan görüşmelerden yararlanılmış ve eğitimle ilgili istatistik verileri değerlendirilmiştir. Elde edilen verilerden yola çıkarak Şanlıurfa’da yakın dönemde eğitimle ilgili gelişmeler olmakla birlikte spesifik problemlerin devam ettiği görülmüştür. İstenilen düzeyde olmamakla birlikte son yıllarda öğretmen ve derslik başına düşen öğrenci sayısının düştüğü ve okullaşma oranının hızla arttığı tespit edilmiştir. Eğitime erişimle ilgili problemin azaldığı ancak nitelikli eğitime erişimin ve yoksulluğun eğitim üzerindeki olumsuz etkisinin devam ettiği görülmüştür. Meslek edinmede yerel unsurların kısmen göz ardı edildiği belirlenmiştir. Sosyal politika bir yönüyle ülke insanının refahının yükseltilmesi ise bunu eğitim kurumu ile bir ölçüde gerçekleştirmenin olanağı mevcuttur ve Şanlıurfa buna dâhildir.

Eğitim ve öğretim için son 25 yıldır belli başlı adımlar atılmakta, çalışmalar yapıl-maktadır. Ancak eğitim için uygulanan modellerin ötekileştirilen bir başka modelden hız alarak biçimlendiği görülmektedir. Mesela merkeziyetçi-ademi merkeziyetçi eğitim, kamu okulları-özel okullar, öğretmen merkezli-öğrenci merkezli eğitim gibi ikilem durumlarıyla ilgili seçeneklerden birisi her halükarda doğruymuş gibi sunul-maktadır. Oysa ikilem olarak sunulan birçok eğitim durumlarının sanıldığı ölçüde biri, diğerinin zıddı olmayabilir. İşte bu makalede son yıllarda eğitimi reforme etmek için başlatılan çalışmalar paralelinde tezahür eden kaynakların arttırılması, Mc.Okullaşma fenomeni, stan-dartlaşma ve akredidasyon gibi süreçler tartışılmaktadır. Eğitim için doğru olduğu varsayılan modeller ve düşünceler diyalektik bir bakış açısıyla tartışılarak "doğru" varsayılan yargıların içinde yanlışlar, "yanlış" varsayılan düşüncelerin içinde de doğrular bulunmaya çalışılmaktadır. Anahtar Kelimeler: Eğitimde değişim, standardizasyon, akreditasyon, teknoloji, Mc. Okullaşma EVALUTIONS ON CHANGES IN EDUCATION ABSTRACT For the sake of education and instruction, definite initiatives have been done and studies have been conducted for last 25 years. Nevertheless, the models applied in education are usually shaped by otherization of a counter previous model. In the relevant literature, the dilemmatic conceptions such as centralized-decentralized education, public schools-private schools, teacher centered-student centered education have been presented as either one edge is correct or the other. However, in contrast to the dominant belief, the educational conceptions which are formulated in a dilemmatic fashion may not be composed of two options that are the exact opposites of each other. Therefore, in this review, the resources enhancement, McSchools phenomenon, standardization and accreditation processes were discussed in the light of the studies initiated in order to reform education in recent years. The models and ideas, which have been assumed to be true for education, were scrutinized from a dialectical perspective to discover the "wrongs" in the judgements posited as right and the "rights" in the judgements posited as wrong.

Eğitimin "her derde deva olduğu" ve eğitim yoluyla dikey hareketliliğin kitlesel düzeyde sağlanabileceğine ilişkin meritoktarik görüş ve kanaatlere hemen hemen tüm modern toplumlarda yaygın olarak rastlanmaktadır. Çoğu zaman eşitlikçi-toplumcu ve/veya toplumsal bütünleşme temelli söylemlerle cilalanan bu görüşlerin altında yatan temel varsayım ise, eğitimin bir kutsallık halesine sarılı olarak toplumun tüm kesimlerinin ortak çıkarına hizmet ettiğidir. Bu perspektifte, toplumsal eşitsizliği ve egemen ideolojiyi yeniden üreten niteliği ile mevcut iktidar ve sömürü ilişkilerinin meşrulaştırılmasında ve sisteme uygun sosyalleşmenin sağlanmasında eğitimin özel bir rolü olduğu göz ardı edilir. Oysa Marx'ın da ifade ettiği gibi, kurumların ve sistemlerin etkileri genellikle çelişkilidir. Örneğin, kapitalizmin gelişmesiyle feodal çiftliklerin dönüşmesi sunucu, köylüler bir yandan kentlere açlığa sürüklenirken, diğer yandan feodal bağlarından kurtulmuşlardır (Anyon, 2011). Eğitim alanındaki meritokratik söyleme karşı çeşitli itirazlardan bahsedilebilir. Bowles ve Gintis'in Kapitalist Amerika'da Eğitim (KAE) (1976) (Schooling in Capitalist America-Bu eser Türkçeye çevrilmemiştir) adlı ünlü kitapları belki de bu itirazların arasında en bilinenlerden biridir. Öyle ki, KAE, Batı'daki yakın dönem eğitimsel düşünce tarihi açısından milat olarak kabul edilebilir. Bu kitabın yayımlanması, eğitim alanında yeni araştırma gündemlerinin oluşmasını sağlamış, eğitim ve siyasal-ekonomik sistem ilişkisi tartışmalarını alevlendirmiştir. Bowles ve Gintis, bu çalışmayla Birinci Dünya Savaşı'ndan başlayarak 1970'lerin ortalarına değin ABD'de eğitimin yaygınlaşmasında çok büyük bir genişleme olmasına karşın, gelirin son derece eşitsiz dağılımının önemli ölçüde değişmemiş olduğunu bulgulayarak eğitime ilişkin varsayımların sorgulanmasına yol açmışlardır. Bowles ve Gintis'in bu çalışmasında kuramsal açıdan toplumsal tabakalar irdelenmemektedir. Ampirik olarak oluşturulan sosyo-ekonomik durum çerçevesinde eğitim çağındaki çocukların okullaşma durumları ele alınmıştır. Onlara göre eğitim kurumları öğrencilerin toplumsal sınıf 1 1 Bu yazı Eleştirel Pedagoji dergisinin 61. s ayısında yayımlanmıştır 2 Doç. Dr, Ankara Üniversitesi.

