Heike Kamerlingh Onnes

Heike Kamerlingh Onnes

Nome orixinal	(nl) Heike Kamerlingh
Biografía
Nacemento	21 de setembro de 1853 Groninga - Groningen, Países Baixos
Morte	21 de febreiro de 1926 (72 anos) Leiden, Países Baixos
Lugar de sepultura	Kerkhof Dorpskerk Voorschoten (en)
Rector magnificus of Leiden University (en)
Datos persoais
Educación	Universidade de Heidelberg (1871–1873) Universidade de Groningen (1870–)
Director de tese	Rudolf Adriaan Mees
Actividade
Campo de traballo	Física, física experimental (pt) , cryophysics (en) , supercondutividade, Frío e historia da ciencia
Ocupación	físico, profesor universitario, catedrático, inventor, científico
Empregador	Universidade de Leiden, Dutch ordinary professor (en) . Faculdade de Matemática e Ciências Naturais (pt) (1882–1924)
Membro de	Leopoldina (1925–) Accademia delle Scienze di Torino (1922–) Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (asociado estranxeiro da Academia Nacional de Ciencias) (1920–) Royal Society (1916–) Real Academia de Artes e Ciencias dos Países Baixos (1883–) Academia de Ciencias da URSS Academia francesa das ciencias Academia Prusiana das Ciencias Academia de Ciencias de Rusia
Influencias	Johannes Diderik van der Waals
Participou en
1921	3rd Solvay Conference on Physics (en)
1911	1st Solvay Conference on Physics (en)
Obra
Obras destacables supercondutividade
Doutorando	Jules-Émile Verschaffelt, Wander de Haas, Pieter Zeeman, Jacob Clay, Johannes Petrus Kuenen, Claude August Crommelin, Ewoud van Everdingen, Remmelt‏ Sissingh (pt) , Marc de Haas, Leendert M. J. Stoel (en) , Eliza C. de Vries (en) , Adriaan Lebret (en) , Anthony van Eldik (en) , Charles Hartman (en) , Cornelis Braak (en) , Gerbert H. Fabius (en) , Hendrik A. Kuypers (en) , Pieter G. Cath (en) , Willem Tuyn (en) , Arend Th. van Urk (en) , Frans Michel Penning, Leonard C. Jackson (en) , Johan D.A. Boks (en) e Willem van Bemmelen
Familia
Cónxuxe	Maria Adriana Wilhelmina Elisabeth Bijleveld
Fillos	Albert Kamerlingh Onnes
Pais	Harm Kamerlingh Onnes   e Anna Gerdina Coers
Irmáns	Menso Kamerlingh Onnes Jenny Kamerlingh Onnes
Premios
(23 de marzo de 1916)  Membro estranxeiro da Royal Society (1915)  Medalla Franklin (1913)  Premio Nobel de Física (1912)  Medalla Rumford (1910)  Medalla Matteucci
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Камерлинг-Оннес Хейке) Onze Hoogleeraren (en) , (p.45) Armenian Soviet Encyclopedia, vol. 5 (en) , (p.203)

Heike Kamerlingh Onnes, nado en Groninga o 21 de setembro de 1853 e finado en Leiden o 21 de febreiro de 1926, foi un físico holandés, descubridor da supercondutividade e galardoado co Premio Nobel de Física en 1913.

Traxectoria

Entre 1871 a 1873 estudou na Universidade de Heidelberg, onde foi alumno de Robert Bunsen e Gustav Kirchhoff, doutorándose na Universidade de Groninga en 1879. Foi profesor na Escola Politécnica de Delft entre 1878 e 1882, posto que abandonou ese ano para ser profesor de física na Universidade de Leiden ata a súa xubilación en 1923.

Investigacións científicas

Paul Ehrenfest, Hendrik Lorentz, Niels Bohr e Heike Kamerlingh Onnes en 1919 no Laboratorio Crioxénico de Leiden

Influenciado polo traballo do seu compatriota Johannes Diderik van der Waals, deduciu unha das ecuacións de estado aplicable aos gases, que leva o seu nome. Así mesmo, estudou as propiedades termodinámicas dos gases e líquidos nunha ampla escala de presións e temperaturas. En 1894 fundou o Laboratorio Crioxénico de Leiden, que actualmente leva o seu nome. Investigou os efectos do frío extremo en numerosos gases e metais.

En 1908 conseguiu licuar helio a baixa temperatura por primeira vez, aínda que non conseguiu solidificalo, feito que sucedeu en 1926 da man dos seus discípulo Willem Hendrik Keesom. Descubriu (en 1911) a case total ausencia de resistencia ao paso da electricidade de certas substancias (mercurio, chumbo) a temperaturas próximas ao cero absoluto, fenómeno coñecido como superconductividade.

En 1913 foi galardoado co Premio Nobel de Física por, en palabras do comité, "as súas investigacións nas características da materia a baixas temperaturas que permitiron a produción do helio líquido".

Recoñecementos

Na súa honra bautizouse o cráter Kamerlingh Onnes da Lúa.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Páxina web do Instituto Nobel, Premio Nobel de Física 1913 (en inglés)