ΠΑΛΙΟΙ ΕΡΩΤΕΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ ΑΠΟ ΤΟ 21

ΠΑΛΙΟΙ ΕΡΩΤΕΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ ΑΠΟ ΤΟ 21

(Και μια βρόχα διαπιστωσάκηδων  που έπεφτε right-through...)

Μετά το 71, το κύριο καθήκον του εκάστοτε ενοίκου του Λευκού Οίκου είναι να υπερασπιστεί την μονοκρατορία του δολλαρίου ως παγκόσμιου αποθετικού νομίσματος. Και εκεί από το 19 και μετά,  (όπως πολύ χειρότερα  και εδώ), η υπεράσπιση του Συντάγματος και των αξιών έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα έναντι αυτού του στόχου για να συνεχίζουν να κερδίζουν μερικές ελίτ. 

Τι συγκλονιστικό έγινε για να έχουμε αυτή  την κολοσσιαία μετάλλαξη?

Προηγήθηκε (γράφε στο αλμπουμ των μελλοντικών σου αναμνήσεων):

🔺️Η υπερ-χρέωση κρατών, επιχειρήσεων και νοικοκυριών, λόγω της ύφεσης των πάντων που προκλήθηκε από ένα ατυχή οικονομικό εμπορικό πόλεμο που κήρυξε το 17 ο Τραμπ στην Κίνα,. Υπερχρέωση που έγινε μεγαλύτερη με τα δύο block down, αλλά συνοδεύτηκε όμως με ταυτόχρονο πλουτισμό, άνευ προηγούμενου, όσων έχουν πρόσβαση σε χρηματοπιστωτικά παίγνια για ελίτ. Αυτά που συντηρούν και μεγενθύνουν μια κολοσιαιων διαστάσεων φούσκα τοξικών-παραγωγών δανείων , σήμερα όση 21-22 παγκόσμια ΑΕΠ.

Θύματα αυτού του πολέμου είναι και τα 6εκ νεκροί που άφησε πίσω του το ξαναπέρασμα ενός κορονοϊού μετά από 103 χρόνια. Μας βρήκε με αποδυναμωμενα συστήματά υγείας,  λόγω της οικονομικής κρίσης του 08, με ένα Τραμπ να θέλει να τον αντιμετωπίσει με ...χλωρίνη με με ΜΑΤ. Και μας λιάνισε.

🔺️Η ψηφιοποίηση των πάντων, που απλώς επιταχύνθηκε λόγω του Covid19 . Παραδοσιακές ανθρώπινες και κοινωνικές δραστηριότητες απέκτησαν γρήγορα το πρόθεμα "τηλε" . Εκπαίδευση, εργασία, σεξ, διασκέδαση, πολιτισμός, κρατικές υπηρεσίες, κόμματα, δημοκρατία κλπ, με τρόπο που διατήρησε αυτό το "τηλε" ως κυρίαρχο και μΚ (μετά Κορονοϊού). 

🔺️Ο περιορισμός της φυσικής επαφής, εντείνει την ανάγκη για συναλλαγές που χρησιμοποιούν κυρίως "ψηφιακό χρήμα". Δεν είναι τυχαία η απότομη στροφή μεγάλων Κεντρικών Τραπεζών ή πολυεθνικών και των mega-funds  του σκιώδους  παρατραπεζικου συστήματος τύπου Blackrockl σε τεχνολογίες που δημιουργήθηκαν από τα "αναρχα" ψηφιακά νομίσματα νέας τεχνολογιας, τα λεγόμενα "κρυπτονομίσματα". Τα μόνα που σχεδιάστηκαν να μπορούν να λειτουργήσουν εξωτραπεζικά, αν τύχει και καταρρεύσει το τραπεζικό σύμπαν, όπως πήγε να γίνει το 08 με την Leman Bros λόγω της απαξίωσης 800δισ$ στεγαστικών δανείων στις ΗΠΑ. Τώρα βρίσκονται στην ίδια διακινδυνευση δάνεια, ιδιωτικά ή δημόσια, που υπερβαίνει το μέγεθος τους τα 20-30τρις! Μαζί κινδυνεύει και η κερδοφόρα φούσκα των ελίτ, απ' όπου και τα κέρδη τους σήμερα. Η πραγματική οικονομία δεν δίνει τέτοιες "αποδόσεις", λέει. Τζόγος!

Δεν δυσταζουν να υιοθετούν τώρα λύσεις που θυσιάζουν τις εμπορικές Τράπεζες για να σωθεί το εκδοτικό δικαίωμα παραγωγής χρήματος των Κεντρικών Και η φούσκα τους σε Ανατολή και Δύση. 

Η Διάσκεψη της Γιάλτας και η τύχη της Ελλάδας

Σύνοδος της Γιάλτας, 4 Φεβρουαρίου 1945: Στάλιν, Ρούσβελτ, Τσώρτσιλ και επιτελεία σχεδιάζουν το τέλος του ναζισμού. 

 (AP Photo/U.S. Army Signal Corps)

Η ιστορία καταγράφει την προπαγάνδα, η προπαγάνδα δεν μπορεί να καταγράψει την ιστορία!

Από EΛΕΝΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ

Η Διάσκεψη της Γιάλτας έχει συχνά παρουσιαστεί ως η στιγμή που “μοιράστηκε” ο κόσμος και η Ελλάδα “παραδόθηκε” στη βρετανική σφαίρα επιρροής. Τι πραγματικά συνέβη στη Γιάλτα; Τι συζητήθηκε για την Ελλάδα — και τι δεν αναφέρθηκε καν;

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οι τρεις μεγάλες δυνάμεις της εποχής ΗΠΑ, Σοβιετική Ένωση και Μεγάλη Βρετανία πραγματοποίησαν τρεις Διασκέψεις με σκοπό την συντριβή του Άξονα και την επαναφορά των λαών που ενεπλάκησαν στον πόλεμο σε μία φυσιολογική ζωή με ανθρώπινα δικαιώματα, ελευθερία και ασφάλεια.

Έτσι πραγματοποιήθηκαν:

•Η Διάσκεψη της Τεχεράνης, 28 Νοεμβρίου με 1 Δεκεμβρίου 1943

•Η Διάσκεψη της Γιάλτας (Κριμαία), 4 με 11 Φεβρουαρίου 1945

•Η Διάσκεψη του Πότσδαμ (προάστιο του Βερολίνου) 17 Ιουλίου με 2 Αυγούστου 1945

Πολύς λόγος έχει γίνει για την Διάσκεψη της Γιάλτας, διατυπώνεται από πολλές πλευρές πως στη Γιάλτα έγινε το μοίρασμα του κόσμου, πως ο Στάλιν έδωσε την Ελλάδα στους Βρετανούς και άλλα παρόμοια επιχειρήματα. Η μελέτη των πρακτικών και των δημοσιευμένων αποφάσεων των τριών αρχηγών φέρνει στο φως τις αποφάσεις τους για τις χώρες που, κυρίως, τους απασχολούσαν.

Στη Διάσκεψη της Γιάλτας εκτός από τους Ο.Τσώρτσιλ, Ι.Β.Στάλιν και Φ.Ντ.Ρούζβελτ συμμετείχαν οι υπουργοί Εξωτερικών, οι αρχηγοί των επιτελείων και άλλοι σύμβουλοι.

Δεν κρατήθηκαν πρακτικά από μία κεντρική γραμματεία. Η κάθε πλευρά κρατούσε τα δικά της.

Στις 11 Φεβρουαρίου 1945 εκδόθηκε κοινή ανακοίνωση που ξεκινούσε με την συντριβή της Γερμανίας. Δήλωσαν πως είναι κοινή τους απόφαση η Γερμανία να χτυπηθεί με όλα τα μέσα, με στρατό και αεροπορία. Σημειώνουν πως τα νέα σχέδια επίθεσης προς τη Γερμανία θα ανακοινωθούν τη στιγμή που θα πραγματοποιούνται. Στόχος η πλήρης συντριβή της ναζιστικής Γερμανίας και η άνευ όρων παράδοσή της.

