Urząd rejonowy

element rządowej administracji ogólnej w Polsce w latach 1990–1998

Urząd rejonowy – urząd rządowej administracji ogólnej, działający w Polsce w latach 1990–1998. Terytorialny zasięg działania urzędu obejmował obszar kilku gmin w ramach jednego województwa.

Obszary właściwości urzędów rejonowych (stan na 31 grudnia 1998).

W całej Polsce urzędy rejonowe powołano 27 sierpnia 1990[1] na mocy ustawy z dnia 22 marca 1990 roku[2] oraz rozporządzenia Ministra – szefa Urzędu Rady Ministrów z dnia 1 sierpnia 1990 roku. Ich liczba wynosiła początkowo 254[1], następnie została powiększona do 267 (1 lutego 1991)[3], a ostatecznie do 268 (16 września 1997)[4]. W granicach urzędów rejonowych znajdowało się zwykle po kilka gmin. Urzędy nie stanowiły organów samorządowych, lecz wykonywały zadania i kompetencje administracji rządowej. Na czele urzędów rejonowych stali kierownicy powoływani przez wojewodów. Urzędy działały do 31 grudnia 1998, do momentu reaktywowania powiatów w dniu 1 stycznia 1999[5], stanowiąc ich instytucjonalną bazę[6].

Urzędy rejonowe według województw (stan na 31 grudnia 1998)

edytuj

Opracowano na podstawie:

Zobacz też

edytuj
  1. a b c d e f g h i j k l m Utworzony 1 lutego 1991.
  2. Utworzony 16 września 1997.

Przypisy

edytuj
  1. a b Dz.U. z 1990 r. nr 54, poz. 316.
  2. Dz.U. z 1990 r. nr 21, poz. 123.
  3. Dz.U. z 1991 r. nr 3, poz. 16
  4. Dz.U. z 1997 r. nr 102, poz. 649
  5. Norbert Mika: Dzieje Ziemi Raciborskiej. Kraków: Avalon, 2010, s. 186–189. ISBN 978-83-7730-003-9. (pol.).
  6. Andrzej Gawryszewski, Ludność Polski w XX wieku, Warszawa: Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN, 2005, s. 56, ISBN 83-87954-66-7, ISSN 1643-2312.