Przejdź do zawartości

Strażnica WOP Hołny Wolmera

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Strażnica WOP Hołny Wolmera
Ilustracja
Budynek byłej strażnicy Hołny Wolmera (2011)
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1945

Rozformowanie

1984

Tradycje
Rodowód

124 strażnica WOP Hołny Wolmera

Kontynuacja

Placówka WOP Hoły Wolmera
Strażnica Odwodowa WOP Hołny Wolmera
Strażnica WOP Sejny

Komendanci / Dowódcy
Pierwszy

ppor. Leonard Osmola

Ostatni

mjr Tadeusz Dederko

Organizacja
Dyslokacja

Hołny Wolmera

Formacja

Wojska Ochrony Pogranicza

Podległość

26 komenda odcinka
13 Batalion OP
222 Batalion WOP
22 Brygada WOP
22 Białostocki Oddział WOP
P-M Brygada WOP

Strażnica Wojsk Ochrony Pogranicza Hołny Wolmera – nieistniejący obecnie podstawowy pododdział graniczny Wojsk Ochrony Pogranicza pełniący służbę graniczną na granicy polsko-radzieckiej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Strażnica została sformowana w 1945 w strukturze 26 komendy odcinka jako 124 strażnica WOP (Hołny Wolmera)[1] o stanie 56 żołnierzy. Kierownictwo strażnicy stanowili: komendant strażnicy, zastępca komendanta do spraw polityczno-wychowawczych i zastępca do spraw zwiadu. Strażnica składała się z dwóch drużyn strzeleckich, drużyny fizylierów, drużyny łączności i gospodarczej. Etat przewidywał także instruktora do tresury psów służbowych oraz instruktora sanitarnego[2]. Strażnica przejęła budynki po przedwojennej strażnicy KOP[3].

W latach 1948–31 grudnia 1950, 124 strażnica OP Hołyn Wolmera była w strukturach 13 batalionu Ochrony Pogranicza w Sejnach. Na dzień 21 kwietnia 1948 strażnica liczyła 40 żołnierzy[3].

W latach 1 stycznia 1951–15 listopada 1955, 124 strażnica WOP Hołny Wolmera była w strukturach 222 batalionu WOP w Sejnach i w 1951 stacjonowała w Hołny Wolmera. Od 15 marca 1954 wprowadzono nową numerację strażnic[a]. Strażnica III kategorii otrzymała numer 118[5][6].

15 listopada 1955 zlikwidowano sztab 222 batalionu WOP[b]. Strażnica podporządkowana została bezpośrednio pod sztab 22 brygady WOP w Białymstoku. W sztabie brygady wprowadzono stanowiska nieetatowych oficerów kierunkowych odpowiedzialnych za służbę graniczną strażnic[7]. Na początku 1956 ponownie przejściowo sformowano batalion graniczny w Sejnach i podporządkowano mu strażnicę nr 118'[7].

Opracowany w maju 1956 przez Dowództwo WOP kolejny plan reorganizacji formacji przewidywał rozformowanie kilku brygad, sztabów, batalionów i strażnic. Ta reforma miała przede wszystkim korzyści finansowe. W wyniku tej reformy, w lipcu 1956 rozformowany został 222 Batalion WOP, a także Strażnica WOP Hołny Wolmera[3][7]. W jej miejsce zorganizowano placówkę graniczną WOP kategorii „B” Hołny Wolmera[7].

W 1964 w Hołnach Wolmera stacjonowała placówka WOP nr 6 22 Białostockiego Oddziału Wojsk Ochrony Pogranicza[8]. Następnie została przekształcona w odwodową strażnicę WOP Hołny Wolmera[3].

Strażnica odwodowa funkcjonowała do 1984 w strukturach Podlasko-Mazurskiej Brygady WOP i wówczas strażnicę rozformowano, a budynek przekazano Lasom Państwowym[3].