Λένη Ζάχαρη, Οδοιπορικό στη Μεγάλη Εβδομάδα, Μεγάλη Τετάρτη

Μεγάλη Τετάρτη

«Ο Χριστός εχάθη»

«Πρόσφυγας της Τετάρτης προς την Πέμπτη. Δεν θα μάθει ποτέ τίποτα. Κι όμως. Κάποιος, πιο τρομαγμένος, ξέρω, αδιάκοπα, κρύβει σημάδια και μισά μηνύματα. Ανέλπιδα. Καθώς τον πηγαίνουν για θάνατο. Ή, για γέννηση.

Κάποτε νυχτώνει στ’ αλήθεια.

Απλώνει το μαύρο στις φλέβες. Τότε

Για λίγο, από σφυγμό σε σφυγμό

Γράφονται και σβήνουν

Παλιοί στίχοι θαμποί

Χωρίς λόγο, χωρίς λόγια πια

Σαν μουσική στον καθρέφτη, σαν

Τεθλιμμένοι συγγενείς.»

«Καρτ ποστάλ 14» Π. Παμπούδη

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ: Η Μεγάλη Τετάρτη είναι αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα (Λουκ. 7,47), που μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Κυρίου με πολύτιμο μύρο και συγχωρήθηκε για τα αμαρτήματα της, καθώς μετανόησε ειλικρινά.

Η τιμή του μύρου ήταν γύρω στα τριακόσια δηνάρια και γι’ αυτό οι μαθητές την επέκριναν και περισσότερο απ’ όλους ο Ιούδας. Γνώριζαν οι μαθητές καλά πόσο μεγάλο ζήλο έδειχνε πάντοτε ο Χριστός για την ελεημοσύνη προς τους φτωχούς.

Ο Χριστός όμως την υπερασπίσθηκε, επισημαίνοντας ότι τον προετοιμάζει για την ταφή του. Άλλωστε, είπε στους μαθητές, “εμένα θα με έχετε για λίγο ακόμα κοντά σας, τους φτωχούς θα τους βοηθάτε καθ΄όλη τη διάρκεια της ζωής σας”. Ο Ιούδας αποχώρησε δυσαρεστημένος και πήγε στους Αρχιερείς, όπου και διαπραγματεύτηκε την παράδοση του Διδασκάλου του έναντι 30 αργυρίων.

Η υμνογραφική παράδοση συγκρίνει την μετάνοια της πόρνης με το φοβερό ολίσθημα του Ιούδα και παραλληλίζει τις δύο ψυχικές καταστάσεις.

Η πόρνη ελευθερώνεται από την αμαρτία και μετανοεί, ενώ ο Ιούδας αιχμαλωτίζεται από τη φιλαργυρία και αποχωρίζεται απ’ το Θεό.

Ο ιερός Χρυσόστομος υποστηρίζει ότι δύο ήταν οι γυναίκες που άλειψαν με μύρο τον Κύριο. Οι τρεις πρώτοι Ευαγγελιστές αναφέρουν μια και την ίδια γυναίκα, που πήρε την ονομασία πόρνη. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης όμως κάνει λόγο για άλλη γυναίκα, αξιοθαύμαστη και σεμνή, τη Μαρία την αδελφή του Λαζάρου, που άλειψε τα άχραντα πόδια Του σκουπίζοντας τα με τις τρίχες των μαλλιών της.

Κάθε Μεγάλη Τετάρτη, πριν από την Τελετή του Νιπτήρος, που είναι και ο Όρθρος της Μεγάλης Πέμπτης, τελείται σε όλες τις εκκλησίες το Ιερό Ευχέλαιο, μια εξαιρετικά σημαντική για την Εκκλησία ακολουθία

Αφιερωμένη στη μνήμη της αμαρτωλής γυναίκας, που μετανόησε, πίστεψε στο Χριστό και άλειψε τα πόδια του με μύρο, είναι η Μεγάλη Τετάρτη, με το Ιερό Ευχέλαιο να τελείται.

Το πρωί τελείται o εσπερινός της Μεγάλης Τετάρτης και Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία. Το απόγευμα γίνεται η Ακολουθία του Ευχελαίου και η Τελετή του Νιπτήρος που είναι και ο Όρθρος της Μεγάλης Πέμπτης που αναφέρεται σε τέσσερα γεγονότα.

Τον Ιερό Νιπτήρα, το πλύσιμο δηλαδή των ποδιών των μαθητών από τον Ιησού Χριστό, τον Μυστικό Δείπνο, την Προσευχή του Κυρίου στο Όρος των Ελαιών και την προδοσία του Ιούδα, δηλαδή την αρχή των Παθών του Χριστού.

Ο Ιούδας προδίδει με φιλί, γιατί ποτέ δεν κατάλαβε τι σημαίνει αγάπη.

π. Λίβυος

Ο Ιούδας προδίδει με φιλί, γιατί ποτέ δεν κατάλαβε τι σημαίνει αγάπη. Φιλάει προδοτικά γιατί ποτέ η καρδιά του δεν σαρκώθηκε στα χείλη του.

 
Είχε μπερδέψει μέσα του, όπως άλλωστε και οι περισσότεροι από εμάς, την αγάπη με την ανάγκη, τον πόθο με το πάθος και τον έρωτα με την συνδιαλλαγή.

 
Όταν φιλάς κοινωνάς την ζωή σου με την ζωή κάποιου άλλου που επέλεξες να ακολουθήσεις και να παραδοθείς δίχως κρατούμενα και βερεσέδια.

 
Ο Ιούδας δεν μπορεί να το πράξει γιατί για εκείνον η αγάπη είναι ανάγκη. Η σχέση στόχος και η μαθητεία ρόλος. Όλα μετρήσιμα και υπολογίσιμα, δηλαδή άοσμα και νεκρά.

 
Τις περισσότερες φορές δεν αγαπάμε τον άλλο γι αυτό που είναι, μα για εκείνο που εμείς θα θέλαμε να είναι.

 
Γι αυτό ο Ιούδας όταν νιώθει ότι δεν ικανοποιούνται οι εγωτικές επιδιώξεις και ναρκισσιστικές επιθυμίες του, προδίδει τον Χριστό με ένα φιλί.

 
Έτσι για να θυμόμαστε ότι ο προδότης φιλάει «υπέροχα». Αχ και να ξέραμε πόσοι μας πρόδωσαν με ένα φιλί. Πόσοι την ώρα που μας φιλούσαν μας χρησιμοποιούσαν και την ώρα που μας αγκάλιαζαν μας φυλάκιζαν.

ΠΗΓΗ:π. Λίβυος
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ο Eλκόμενος. Ο Ιησούς Χριστός, ως Θεάνθρωπος, πορευόμενος προς το Πάθος. Η πάσχουσα ανθρώπινη φύση

N. Λυγερός

Το βάρος του σταυρού

είναι μεγαλύτερο απ' ό,τι πιστεύεις

γιατί θέλει θυσίες

ακόμα κι όταν μέσα σου

ζει μόνο και μόνο η Ανθρωπότητα

δίχως κανένα ίχνος

οποιασδήποτε κοινωνίας

γιατί όλοι οι αθώοι

καρφώνονται πάνω του

και πρέπει μόνος

να τους σηκώνεις όλους

την ώρα που σε βρίζουν

όσοι δεν ξέρουν

για το έργο σου

και νομίζουν ότι είσαι

δίχως οικογένεια

γιατί σ' ακολουθούν

οι πιστοί και μόνο

που τους ονομάζουν

από την αρχή

φανατικούς του Χριστού.

Το μέγεθος του πάθους

Αν είσαι μακριά από τον σταυρό
δεν μπορείς ν’ αντιληφθείς
το μέγεθος του πάθους
και δεν πιστεύεις
ούτε καν στον πόνο,
κι αν δεις τα λουλούδια
να κοκκινίζουν από αίμα,
νομίζεις ότι είναι παπαρούνες,
και αν δεις την αποκαθήλωση
περιμένεις την ανάσταση
λες και δεν υπήρξαν πάθη,
όλα φαίνονται μαγικά
γιατί είσαι ανίκανος
λόγω υστέρησης
να δεις τη θυσία
αυτού του ανθρώπου
που ήρθε μόνο για μας
δίχως να περιμένει
κανένα αντάλλαγμα
μόνο λόγω αγάπης.