Toplumsal Hareketlilikte Eğitimin Rolü by Meb İngilizce Öğretmeni Sefa Sezer
TOPLUMSAL HAREKETLİLİKTE EĞİTİMİN ROLÜ İNÖNÜ ÜNİVERSİTESİ / FIRAT ÜNİVERSİTESİ / ARDAHAN ÜNİVERSİTESİ SEFASEZER / İNGİLİZCEÖĞRETMENİ
TOPLUMSAL HAREKETLİLİKTE EĞİTİMİN  ROLÜ
 Eğitim yoluyla yukarı doğru toplumsal hareketlilik, söz konusu toplumda eğitiminde fırsat eşitliği sağlandığı ölçüde gerçekleşir.
 Günümüzde ortaya çıkan yeni mesleklerin gerektirdiği bilgi ve beceriler eğitim yolu ile elde edilir.
 Bu yönüyle eğitim dikey toplumsal hareketliliğin hem nedeni hem de aracı olmaktadır.
TOPLUMSAL HAREKETLİLİKTE EĞİTİMİN  ROLÜ
Sanayileşmiş toplumlarının temel özelliklerinden biri olarak bireylerin artan hareketliliği gösterilmektedir. Ekonomik büyümeye paralel olarak artan bir hareketlilik söz konusudur.
Az gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerde, gelişmiş ülkelere oranla sınıflar arasında hareketlilik daha azdır.
TOPLUMSAL HAREKETLİLİKTE EĞİTİMİN  ROLÜ
 Toplumsal kontrol, bireylerin toplumda genel geçer olan kuralları benimsemeye ve bunlara uygun olarak davranmaya zorlanmasıdır.  Toplumdaki huzur ve istikrarın sağlanması açısından toplumsal kontrol oldukça önemlidir. Bu kontrol çoğu zaman yazılı olmayan kurallarla sağlanmaktadır ve formal veya informal eğitim yoluyla bireylere öğretilmektedir.  Toplumda birbirinden çok farklı kişilik ve özelliklere sahip olan insanlar olmasına rağmen, bu insanlar belli olaylar karşısında ortak tepkide bulunmaktadırlar.
TOPLUMSAL HAREKETLİLİKTE EĞİTİMİN  ROLÜ
 Sıradan  birçok  olayla  ilgili  olarak insanların ortak tepkide bulunmasını sağlamak çoğu zaman zor olsa da, toplumun genelini ilgilendiren birçok  olayda  insanlar  hiçbir  yönlendirmeye  ihtiyaç  duymadan  ortak  tepkilerde  bulunabilmektedirler.
 Örneğin,  bireysel  olarak  herkes  farklı  bir  takımı  desteklese  de,  milli  takımın  maçlarında  herkes  milli  takımı desteklemektedir.
 Bu  ortak  tepkiler  sayesinde  toplumsal  kontrol  sağlanması  kolaylaşmaktadır.
TOPLUMSAL HAREKETLİLİKTE EĞİTİMİN  ROLÜ
Sosyal sınıf farklılıklarının azaltılmasında,
Toplumsal hareketliliğin gerçekleşmesinde,
Sosyo-kültürel bütünleşmenin sağlanmasında etkili bir araçtır.
TOPLUMSAL HAREKETLİLİKTE EĞİTİMİN  ROLÜ
Eğitim; Bireyin bireysel yeteneklerini geliştirmek Bireyin içinde yaşadığı topluma uyum sağlaması şeklinde iki noktaya vurgu yapmaktadır.
TOPLUMSAL HAREKETLİLİKTE EĞİTİMİN  ROLÜ
Öyleyse eğitim bireyi hem  bireyselleştirmekte hem de toplumsallaştırmaktadır.
Eğitim bireye toplum değerlerini, toplumsal kuralları, normları çeşitli yollarla öğreterek onu toplumsallaştırır.