Burdur Tarihi

Gazi Mustafa Kemal ATATÜRK, yapmış olduğu yurt
gezilerinde 52 ili ziyaret etmiştir (1). Bu illerin çoğuna
birçok kez gitmiştir. Bu gezilerin tümünü ele almak ve
amaçlarını ortaya koymak çok büyük çalışmayı gerektirmektedir.
Hazırlanan il yıllıklarında bile bu gezilerin amaçları
tam olarak ortaya konulamamıştır.
Gazi Mustafa Kemal ATATÜRK, ilk yıllardan itibaren
çıkmış olduğu yurt gezilerinde, öncelikle iç ve dış tehditler
karşısında Türk Milleti'nin birlik ve beraberlik içinde
yaşaması için çalışmıştır. Balkan Harpleri, Birinci Dünya
Harbi ve İstiklal Harbi'ni üst üste yaşayan Türk Milleti'nin,
ülkemiz üzerinde oynanan oyunların farkına vararak, milli
değerlerimiz etrafında birleşerek güçlü bir Türkiye'nin
inşası için çok çalışması gerekmekteydi. Bunu iyi bilen
Gazi Mustafa Kemal, her gittiği yer ve yörelerde birlik ve
beraberlik yönünde mesajlar vermiştir. Türk Milleti'ni bu
yönde aydınlatmaya çalışmıştır.
Gazi Mustafa Kemal ATATÜRK'ün "Tek Bayrak, Tek
Millet, Tek Vatan, Tek Devlet" ülküsü etrafında birleşme
çağrısı, Türk Milleti üzerinde büyük ölçüde etkili olmuş ve
millet bilincini kuvvetlendirmiştir. Böylece Gazi Mustafa
Kemal; bayrak, millet, vatan ve devlet sevgisini birleştirmiştir.
Her şeyi ve her başarıyı birlik ve beraberlikte
görmüştür. Bütün konuşmalarında bunu özellikle vurgulayarak
kamuoyu oluşturmaya çalışmıştır. Bunda da büyük
ölçüde başarılı olmuştur.
ATATÜRK'ün 52 ili ziyaret ettiği yurt gezilerinde
uğradığı yerler arasında Batı Akdeniz bölgesinin üç ili olan
Isparta, Burdur ve Antalya da vardır. Daha önce kendisini
ziyarete gelen Antalya, Burdur ve Isparta heyetlerine,
şehirlerine geleceğine dair söz vermişti. İzmir'de bulunduğu
günlerde, bu üç şehrin heyetleri davet üstüne davet
yapıyorlardı. İzmir'den Isparta-Burdur yoluyla Antalya'ya
gitmeye karar verdi. Biz de bu çalışmamızda Mustafa
Kemal ATATÜRK'ün 6 - 12 Mart 1930 tarihlerinde, Teke
Yöresi, Göller Bölgesine gerçekleştirdiği Batı Akdeniz
gezisini ele aldık.

Büyük bir bölümü 1. derecede deprem bölgesi olan
Burdur ve çevresinde birçok deprem meydana gelmiştir.
Bu depremlerin bazıları önemli can ve mal kayıplarına
neden olmuştur.
3 Ekim Cumartesi gününü 4 Ekim Pazar gününe
bağlayan gece saat 22:07:02'de merkez üssü Burdur'un
Halıcılar/Sala Köyü olan ve M=6.9 büyüklüğünde, yerin
14 km altında meydana gelen deprem en fazla Burdur
ve Isparta ile köylerinde etkili olmuştur. Depremden
sonra 6 gün boyunca 467 artçı deprem daha meydana
gelmiştir.

Rumi 13 Şubat 1316 (Miladi 26 Şubat 1901) tarihinde Burdur'da doğmuştur. Babası Hacı İsmailzâde İsmail Efendi'dir. İlkokulu Burdur'da, Rehber-i İntizâm Mekteb-i İbtidaîsi'nde Rumi 1325 (Miladi 1909) yılında aliyyülâlâ1 derece ile şehâdetnâme alarak tamamlamıştır.

Burdur Vilâyeti şarkta Isparta Vilâyeti’nin İğridir Kazası, garbte Denizli Vilayeti’nin Garbî Karaağaç Kazası, şimâlde Isparta Vilayeti, cenûben Antalya Vilayeti’nin Korkudeli Kazaları’yla mahdudtur; mesâha-i sathîyesi 6.615 kilometre murabbaıdır.

Salnameler içerik bakımından yayınlandığı tarihten bir yıl öncesine ait devletin veya vilayetlerin tarihi, coğrafyası, nüfusu, idari, askeri, hukuki teşkilatları ve ekonomik durumu, eğitim yapısıyla ilgili bilgi veren önemli kaynaklardır. Burdur'da belediye teşkilatı ile ilgili ilk bilgilere Hicri 1291 (Miladi 1874) Konya Vilayeti Salnamesi'nde rastlamaktayız. Bu bilgiler ışığında Burdur'da belediye teşkilatı 1873 yılında kurulmuştur. Burdur'un ilk Belediye Başkanı Muhasebeci Hacı Mehmed Efendi'dir.