Ομιλία Ν. Λυγερού με θέμα: 

«O Eλκόμενος. Ο Ιησούς Χριστός, ως Θεάνθρωπος, πορευόμενος προς το Πάθος. Η πάσχουσα ανθρώπινη φύση»

 Αρχονταρίκι Ιερού Ναού Αγ. Στεφάνου, Μεταμόρφωση Αττικής. Κυριακή 13 Απριλίου 2025 

Τα πάθη του σταυρού

Καθώς δεν καταλαβαίνουμε
τι σημαίνει θυσία
και τι είναι τα πάθη

Δ. Κωνσταντακόπουλος: Θα κάνουν την Κύπρο Συρία. Οι ιδέες που υπάρχουν για συνομοσπονδία με την Τουρκία.

«Δεν μιλάμε για την Κύπρο, γιατί η άρχουσα τάξη και στην Αθήνα και στην Λευκωσία ,θέλουν να απαλλαγούν από το Κυπριακό.

Θέλουν να το «λύσουν» ακόμη και με εξαιρετικά δυσμενείς όρους…Αν είχαμε διαφορετική άρχουσα τάξη στην Ελλάδα, η Κύπρος θα ήταν το μεγάλο μας ατού», λέει ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Δημήτρης Κωσταντακόπουλος, σε μια εξαιρετική ανάλυση για το Κυπριακό, με αφορμή την πρόσφατη «πενταμερή». Τι ήταν αυτή η «πενταμερής»; Μία ακόμη προσπάθεια να «πλασαριστεί» ένα σχέδιο «λύσης» ,χειρότερο και από το σχέδιο Ανάν, που ο κυπριακός λαός είχε απορρίψει σε δημοψήφισμα με συντριπτικό ποσοστό.


«Σε αυτή τη πενταμερή η Κυπριακή Δημοκρατία ,δεν υπήρχε!

Ο κ.Χριστοδουλίδης εμφανίστηκε ως εκπρόσωπος των Ελληνοκυπρίων για να συζητήσει με τις χώρες οι οποίες κατέστρεψαν την Κύπρο», λέει ο κ.Κωνσταντακόπουλος, εξηγώντας με δυο λόγια τι κρύβεται πίσω από τη «πενταμερή» και τις ακαταλαβίστικες θεωρίες περί «διζωνικής-δικοινοτικής ομοσπονδίας».

Ο κ.Κωνσταντακόπουλος αποκαλύπτει και τις ιδέες που κυκλοφορούσαν περί …ελληνοτουρκικής συνομοσπονδίας!

Αποκαλύπτει τι του είχε πει ο Γιώργος Παπανδρέου γι΄ αυτές τις «ιδέες» που κυκλοφορούσαν.

Πηγή:
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ανυπαρξία ντροπής...

Τον άκουγα σήμερα το μεσημέρι στις ειδήσεις, στο Προεδρικό Μέγαρο, και δε το πίστευαν τ΄ αυτιά μου. 

Ο άνθρωπος που όταν συναντιέται με ξένους ηγέτες ή ξένες κορυφαίες προσωπικότητες, και στις δημόσιες τουλάχιστον δηλώσεις του απαρνιέται την πιο όμορφη γλώσσα του κόσμου, την ελληνική, την γλώσσα του λαού μας, και σαν ξενολάγνο δουλικό και με περίσσιο καμάρι συνεννοείται εκφραζόμενος είτε στ΄ αγγλικά (κυρίως), είτε στα γαλλικά (π.χ. χθες με το Γάλλο Υπουργό Ενόπλων Δυνάμεων) και ενίοτε στα Γερμανικά, απαξιώνοντάς την, κάνοντας μ΄ αυτόν τον τρόπο φτηνή επίδειξη γλωσσομάθειας (μιλά καλά τα αγγλικά να μην τον αδικούμε, αλλά δεν το βγάζεις απ΄ το μυαλό μου ότι το κάνει για λόγους εντυπωσιασμού), πανηγυρίζει για την απόφαση της Ουνέσκο να καθιερωθεί η 9η Φεβρουαρίου ''Παγκόσμια ημέρα της Ελληνικής Γλώσσας'' !!!...                                                                 

   ...Πόσο δίκιο είχε ο Νιρβάνας για την ανυπαρξία ντροπής σ΄ αυτό τον τόπο !!!

Η Κασσιανή

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

Έτος 830 μ.Χ.

Η Βασίλισσα Ευφροσύνη, μητριά του διαδόχου Θεόφιλου αποφασίζει να τον παντρέψει με ένα πρωτότυπο τελετουργικό.

Στέλνει εντολή σε όλες τις διοικητικές περιφέρειες της αυτοκρατορίας, να συγκεντρωθούν οι ωραιότερες κοπέλες και να παρουσιαστούν στο παλάτι.

Ένα είδος καλλιστείων, όπου συνδοξαζόταν η ομορφιά και η γνώση.

Παρ' όλο που τελικά το κρυφό κριτήριο της πρόκρισης έμελλε να είναι η σύνεση και η υποταγή.

Στα προκριματικά η Ευφροσύνη κατάφερε να καταλήξει σε 12 κοπέλες.

Αρχοντοπούλες όλες, όμορφες και μορφωμένες για τα δεδομένα της εποχής.

Ανάμεσα τους ξεχώριζαν δύο: η ευρυμαθής κι όμορφη Κασσιανή, που καταγόταν από οικογένεια γνωστού ευπατρίδη και η συνετή Θεοδώρα, αδερφή διακεκριμένου στρατηλάτη του Βυζαντινού θρόνου.

Ο Θεόφιλος παραμένει αμέτοχος της διαδικασίας, αδιάφορος σχεδόν.

Ένας εν δυνάμει αυτοκράτορας, που δεν πολυνοιαζόταν για την επίσημη συμβία του! Μέχρι που έρχεται η μέρα της τελικής επιλογής.

Το παλάτι ετοιμάζεται για την τελετή και οι εκλεκτές φτάνουν η μία μετά την άλλη.

Ο Θεόφιλος αμέριμνος και πάλι περιδιαβαίνει τους κήπους του παλατιού.

Και κάποτε το βλέμμα του συναντά την Κασσιανή.

Έρως ανίκατε μάχαν...

Λένη Ζάχαρη, Οδοιπορικό στη Μεγάλη Εβδομάδα, Μεγάλη Τρίτη

Μεγάλη Τρίτη ο Χριστός εκρίθη

Μεγάλη Τρίτη σήμερα. Σύμφωνα με το χριστιανικό εορτολόγιο καθιερώθηκε να ονομάζεται Μεγάλη Τρίτη η ημέρα Τρίτη της Μεγάλης Εβδομάδας ή Εβδομάδας των Παθών του Ιησού Χριστού.

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, σύμφωνα με το τηρούμενο Μηναίο ή Μηνολόγιο, η Μεγάλη Τρίτη είναι αφιερωμένη αφενός στη μνεία του ιερού ευαγγελίου που αναφέρεται στη δριμύτατη καταγγελία του Ιησού κατά των θρησκευτικών αρχηγών του Ισραήλ, των Γραμματέων και των Φαρισαίων, και αφετέρου στην παραβολή των δέκα παρθένων.

Στον Όρθρο διαβάζεται από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου (22, 15- 23, 39) η καταδίκη των Φαρισαίων. Στην Ακολουθία συνεχίζεται η ανάγνωση από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου όπου γίνεται λόγος για το Τέλος. Γι’ αυτό μιλούν και οι δύο παραβολές της ημέρας. Η πρώτη είναι η παραβολή των δέκα παρθένων. «Πέντε εξ αυτών ήσαν φρόνιμοι» και είχαν πάρει μαζί με τα λυχνάρια τους και αρκετό λάδι, «πέντε ήσαν μωραί», τα λυχνάρια τους έσβησαν και δεν έγιναν δεκτές στο γαμήλιο δείπνο.