W Hołnach Wolmera służbę pełnił m.in.: Tadeusz Kowalski (szef strażnicy), sierż. Witold Likszo, chor. Andrzej Osiecki, plut. Wacław Rzepnicki (przewodnik psa służbowego), chor. Ryszard Waśkowiak oraz żołnierze służby czynnej i w każdą sobotę żołnierze przyjeżdżali do łaźni miejskiej na kąpiel. Łaźnia była umiejscowiona w długim budynku parterowym, obok Placu Dominikańskiego w Sejnach[3].

Ochrona granicy

[edytuj | edytuj kod]

Faktyczną ochronę powierzonego odcinka granicy państwowej, strażnica rozpoczęła w czerwcu 1946[9].

W 1956 rejon służbowej odpowiedzialności placówki WOP kategorii „B” Hołny Wolmera obejmował powiat sejneński[7].

W 1960 6 placówka WOP Hołny Wolmera ochraniała odcinek granicy państwowej o długości 52 km:

Straż Graniczna:
W 1993 czerwiec–koniec września, w związku z dużym nasileniem się przestępczości granicznej na odcinku strażnicy SG w Sejnach, wyznaczona została strażnica polowa w Hołny Wolmera[10], liczyła średnio ok. 30 funkcjonariuszy SG i 4 pojazdy osobowo-terenowe. Dowódcami strażnicy byli d-cy pododdziałów 1 ko i 2 ko Podlaskiego Oddziału SG: kpt. SG Włodzimierz Leszczyński i por. SG Jacek Dederko, por. SG Mariusz Tomaszewski, por. SG Janusz Wojciuk, por. SG Józef Strakszys oraz st. sierż. SG Bogusław Różański[11]).

Sąsiednie strażnice

[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy/komendanci strażnicy/placówki

[edytuj | edytuj kod]
  • ppor. Leonard Osmola[5] (był w 1945)[3]
  • sierż. Bronisław Rataj p.o. (był w 1952)
  • chor. Stanisław Sterczewski (był w 1952)
  • por. Jan Oleksy (był w 1956)[12]
  • mjr Tadeusz Dederko (?–1984) – do rozformowania[3].
  1. Rozkaz dowódcy Wojsk Ochrony Pogranicza nr 04 z 22 lutego1954[4].
  2. Rozkaz dowódcy WOP nr 049 z 27.10.1955 (Historia BOWOP ↓, s. 114-134).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
  • Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945-1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2.
  • Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza: (1945-1991): krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
  • Koło Nr 14 im. Powstańców Sejneńskich Związku Żołnierzy Wojska Polskiego przy Placówce SG w Sejnach: Zarys historyczny Służb Granicznych na Sejneńszczyźnie. [w:] Muzeum Ziemi Sejneńskiej [on-line]. muzeum.sejny.pl, 2012-11-26. [dostęp 2020-01-31]. (pol.).
  • Kajetan Szczepański: Kronika Podlaskiego Oddziału Straży Granicznej 15 maja 1990–2000. Muzeum Polskich Formacji Granicznych im. Władysława Raginisa, 2000, s. 1–106.
  • Wydział Prezydialny Wydział Prezydialny Podlaskiego Oddziału Straży Granicznej: Straż Graniczna od 1991 – Podlaski Oddział Straży Granicznej. [w:] Muzeum Polskich Formacji Granicznych im. Władysława Raginisa [on-line]. muzeumsg.pl. [dostęp 2020-01-27]. (pol.).
  • ASGr.Historia Białostockiego Oddziału Wojsk Ochrony Pogranicza. Białystok 1960
  • Archiwum SGr., DWOP, sygn. 217/143, Wykazy dyslokacyjne Wojsk Ochrony Pogranicza 1946. Wykaz strażnic i miejsc ich rozlokowania adresowany do Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i Ministerstwa Spraw Zagranicznych z 4 maja 1946.
  • Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Dyslokacja jednostek Wojsk Ochrony Pogranicza z 8 kwietnia 1954.
  • Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1400/3, k. 590–620; Rozkazy zarządzenia i wytyczne w zakresie wszelkiego rodzaju zaopatrzenia. Wykaz dyslokacyjny jednostek i pododdziałów WOP na dzień 1 stycznia 1964.