Gérard Mourou

Gérard Mourou

(2014)
Biografía
Nacemento	22 de xuño de 1944 (80 anos) Albertville, Francia
Educación	Universidade Pierre e Marie Curie - Doutor en Ciencias (–1973) Universidade Pierre e Marie Curie - doutoramento (–1970) Universidade de Grenoble Alpes (pt)
Tese académica	Étude de la variation de fréquence des lasers à rubis déclenchés (en)  (1970 )
Actividade
Campo de traballo	Óptica
Ocupación	físico, profesor universitario, investigador
Empregador	Universidade de Míchigan ENSTA Paris (pt) Escola Politécnica Universidade de Rochester (pt)
Membro de	Academia de Ciencias de Rusia (membro estranxeiro) (2008–) Academia Nacional de Engenharia dos Estados Unidos (pt) (2002–) Sociedade Estadounidense de Física Academia Austríaca de Ciencias
Alumnos	Donna Strickland
Obra
Doutorando	Donna Strickland, Hsiu-Cheng Chen (en) e Theodore Blake Norris (en)
Premios
(2018)  Prêmio Arthur L. Schawlow de Física do Laser (pt) (2018)  Premio Nobel de Física (2016)  Berthold Leibinger Zukunftspreis (pt) (2016)  Medalha Frederic Ives (pt) (14 de xullo de 2012)  Cabaleiro da Lexión de Honra (2009)  Prêmio Charles Hard Townes (pt) (2007)  Lazare-Carnot Prize (en) (2004)  Prêmio Eletrônica Quântica (pt) (1999)  Prêmio David Sarnoff IEEE (pt) (1995)  Prêmio R. W. Wood (pt)  membro da Optical Society  doutor honoris causa pola Universidade Laval  Membro da Sociedade Estadounidense de Física  IEEE Fellow (en)

Gérard Albert Mourou, nado o 22 de xuño de 1944, é un científico francés e pioneiro no campo dos láseres e da enxeñaría eléctrica. Foi galardoado co Premio Nobel de Física en 2018, xunto con Donna Strickland, pola invención da ampliación por deriva de frecuencia unha técnica que se utilizou máis tarde para crear pulsos láser de pulso ultracurto e de moi alta intensidade (petavatios).

En 1994, Mourou e o seu equipo da Universidade de Míchigan descubriu que o equilibrio entre a refracción de autoenfoque (véxase efecto Kerr) e a difracción autoatenuante por ionización e a rarefacción dun raio láser de intensidades de teravatios na atmosfera crea "filamentos" que actúan como guías de ondas para o raio, evitando así a diverxencia.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Ficha en Nobelprize.org (en inglés)