Τι αναφέρει η παραβολή:

Πέντε φρόνιμες και πέντε μωρές παρθένες περιμένουν το Νυμφίο (γαμπρό) να έλθει να παραλάβει τη νύφη. Οι φρόνιμες, που είχαν προνοήσει φρόντισαν να πάρουν μαζί τους λάδι ώστε να έχουν για να φωτίζουν τα λυχνάρια τους. Δεν ισχύει το ίδιο όμως και για τις μωρές, οι οποίες λόγω της αργοπορίας του Νυμφίου αποκοιμήθηκαν. Ετσι όταν ακούγεται η φωνή «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται», ψάχνουν να βρουν λάδι για να ανάψουν τα σβησμένα λυχνάρια τους, με αποτέλεσμα να μένουν «εκτός νυμφώνος».

Η άλλη παραβολή είναι των ταλάντων που μας διδάσκει να είμαστε εργατικοί και να καλλιεργούμε και να αυξήσουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα.

Tι συμβολίζει η παραβολή των δέκα παρθένων:

«αμήν λέγω υμίν ότι οι τελώναι και αι πόρναι προάγουσιν υμάς εις την βασιλείαν του Θεού»

π. Λίβυος

Μια πόρνη αγαπάει τον Χριστό και ζητάει να τον συναντήσει εκεί που καμία αμαρτία δεν μπορεί να αγγίξει ή να καταστρέψει το φως και την ομορφιά. Εκεί στο το πιο βαθύ και αθώο παρθένο μέρος της ύπαρξης, την ανθρώπινη καρδιά.

Μια πόρνη μας θυμίζει ότι μπορεί στην καρδιά ενός μαθητή να κρύβεται ένας προδότης και στην καρδιά μιας αμαρτωλής γυναίκας όλη η ομορφιά της γης.

Που ακούστηκε ξανά, μία «πόρνη», πρότυπο των πιστών της εκκλησίας; Δεν το αντέχουν αυτό οι θρησκευόμενοι εραστές το νόμου και του τύπου. Γιατί έχουν μάθει όλα στην ζωή τους, να τα μετράνε με την μεζούρα του "πρέπει", με το ζύγι του νόμου, με την τάξη του φαίνεσθαι και όχι του είναι.

Η εφαρμογή των εντολών του Θεού, είναι γι αυτούς μια μεγάλη κρυψώνα, ένα οχυρό του «εγώ» τους, που πρέπει να τραφεί με αυτοεπιβεβαίωση, με νίκες και επιτυχίες.

Οι «ευσεβιστές» ζητάνε να νικήσουν τον Θεό και όχι να νικηθούν από την αγάπη Του. Η Βασιλεία Του Θεού γι αυτούς, είναι κατόρθωμα και κατάκτηση, ποτέ δωρεά και έλεος.

Η ηθική της επιστήμης... αυτό το μεγάλο θέμα.

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

14 του Απρίλη του1958 και ο Σπούτνικ 2(το δέυτερο σοβιετικό σκάφος που έμπαινε σε τροχιά), ξαναμπαίνει στη γήινη ατμόσφαιρα μετά από 162 ημέρες από την εκτόξευσή  με τον πολύτιμο και πρωτοπόρο επιβάτη του να έχει απωλεσει την ζωή του προς χάρη της επιστήμης(το όχημα, δεν ήταν σχεδιασμένο για επαναεισοδο, με την μοίρα του επιβάτη προδιαγραμμενη).

Ο "παράξενος ταξιδιώτης"ήταν η Λάικα, ένα αδέσποτο σκυλί της Μόσχας.

Ημίαιμο ηλικίας περίπου τριών ετών και βάρους έξι κιλών.

Οι επιστήμονες επέλεγαν θηλυκά σκυλιά, επειδή δεν χρειαζόταν να σηκώσουν το πόδι για να ουρήσουν και, συνεπώς, έπιαναν λιγότερο χώρο σε σχέση με τα αρσενικά. Επίσης, προτιμούσαν τα ημίαιμα γιατί άντεχαν περισσότερο και ήταν λιγότερο απαιτητικά.

Οι υποψήφιες έπρεπε να είναι φωτογενείς και το όνομά τους επιλεγόταν για να εντυπωσιάσει!

Η Λάικα — από τη ρωσική λέξη γαυγίζω — επιλέχθηκε ανάμεσα σε λίγες άλλες συνυποψήφιες.

Ήταν υπάκουη, έξυπνη και είχε διερευνητικό βλέμμα...

Για να συνηθίσουν τη διαστημική πτήση μέσα σε μια κάψουλα μήκους 80 εκατοστών, τα σκυλιά τοποθετούνταν μέσα σε όλο και πιο μικρά κλουβιά.

Μετά το πέρας των είκοσι ημερών, μεταφερόταν σε ακόμα μικρότερη κάψουλα η οποία είχε τόσο χώρο ώστε μόνο να ξαπλώνει ή να σηκώνεται.

Γαμομανιακή Διαταραχή ή Σύνδρομο Υποτροπής Γάμου

Του Δημήτρη Τσίρκα 

Ένας συνάδελφος στο γραφείο παντρεύτηκε δύο φορές, χώρισε δύο φορές και τώρα σκέφτεται να παντρευτεί και τρίτη. 

Είναι αυτό που λένε: γαμο-εξαρτημένος. Εξαρτημένος όχι από τον γάμο ως κατάσταση, αλλά από την ιδέα του γάμου. Παντρεμένος δεν μπορεί, ανύπαντρος δεν κάνει. 

Φιλοσοφικά είναι, μάλλον, επηρεασμένος από τον Μπέκετ και το θέατρο (ή τον γάμο) του παραλόγου – παντρέψου ξανά, χώρισε ξανά, χώρισε καλύτερα. 

Από οικονομική σκοπιά, βέβαια, είναι ό,τι καλύτερο: οι γάμοι, είναι η χαρά της αγοράς – εκκλησίες, δώρα, γαμήλια γλέντια. 

Ακόμα μεγαλύτερη κίνηση δημιουργούν τα διαζύγια – δικηγόροι, κτηματομεσίτες, ψυχολόγοι, life coaches για να συνέλθεις μετά, τραγουδιστές για καψουροτράγουδα χωρισμού, ουίσκια και πάει λέγοντας. 

Με τόσους γάμους και διαζύγια πρέπει να πρόσθεσε μόνος του έως και 3% στο ΑΕΠ της χώρας.

Τέτοιες περιπτώσεις έχουν και ψυχαναλυτικό ενδιαφέρον. Σε ορολογία DSM (Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών, Πέμπτη Έκδοση) θα λέγαμε ότι πάσχει από:

Γαμομανιακή Διαταραχή ή Σύνδρομο Υποτροπής Γάμου (Marriage Recidivism Syndrome)

Ο Μαρξ για την ρωσική εξωτερική πολιτική επί Καποδίστρια

13/04/2025

ΣΚΛΑΒΟΥΝΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Οι θέσεις του Μαρξ για την ρωσική εξωτερική πολιτική και την ελληνική επανάσταση παραμένουν αναξιοποίητες από τους μελετητές του 21. Παραμένουν θαμμένες στην λήθη, ιδιαίτερα από τους παραδοσιακούς Έλληνες Μαρξιστές (Σκληρό, Κορδάτο, Ζεύγο) αλλά και σύγχρονους Μαρξίζοντες μελετητές του 21 γενικά και του Καποδίστρια ιδιαίτερα. Παραβλέπονται συνειδητά από τους καλλιεργητές του αφηγήματος του “αντεπαναστάτη”, και “αυταρχικού” Καποδίστρια.

Στο βιβλίο των Μαρξ και Έγκελς “Η Ελλάδα η Τουρκία και το Ανατολικό ζήτημα”. (Εκδόσεις Γνωση1985, Εισαγωγή μετάφραση, υπομνηματισμός Παναγιώτη Κονδύλη), στο κείμενο 118 με τίτλο «Η Εξωτερική πολιτική του Ρωσικού Τσαρισμού», παρουσιάζεται αυτή η πολιτική “διαβολικά” υποστηρικτική των επαναστατικών κινημάτων στην Ευρώπη αλλά και φιλελληνική με τα ακόλουθα λόγια.

