Strażnica WOP Kuczery
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Podległość | |
Strażnica WOP Sieniawka/Zalesie/Basznia Górna/Kuczery – podstawowy pododdział graniczny Wojsk Ochrony Pogranicza.
Formowanie i zmiany organizacyjne
[edytuj | edytuj kod]Strażnica została sformowana w 1945 w strukturze 34 komendy odcinka jako 156 strażnica WOP (Sieniawka)[1] o stanie 56 żołnierzy. Kierownictwo strażnicy stanowili: komendant strażnicy, zastępca komendanta do spraw polityczno-wychowawczych i zastępca do spraw zwiadu. Strażnica składała się z dwóch drużyn strzeleckich, drużyny fizylierów, drużyny łączności i gospodarczej. Etat przewidywał także instruktora do tresury psów służbowych oraz instruktora sanitarnego[2].
Organizowana była i do stycznia 1946 stacjonowała w Przemyślu[3]. 25 stycznia 1946 34 komenda OP, wraz ze swoimi strażnicami, wymaszerowała do Lubaczowa. Tam strażnice kwaterowały do czerwca 1946[4].
W czerwcu 1946 strażnica nr 156 wymaszerowała na tymczasowe mp do m. Basznia Górna. W 1948 przeszła na swój odcinek do m. Kuczery. Od 15 marca 1954 wprowadzono nową numerację strażnic[a]. Strażnica II kategorii otrzymała numer 153[6][4].
Działania zbrojne
[edytuj | edytuj kod]11 sierpnia 1946 w nocy czujka 156 strażnicy Zalesie w składzie: szer. Józef Kwiatek (erkaemista) i szer. Józef Juraszek, dostrzegła na przedpolu strażnicy oddziały UPA przygotowujące się do ataku. Otworzyła ogień, który umożliwił załodze zajęcie obrony. W toku walki szer. Zygmunt Pniewski ogniem granatnika ckm przeciwnika, a podoficer dyżurny kpr. Sadaj wyniósł z przedpola rannego erkaemistę Kwiatka. Nadciągająca pomoc z komendy spowodowała wycofanie się napastników. Straty strażnicy - trzech rannych. Szer. Pniewski został odznaczony Srebrnym a szer. Kwiatek i szer. Juraszek - Brązowymi Medalami "Zasłużonym na Polu Chwały"[7].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wykazy dyslokacyjne 1946 ↓, k. 119–123.
- ↑ Dominiczak 1985 ↓, s. 46.
- ↑ Historia POWOP ↓, s. 20.
- ↑ a b Historia POWOP ↓, s. 21.
- ↑ Prochwicz 2011 ↓, s. 207.
- ↑ Dyslokacja jednostek WOP 1954 ↓, k.17.
- ↑ Jackiewicz 1998 ↓, s. 115.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
- Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza: (1945-1991) : krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
- Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945-1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2.
- ASGran. Historia Przemyskiego Oddziału Wojsk Ochrony Pogranicza 1945–1955. Przemyśl 1956
- Archiwum SGr., DWOP, sygn. 217/143, Wykazy dyslokacyjne Wojsk Ochrony Pogranicza 1946. Wykaz strażnic i miejsc ich rozlokowania adresowany do Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i Ministerstwa Spraw Zagranicznych z 4 maja 1946.
- Archiwum SGr., zespół archiwalny DWOP, sygn. 1284/200, Struktury organizacyjno-dyslokacyjne. Dyslokacja jednostek Wojsk Ochrony Pogranicza z 8 kwietnia 1954.