Για να στηριχτεί η ελληνική εξέγερση έπρεπε να εμποδιστεί η ανάμειξη της Δύσης. Έπρεπε δηλαδή η Δύση να παραμένει απασχολημένη με τα εσωτερικά της προβλήματα. Για τον σκοπό αυτό είχε προσφέρει λαμπρή προεργασία ο κούφιος λόγος για την νομιμότητα. Οι νόμιμοι κύριου είχαν γίνει παντού μισητοί, πέρα για πέρα.

Όλη η ανάρτηση ΕΔΩ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ποιοι ξένοι ηγέτες επέκριναν τον Καποδίστρια

Ας μη διαλέξουμε τη δόξα αυτού του κόσμου. Ας ζητήσουμε τη δόξα του Θεού.

π. Κώστας Λαγός 

Και πολλοί άρχοντες πίστεψαν σε Αυτόν αλλά το έκρυβαν για να μη διωχθούν από τη Συναγωγή. Αγάπησαν τη δόξα των ανθρώπων από τη δόξα του Θεού...τι συγκλονιστική αφήγηση και αυτή.

 Αν και πίστευαν στον Χριστό, δεν τολμούσαν να μιλήσουν. Έτρεμαν μήπως χάσουν τη κοινωνική τους θέση, την πολιτική εξουσία, τις εμπορικές συναλλαγές. Κι αυτό δε συμβαίνει μέχρι σήμερα; Πόσοι από εμάς προδίδουμε τον Χριστό για να μη χάσουμε τις κοινωνικές μας επαφές; Πόσοι από εμάς, αν και εκκλησιαζόμαστε τακτικά, στην καθημερινή ζωή μας δεν καταπατούμε με χιλιάδες τρόπους τον λόγο του Κυρίου;

 Πόσες φορές η διοικούσα Εκκλησία, δε νερώνει τη διδασκαλία της για να μη χάσει την κρατική εύνοια; Γινόμαστε έτσι χλιαροί, κρυβόμαστε πίσω από διφορούμενες διατυπώσεις ή σιωπούμε. 

Όμως το βιβλίο της Αποκάλυψης του Ιωάννου βροντοφωνάζει στους αιώνες. Τους χλιαρούς θα τους ξεράσει ο Κύριος. Και το κρίσιμο ζήτημα. Δεν είμαστε θερμοί πιστοί όταν είμαστε φανατικοί. Δεν είμαστε θερμοί πιστοί όταν προάγουμε έναν στείρο ηθικισμό.

Ουαί υμίν Φαρισαίοι...

π. Κώστας Λαγός 

Τα "ουαί" του Κυρίου προς τους Φαρισαίους που διαβάζουμε το απόγευμα της Μεγάλης Δευτέρας είναι αλήθεια κάπως δυσάρεστα για εμάς τους κληρικούς καθώς σε αυτά δε βλέπουμε τις απαράδεκτες συμπεριφορές των Φαρισαίων αλλά και τις δικές μας, των ιερέων της Εκκλησίας του Χριστού. 

Του Κυρίου που κυνήγησαν και σταύρωσαν οι Φαρισαίοι. Και το γεγονός ότι επαναλαμβάνουμε τις συμπεριφορές τους είναι σαν να προδίδουμε τον ίδιο τον Χριστό. Γιατί κακά τα ψέματα, και τις πρωτοκαθεδρίες επιζητούμε και να μας φέρονται με σεβασμό και να μας φωνάζουν -όχι δασκάλους - αλλά γέροντες και πατέρες, και υψώνουμε τους εαυτούς μας θεωρώντας πως είμαστε κάποιοι σπουδαίοι. Και λέμε και ανοησίες όπως ότι η φιλανθρωπία αγιάζεται όταν γίνεται μέσω της Εκκλησίας λες και δεν είναι από μόνη της αγιαστική πράξη η φιλανθρωπία. Ακόμα δεν είναι λίγες οι φορές που φράζουμε  τον δρόμο για τον Παράδεισο στους ανθρώπους. Κάνουμε είναι η αλήθεια και  όλα όσα αναφέρονται στη σημερινή περικοπή. Και τελικά ναι, να το παραδεχτούμε, διυλίζουμε τον κώνωπα και καταπίνουμε την κάμηλον. Η αποψινή περικοπή είναι ένα σκληρό μάθημα αυτογνωσίας για εμάς. 

Λαοκράτη Βάσση: Τα « εορταστικά» του ΄21 και ο νεοϊστορικός αναθεωρητισμός

ΕΝΑ ΛΑΜΠΡΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΟ 1821

Πρέπει να το διαβάσουν μαθητές, φοιτητές, διδάσκαλοι και κάθε Έλληνας, κι όχι μόνο αυτοί που έχουν συνειδητοποιήσει ορισμένα πράγματα και έχουν καθαρή σκέψη και αγνό πατριωτισμό. 

Νομίζουμε ότι το κείμενο αυτό αποτελεί εθνική διδαχή, προέρχεται δε από ένα διανοούμενο με υψηλή παιδεία, επιστημονική συγκρότηση και ήθος.

Αθανάσιος Φωτόπουλος 

 Τα « εορταστικά» του ΄21 και ο νεοϊστορικός αναθεωρητισμός

Του  Λαοκράτη Βάσση

   α.  Καθώς έχουμε εισέλθει στο τελευταίο τρίμηνο της διακοσιοστής επετείου του ΄21, είναι βέβαιον πως θα ενταθούν οι «ταριχευτικές επεμβάσεις» στο (πολύ ενοχλητικό!) ανεξαρτησιακό και αξιακό, γενικότερα, «γονιδίωμά» του.

    Με προέχουσα, πάντοτε, την εθνική αποταυτοποίηση, στη συστημική τροχιά της νεο/ταξικής ευρω/προσαρμοστικότητητας. Όπως αυτή επικαλύπτεται με περίσσειαν ιδεολογηματικής χρυσόσκονης από μετανεωτερικό συμφυρμό: «νεο/φιλελεύθερου κοσμοπολιτισμού» και «μεταφυσικού διεθνισμού».

  β.   Κι αυτό, γιατί το ’21, ως «πλάτανος με βαθύ ρίζωμα» (Σαράντος Καργάκος) στην ελληνική διαχρονία, ως «πύρωμα ψυχής» (Κωστής Παλαμάς) και ως «πύρινο άνθος και ακατάλυτος καημός της Ρωμιοσύνης» (Χρ. Μαλεβίτσης), είναι ο μέγας εθνο/αναγεννητικός σταθμός μας. Που δένει με αξιακούς αρμούς τον νεότερο με τον προαιώνιο Ελληνισμό.

   Όχι εθνο/γενετικόςσταθμός, όπως τον θέλει η επιστημονικοφανής «αλχημεία» του ιστορικού αναθεωρητισμού, αλλά εθνο/αναγεννητικός , με στέρεη τη θεμελίωσή του στην ελληνική αιωνιότητα. Όπως αυτή προκύπτει και ορίζεται απ’ την πολύ σύνθετη ιστορική συνέχεια του έθνους μας. Επιβεβαιούμενη και όχι αναιρούμενη ακόμη κι απ’ τη μείζονα «ασυνεχή συνέχεια» της δύσκολης μετάβασης απ’ την αρχαία ελληνική θρησκεία στον Χριστιανισμό. ΄Οπου, η Ορθοδοξία, με διασταλτική ερμηνεία, είναι η … ελληνοποιημένη του εκδοχή.

γ.   Με τη «συνέχεια» να υποτάσσει την «ασυνέχεια» στο ελληνικό αξιακό βίωμα ζωής . Όπως το βρίσκουμε στην πολιτιστική φιλοσοφία του λαού μας (παραδοσιακό πολιτιστικό πρότυπο και ελληνικός/ταυτοτικός τρόπος του υπάρχειν), με την εσώτερη βαθιά ενότητά της και την ανεκτίμητη αντοχή της στη μεγάλη χρονική διάρκεια.

    Καθώς, η βαθιά ενότητα, συνυφαινόμενη με την ιστορικο/πολιτιστική  σ υ ν έ χ ε ι α, είναι η αξιακή μήτρα της εθνο/ταυτοτικής μας υπόστασης. Στην οποία  κυοφορήθηκε το ΄21 με την καθοριστική για το μέλλον μας εθνο/αναγεννητική του δυναμική. Όπως, συνακολούθως, είναι και η βάση της ιδιοπρόσωπης αυτονομίας μας στην Ευρώπη και στον κόσμο. Της παρομοίως αρνούμενης και αντιμαχόμενης: τόσο τον ομφαλοσκοπικό απομονωτισμό όσο και την  εθνο/μηδενιστική  «ενσωμάτωσή» μας στην «Ευρώπη» ( να γίνουμε…Ευρωπαίοι!)

Δύο συγχωριανοί... Δύο αλλιώτικοι κόσμοι στην Κύπρο του σήμερα

Απόστολος γεννήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 40’ σε πολυμελή και φτωχική οικογένεια, σε χωριό της Μεσαορίας, σήμερα τουρκοκρατούμενο. Έζησε τα παιδικά του χρόνια με στερήσεις κι ήταν το δεξί χέρι του πατέρα του στα χωράφια, στον αγώνα για τον καθημερινό επιούσιο. 

Παιδί βίωσε την ένδεια και καταπίεση της αγγλικής αποικιοκρατίας, κατόπιν τον Απελευθερωτικό Αγώνα του 1955-59 και ενήλικας στα χρόνια της Κυπριακής ανεξαρτησίας, τα άλματα προόδου στον οικονομικό και κοινωνικό τομέα: ηλεκτροδότηση στα σπίτια και σε δρόμους,
δίκτυο παροχής νερού στα σπίτια, νέοι δρόμοι, άνθηση της οικονομίας, νέα σχολικά κτήρια κι αθλητικά σωματεία γεμάτα ζωή, καφενεία με χαρούμενους ανθρώπους....

 Μια από τις λιγοστές χαρές του πατέρα του Απόστολου ήταν να πίνει καφέ στο καφενείο του χωριού. 

Γέρων Βασίλειος (Γοντικάκης): Μεγάλη Εβδομάδα

Η Μεγάλη Εβδομάδα, ομιλία στις Βρυξέλλες, Απρίλιος 1993.

Ο Γέρων Βασίλειος (Γοντικάκης) είναι πρώην ηγούμενος της Ιεράς Μονής των Ιβήρων Αγίου Όρους.

«Η ιστορία δεν γυρίζει σελίδα χωρίς οδύνη»! Νίκος Σίμος για τον Τραμπ και την «τελική αναμέτρηση»

«Η ιστορία δεν γυρίζει σελίδα χωρίς οδύνη»…

Ο αρθρογράφος Νίκος Σίμος μιλά για τις αλλοπρόσαλλες και επιθετικές κινήσεις Τραμπ, για τον κόσμο που ακόμη βρίσκεται υπό την επιρροή του «αμερικανισμού» που όμως φθίνει. Τι θα συμβεί αν τα «σχέδια» που έχει ο Τραμπ δεν του βγουν; «Χάος και τελικά αναμέτρηση», λέει ο Νίκος Σίμος.

«Η κυβέρνηση Τραμπ θυμίζει διοικητικό συμβούλιο εταιρείας που είναι έτοιμη να χρεοκοπήσει», λέει ο Νίκος Σίμος. Πως εξηγεί τις επιθετικές και πολλές φορές αλλοπρόσαλλες κινήσεις του Τραμπ. «Ο Τραμπ απειλεί, γιατί η Αμερική χρεοκοπεί. Αυτό προσπαθεί να προλάβει. Το καράβι της αμερικανικής οικονομίας είναι μισοβυθισμένο με 36,5 τρις χρέος», λέει.

Ούτε το σχέδιο Τραμπ για το ρωσοουκρανικό φαίνεται να πηγαίνουν καλά.

ΚΙΝΗΜΑ ΤΕΜΠΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

του Ρούντι Ρινάλντι

Η ίδια η ζωή στη χώρα μας επαναφέρει στην επικαιρότητα ζητήματα και θέματα που έχουν ξανασυζητηθεί. Εννοώ το ζήτημα του πολιτικού αγώνα απέναντι σε ένα σύστημα που αλλάζει ή παίρνει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά (π.χ. όπως έγινε με την είσοδο το 2010 στα μνημονιακά καθεστώτα), και αυτό συνοδεύεται από μια μεγάλη και έντονη εισβολή του λαϊκού στοιχείου στην κεντρική πολιτική σκηνή. 

Το στοιχείο του πολιτικού αγώνα, δηλαδή η επικέντρωση σε ένα κεντρικό - υψηλής σημασίας θέμα ή πρόβλημα, προκύπτει όταν οι βασικές συστημικές δυνάμεις (κυβέρνηση, πολιτικό σύστημα, δικαιοσύνη, ΜΜΕ, δημόσια διοίκηση) προσπαθούν με κάθε τρόπο είτε να περάσουν μια νέα καθεστωτική πραγματικότητα (μνημόνια) είτε να συγκαλύψουν ένα τεράστιο συστημικό έγκλημα όπως με την περίπτωση των Τεμπών, και ο «ένοχος» φαίνεται καθαρά στα μάτια του κόσμου. Τότε ο «κόσμος» αλλάζει συμπεριφορά, κινητοποιείται, θέτει με δικό του ατόφιο τρόπο, ακηδεμόνευτο, βασικά αιτήματα – τα οποία ξεπερνούν κατά πολύ το άθλιο και σάπιο πολιτικό σύστημα που υπηρετεί είτε τα μνημόνια χθες, είτε την παρακρατική εγκληματική συγκάλυψη σήμερα. 

Το στοιχείο του πολιτικού αγώνα συνολικοποιεί τη διάχυτη αγανάκτηση, τη δένει με στόχους και αιτήματα που πηγαίνουν στην καρδιά του νοσηρού συστήματος, και θέτει προϋποθέσεις για μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται ο τόπος και η κοινωνία. Ο πολιτικός αγώνας ενώνει, κινητοποιεί, δίνει ορμή, στοχεύει αμέσως και με σαφήνεια την πηγή και την αιτία της κακοδαιμονίας· πολλαπλασιάζει δυνάμεις, θέτει στόχους, στριμώχνει τους βασικούς αντιπάλους· θέτει σε κίνηση τεράστιες μάζες ανθρώπων που πλέον αποκτούν ταυτότητα, λόγο, στόχο.

Μήπως όμως αυτά είναι μια σκέτη γενικολογία; Για να δούμε.

Τα Τέμπη ως κεντρικό πολιτικό ζήτημα

Γιώργος Παπαγιαννόπουλος, Παιζω-γραφίες ―κυκλοφορεί [απόσπασμα]

«Όλα ανοιχτά, όλα διάφανα. Γι’ αυτό με διαπερνάνε όσοι θέλουν. Διακρίνουν εντός μου και τη δύναμη και την αδυναμία. ‘Ολα ανοιχτά, όλα διάφανα, εσύ παιδί της Διαφώτισης και του Καημού, της Δύσης και του Νότου.

Μόνο, να: το μυαλό, η μνήμη καμιά φορά, μη έχοντας τι άλλο να κάνει, σε σβουρίζει και μπερδεύει αληθινές με ψεύτικες ιστορίες. Αυτές που έζησες με εκείνες που θα ήθελες να ζήσεις.

Πετάω πέτρες στο γιαλό κι αυτές γυρίζουν πίσω.»

«Στο Σαρμ Ελ Σέιχ δεν υπάρχει ακτή αμμουδερή να πλησιάσεις, ούτε ψαρόβαρκες που μυρίζουν λέπια και ψαροκέφαλα φρεσκοκομμένα. Μύγες και μέλισσες δεν στήνουν βουητό πάνω από κοκκινόμαυρα εντόσθια. Η μυρουδιά δεν σου τρυπά τη μύτη σαν αυτή που συναντάς στα καρνάγια και τις ακτές του Σαρωνικού ή του Αιγαίου, δεν είναι νοτισμένη με δαύτη την περίεργη ομίχλη που υφίσταται άνευ λόγου, ενώ ο καιρός είναι αίθριος, ο ουρανός πεντακάθαρος. Τα δίχτυα των ψαράδων δεν γιομίζουν καθημερινά από τα ψάρια τα μυστήρια της θάλασσας της Ερυθράς και του κόλπου της Άκαμπα. Ίσως γιατί τούτα τα ψάρια, ως διαφορετικά από αυτά της Μεσογείου, είναι πιο απαιτητικά και επικίνδυνα. Ίσως πάλι, τόσο τα ψάρια όσο και οι ψαράδες, φοβούνται την επερχόμενη έλευση του Λώρενς της Αραβίας, του Ελ Ώρενς, του Ελ Άραμπ, κρύβονται. Που ως πρώην αποικιοκράτης, φαντάζει στα μάτια τους απόκοσμος και απαιτητικός, θα τους χαλάσει την ηρεμία, τη διαρκή επανάληψη… τον χρόνο που με ακρίβεια επαναλαμβάνεται… στον αιώνα τον άπαντα…»

_______

Ο Γιώργος Παπαγιαννόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954. Μετά το τέλος των Γυµνασιακών του σπουδών στο Γυµνάσιο Αρρένων Καλλιθέας, σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήµιο Φλωρεντίας την περίοδο 1971-77. Στη συνέχεια αποφοίτησε από το Ελληνικό Μεσογειακό Κέντρο Αραβικών και Ισλαµικών Σπουδών και την Εθνική Σχολή Δηµόσιας Διοίκησης.

Εργάσθηκε στο ΥΠΕΧΩΔΕ.

Στα χρόνια της 7χρονης δικτατορίας είχε ενεργό δράση στο φοιτητικό κίνηµα, καθώς και στον αντιστασιακό αγώνα από τις γραµµές του Π.Α.Κ.

Εδουάρδο Γκαλεάνο,

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

«Τα κράτη δεν ασχολούνται πλέον με την διοίκηση και αφοσιώνονται στην αστυνόμευση. 

Οι πρόεδροι μετατρέπονται σε διαχειριστές ξένων εταιριών. 

Οι Υπουργοί Οικονομικών είναι καλοί διερμηνείς. 

Οι βιομήχανοι μετατρέπονται σε εισαγωγείς. 

Οι πολλοί εξαρτώνται ολοένα περισσότερο από τα περισσεύματα των λίγων. 

Οι εργαζόμενοι χάνουν τις δουλειές τους. 

Οι αγρότες χάνουν την γη τους. 

Τα παιδιά χάνουν την παιδική τους ηλικία. 

Οι νέοι χάνουν την επιθυμία να πιστεύουν. 

Οι ηλικιωμένοι χάνουν την σύνταξή τους.

"Η ζωή είναι λαχείο" ισχυρίζονται όσοι κερδίζουν».

Όσοι δουλεύουν, φοβούνται μη χάσουν τη δουλειά τους.

Τεντώνει επικίνδυνα το καλώδιο η Άγκυρα

13/04/2025

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΔΜΗΕ/ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΝΙΩΡΟΣ

ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ

Τακτική σκωτσέζικου ντους υιοθετεί η Άγκυρα. Από την μια επανέρχεται στη λογική της σκληρής στάσης στα ελληνοτουρκικά, αφήνοντας ανοικτό, διά προειδοποιήσεων και απειλών, το ενδεχόμενο έντασης. Από την άλλη, στο Κυπριακό, η κατοχική πλευρά επιχειρεί να δώσει την εντύπωση ότι “κάτι κινείται”.

Είναι σαφές πως επί της ουσίας δεν υπάρχει διαφοροποίησης στάσης και θέσεων, αλλά τακτικής ενώ επιβεβαιώνεται πως στρατηγικά το καθεστώς Ερντογάν χρησιμοποιεί την πίεση προς Αθήνα και Λευκωσία για να στέλνει μηνύματα και προς άλλους αποδέκτες. Η Άγκυρα κρατά ψηλά τις επιδιώξεις της στο ελληνοκυπριακό πεδίο, επενδύοντας, ωστόσο, στρατηγικά και στην περιοχή, στην προκειμένη περίπτωση στη Συρία.

Σε σχέση με το Κυπριακό, επιλέγει τη συντήρηση και το βήμα σημειωτόν. Οι συζητήσεις στη Λευκωσία συνεχίζονται με ατζέντα τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης και με φόντο την άτυπη Πενταμερή Διάσκεψη για το Κυπριακό, που χρονικά τοποθετείται το τέλος Ιουλίου. Η κατοχική πλευρά αντιμετωπίζει τα ΜΟΕ ως πεδίο συνεργασίας των «δυο οντοτήτων», ενώ ο Τατάρ με εντολές της Άγκυρας θα συνεχίσει να συζητά και να πραγματοποιεί συναντήσεις.


Πλην μερικών μικρών βημάτων που αναμένονται να γίνουν, δεν διαπιστώνεται διάθεση από τουρκικής πλευράς να προχωρήσει, για παράδειγμα, στη διάνοιξη των προτεινόμενων τεσσάρων οδοφραγμάτων (δυο που πρότεινε η ελληνοκυπριακή πλευρά και δυο η τουρκοκυπριακή). Στην ατζέντα είναι και το θέμα της Πύλας, στην οποία εκκρεμεί η υλοποίηση της συμφωνίας καθώς η κατοχική δύναμη θέλει να προωθήσει μόνο το μέρος εκείνο, το οποίο την εξυπηρετεί.

Ζούμε στον αιώνα του κυνισμού, όχι του ρομαντισμού.

Του Δημήτρη Τσίρκα 

Σαν σήμερα ο Ιησούς εισήλθε στα Ιεροσόλυμα, όπου τον υποδέχτηκαν με βάγια – κλαδιά από φοίνικα, μυρτιά και δάφνη. 

Εμάς, πάλι, μόνο κάτι φτωχές παπαρούνες μας υποδέχτηκαν. Δηλαδή δεν μας υποδέχτηκαν ακριβώς, εμείς πήγαμε και τις βρήκαμε. 

Σαν τη Βιρτζίνια Γουλφ που ξεκινά το μυθιστόρημά της βάζοντας την Κυρία Νταλογουέι να λέει ότι θα αγοράσει μόνη της τα λουλούδια – μια καθημερινή τελετουργία που παραπέμπει στο εφήμερο της ζωής.

Μήπως όμως και στον Σαίξπηρ, τα λουλούδια δεν γίνονται μια συμβολική γλώσσα που σωματοποιεί τη σιωπή και τον πόνο; 

Η Οφηλία (Άμλετ) στη σκηνή της τρέλας μοιράζει άνθη στους παρόντες για να μεταφέρει τα συναισθήματά της, τα οποία η ψυχική ταραχή δεν της επιτρέπει να εκφράσει με λόγια:

Δενδρολίβανο για τη μνήμη, μαργαρίτες για την αθωότητα, βιολέτες για την πίστη, ραδίκια και μαϊντανό για την πικρία και το πένθος. Παπαρούνες δεν είχε.

Ένα σιωπηλό αλλά βαθύ μάθημα...

Οι μέλισσες κρύβουν ένα εκπληκτικό μυστικό.

Όταν η κυψέλη χάνει τη βασίλισσά της - η μόνη που μπορεί να δώσει ζωή στην αποικία και να διατηρήσει την τάξη στην τέλεια οργανωμένη κοινωνία - όλα μοιάζουν χαμένα. Αργή ζωή στην κυψέλη. Χωρίς νέα αυγά, το μέλλον εξαφανίζεται. Σε λίγες μόνο εβδομάδες, η αποικία κινδυνεύει με εξαφάνιση.

Αλλά οι μέλισσες δεν πανικοβάλλονται. Δεν περιμένουν καν διάσωση από έξω.

Σε μια επίδειξη συλλογικής ευφυΐας και βαθύ ένστικτο, πυροδοτεί μια θεαματική διαδικασία έκτακτης ανάγκης, δύσκολο να φανταστεί κανείς για έναν κόσμο που κυβερνάται από έντομα.

◆ Η μεταμόρφωση ξεκινάει με μια απλή αλλά βασική επιλογή

Οι εργαζόμενες μέλισσες επιλέγουν μερικές κοινές προνύμφες - τις ίδιες που κανονικά θα γίνονταν απλοί εργάτες. Δεν είναι ξεχωριστοί. Δεν γεννήθηκαν διαφορετικοί. Αλλά τώρα, το πεπρωμένο τους αλλάζει εντελώς.

Επιλέγονται για να λάβουν μια ειδική τροφή: μητρικό γάλα. Μια σπάνια ουσία, που παράγεται από μέλισσες, πλούσια σε πρωτεΐνες, βιταμίνες και βιοενεργές ενώσεις. Αυτό είναι βασιλικό φαγητό με την πιο αγνή έννοια.

Η προνύμφη που τρέφεται αποκλειστικά με αυτή την ουσία δεν ακολουθεί πλέον τη συνηθισμένη διαδρομή. Σε λίγες μόνο μέρες, το σώμα της αναπτύσσεται διαφορετικά. Οι ωοθήκες της ενεργοποιούνται το σώμα μεγαλώνει, αυξάνεται το προσδόκιμο ζωής σχεδόν 20 φορές.

Ευγενία Σαρηγιαννίδη: "Οι επιπτώσεις του τρόπου που μιλάμε, στην ψυχική μας υγεία"

Με την δημοσιογράφο Άννα Δοντά και την ψυχολόγο Ευγενία Σαρηγιαννίδη
"Οι επιπτώσεις του τρόπου που μιλάμε, στην ψυχική μας υγεία"
19 Μαρτόυ 2025

ΠΗΓΗ: https://youtu.be/VDvnOUuSMuE?si=AieVvroW-m31G8CP

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ο Χρήστος Γιανναράς για τον άνθρωπο, την Εκκλησία και τον κόσμο

Αυτή η σειρά έξι μερών ( εδώ ενοποιημένα) παρουσιάζει μια συναρπαστική και πλούσια πνευματικά συνομιλία μεταξύ του Έλληνα φιλοσόφου και θεολόγου Χρήστου Γιανναρά και του επισκόπου Μαξίμ (Βασίλιεβιτς).

 
Βιντεογραφημένο το 2010 στο ήρεμο μοναστήρι Escondido στην Καλιφόρνια από τον μοντέρ Ivan Andrijanic, ο διάλογος διερευνά θεμελιώδη θέματα της χριστιανικής θεολογίας και της υπαρξιακής φιλοσοφίας. Με χαρακτηριστική διαύγεια και στοχαστική θέρμη, ο Γιανναράς στοχάζεται το μυστήριο της Αγίας Τριάδας, τη μυστηριακή πραγματικότητα της Θείας Ευχαριστίας, τη μεταμορφωτική φύση της αγάπης, τη βαθιά σημασία της ελευθερίας, τον ρόλο του πολιτισμού και την εσχατολογική χαρά του Πάσχα.

Μεγάλη Δευτέρα: Βασίλης Ξυδιάς

Αφιέρωμα του Αντιφώνου στην Μεγάλη Εβδομάδα.

Όλες οι αναρτήσεις του Γερομοριά για τη Μεγάλη Δευτέρα ΕΔΩ

Η επανάσταση του Ντόναλντ Τραμπ

Του Νίκου Ιγγλέση. 

06/04/2025

Αυτό που έγινε στις 2 Απριλίου, με τις ανακοινώσεις Τραμπ για την επιβολή δασμών στα προϊόντα που εισάγονται στις ΗΠΑ, δεν είναι εμπορικός πόλεμος, είναι μια επανάσταση για την ανατροπή του κυρίαρχου συστήματος της παγκοσμιοποίησης.

Σ’ έναν εμπορικό πόλεμο δεν αμφισβητείται το σύστημα συσσώρευσης κεφαλαίου και παραγωγής αγαθών, απλώς επιχειρείται μια ανακατανομή των μεριδίων μεταξύ των αντιμαχομένων πλευρών. Τώρα έχουμε κάτι πολύ διαφορετικό. Αμφισβητείται ο διασυνδεδεμένος κόσμος, αμφισβητείται η παγκόσμια οικονομική δομή, αμφισβητούνται οι περίφημες εφοδιαστικές αλυσίδες και δημιουργείται μια άλλη τάξη πραγμάτων.

Ο Τραμπ επιχειρώντας να υπερασπιστεί τα εθνικά συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών κατεδαφίζει (συνειδητά ή ασυνείδητα είναι αδιάφορο) το οικοδόμημα της παγκοσμιοποίησης όπως έχει διαμορφωθεί τουλάχιστον τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια. Η επανάσταση του Τραμπ μόλις ξεκίνησε και δεν είναι βέβαιο ότι θα επικρατήσει, παρά την αναμφισβήτητη οικονομική και στρατιωτική ισχύ των ΗΠΑ. Οι γκλομπαλιστές συσπειρώνονται από την Ευρώπη μέχρι την Κίνα και επιδιώκουν «την παλινόρθωση των Βουρβόνων». Οργανώνουν και λαϊκές διαδηλώσεις εναντίον του, σε Αμερική και Ευρώπη.

Οι αμερικανικοί δασμοί, μας λένε, είναι μια επίθεση στην παγκόσμια ευημερία! 

Αλήθεια που την είδαν αυτήν την παγκόσμια ευημερία; 

Μάλλον την ευημερία των πολυεθνικών επιχειρήσεων εννοούν. Οι δασμοί, μας λένε, θα προκαλέσουν ύφεση και πληθωρισμό. Εννοούν τις αναπόφευκτες αναταράξεις που προκαλούνται σε κάθε ριζική αλλαγή του οικονομικού μοντέλου, μέχρι να σταθεροποιηθεί το καινούργιο.

ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

Greek text follows (Sermon on "Palm Sunday").

Ακολουθεί ελληνικό κείμενο:

ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

ΘΑΝΑΣΗΣ Ν. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Η Κυριακή των Βαΐων είναι η τελευταία Κυριακή της Μεγάλης Σαρακοστής. Τώρα πια, θα ξεκινήσει η Μεγάλη Βδομάδα, δηλαδή η τελική ευθεία για την Ανάσταση. Έτσι, αυτή η Κυριακή μας ζητά έντονα (πολύ έντονα) να στραφούμε στο πρόσωπο του Χριστού και στο έργο του. 

Κυριακή των Βαΐων σημαίνει στην πραγματικότητα Κυριακή της υποδοχής. Κλαδιά φοινικιάς ήταν αυτά που κρατούσε στα χέρια ένα ενθουσιασμένο πλήθος που υποδέχτηκε τον Ιησού στα Ιεροσόλυμα. Έτσι λοιπόν καθαυτήν η ονομασία της εορτής συνοψίζει ένα βασικό μήνυμα: Όλοι μας καλούμαστε α) να αναγνωρίσουμε τον Ιησού ως Κύριό μας, και β) να τον υποδεχτούμε ως τον Κύριό μας. 

Όμως, για να αναγνωρίσουμε τον Ιησού ω0ς Κύριο μας και να τον υποδεχτούμε ως Κύριό μας, χρειάζεται να καταλάβουμε τι λογής Κύριος είναι. Χρειάζεται δηλαδή να δούμε πώς ο ίδιος ο Ιησούς αποκαλύπτει τον εαυτό του. Αν δεν προσέξουμε πώς ο ίδιος αποκαλύπτει τον εαυτό του (σύμφωνα με τα ευαγγέλια), τότε υπάρχει κίνδυνος, να δεχτούμε στη ζωή μας όχι πραγματικά τον Κύριο, αλλά κάτι άλλο: ένα φάντασμα, το οποίο έχουμε κατασκευάσει εμείς. Άρα, ένα είδωλο.

Ας δούμε λοιπόν πώς ο Ιησούς αποκαλύπτει τον εαυτό του με την είσοδο στα Ιεροσόλυμα: 

1. 

Ο Χριστός φανερώνει τον εαυτό του ως βασιλιά. 

Πριν μπει στα Ιεροσόλυμα ο Χριστός ετοιμάζει την είσοδό του. Στέλνει σε ένα χωριό δύο μαθητές, με την εξής οδηγία: Θα βρεθείτε μπροστά σε δύο δεμένα ζώα: ένα θηλυκό γαϊδούρι και το μικρό της. Λύστε τα και τα δύο, και φέρτε τα σε μένα. Αν ο ιδιοκτήτης τους σας ρωτήσει με ποιο δικαίωμα τα παίρνετε, να πείτε ότι τα χρειάζεται ο Κύριος.