Halkevleri Cumhuriyet’in ilk yıllarında halkın bilinçlendirilmesi amacıyla çalışmaya başlamış kurumlar arasındadır. Halkevleri il merkezlerinde kurulmuş olup, genellikle bir dergi çıkarmak vasıtasıyla halkın eğitilmesinde etkili olmuşlardır. Halkevi dergilerinde ilin tarihî,
coğrafî özellikleri, ekonomik durumu, folklor ve sağlık ile ilgili bilgiler gibi konularda bölgede kalemi kuvvetli olan kişilerin yazdığı yazılar sayesinde halkın bilinçlendirilmesi ve ilin tanıtılması gibi amaçlara hizmet edilmiştir. Aynı zamanda bu dergilerin çıkarılması illerin
kültürel ve sosyal faaliyetleri arasında yer almıştır.
Bu çalışmada Burdur Halkevi Dergisi’nin 1. Sayısından 26. Sayısına kadar olan dergiler incelenmiştir. Dergide bulunan makaleler, şiirler ve tanıtım yazıları gibi her türlü yazı incelenip, özellikle halk kültürü ile ilgili olanlar toplanarak bir tablo hâlinde hazırlanmıştır.
Çalışmada tarama modeline dayanan doküman incelemesi, veri toplama aracı olarak kullanılmıştır. İncelenen makalelerin halk kültürüyle alakalı verdiği mesajlar ve bilgiler tasnif edilmiştir. Sonuç olarak bu çalışmada Burdur Halkevi Dergisi’nin, Cumhuriyet’in ilk yıllarında Burdur’da halkın kültürü ile ilgili faaliyetleri gözler önüne serilmeye çalışılmıştır.

Bu çalışmamızda, 1938 ile 1955 yılları arasında her yıl
10 Kasım'da yapılan anma törenleri hakkında Burdur yerel
dergi ve gazetelerinde yayınlanan haber, makale, yazı ve
şiirleri ele aldık. 1938 yılındaki tören, ATATÜRK'ün ölümünden
10 gün sonra 21 Kasım 1938 tarihinde yapılmıştır.
Araştırmamızda bilgilerine ulaşabildiğimiz diğer yıllar
1939, 1944, 1947, 1949, 1950, 1951, 1952, 1953, 1954 ve
1955'dir.
Yapılan törenler hakkında yayınlanan haberlerdeki
bilgilere ayrıntılı olarak yer verirken; makale, yazı ve
şiirlerin kimler tarafından yazıldığını, gazete ve derginin
hangi tarihli sayısında yayınlandığını belirttik.

Burdur Ticaret ve Sanayi Odası’nca Cumhuriyet’in kuruluşunun 10. yıldönümü nedeniyle “1923 – 1933 Burdur İktisadî Vaziyeti” ismiyle yayımlanan bülten; Burdur’un 1923 – 1933 yılları arasındaki ekonomik durumu hakkında bizlere ayrıntılı bilgiler
sunmaktadır.

Bir bölgenin tarihinin gelişimi o bölgenin doğal ortam özellikleri ile yakından ilişkilidir. İnsanoğlunun henüz doğaya yeterince egemen olamadığı prehistorik dönemlerde fiziki ortam özellikleri, tarihi olayların seyrinde çok daha etkin rol oynamıştır. Yerleşme yerlerinin seçiminde, öncelikle doğal kaynakların yeterli olması, tarıma uygun toprakların varlığı, ikliminin uygunluğu ve topografyanın doğal koruma sağlaması gibi doğal ortam özellikleri önceliklidir ve bu seçimin sonucu olarak yerleşmeler belirli alanlarda kümelenmiştir. Ulaşım imkânlarının çok sınırlı olduğu prehistorik dönemlerde, dağ sıraları çoğunlukla kültürlerin yayılım ve etkileşim alanlarını belirlemiş; kültürlerarası ilişkiler sadece dağlar arasındaki geçitler, akarsu vadileri veya kıyılar boyunca sağlanabilmiştir. Bu makele ile, Likya/Pisidya Bölgesi’nin, büyük oranda coğrafyaya göre oluşan yerleşim yoğunlukları, çanak çömleğinin kronolojisi, özellikleri, bölgesel grupları ve Güneybatı Anadolu’daki çanak çömlek grupları ile olan ilişkileri daha somut verilerle ve yeni bir bakış açısıyla yeniden ele alınmıştır. Söz konusu bu yeni bakış açısının oluşmasında, şüphesizdir ki, M. Özsait’in özellikle Pisidya Bölgesi’nde gerçekleştirdiği yüzey araştırmalarının katkısı büyüktür.

Bu haftaki yazı dizimizde, Selçukluların ve dahi
Osmanlıların kurucusu, Anadolu’nun Türkleşmesinde kilit
rol oynayan Oğuz Türklerinin, 15. ve 16. yüzyıllarda Burdur
ve çevresindeki durumlarını ele alıyoruz. Konumuzun ana
taslağını ise; “Burdur’daki Oğuz Boyları" ile bu boyların
cemaat ve aşiretleri hakkındaki bilgiler oluşmaktadır. Bu
bağlamda Oğuzlar’ın boy, cemaat ve aşiretlerini sizler için
tablolar halinde hazırlamış bulunmaktayız. Tablolarımızın
birincisi; cemaat ve aşiretlerin, Oğuzlar’ın hangi koluna
(Boz-Ok veya Üç-Ok) mensup olduklarını göstermektedir.
İkinci tablomuzda ise; Oğuz Boyları’nın 15. ve 16. yüzyıllarda
Burdur'un hangi kazasında yaşadıklarını göstermektedir.
Bu tablomuz çalışmamızın ana kısmını oluşturmakla
birlikte, geçmişte Bucak/Girmeyi/Oğuzhan/İncirli isimleriyle
anılan Bucak kazasının Teke Sancağına bağlı olması
nedeniyle yer veremedik. Önümüzdeki haftalarda ayrı bir
çalışmamızda Bucak kazasındaki Oğuz Boyları’nı yayınlamayı
planladık.
Giriş bölümünde "Oğuz İsmi", "Oğuzlar'ın Tarihi" ve
"Oğuzlar'ın Anadolu'ya Göçleri ve Yerleşmeleri" başlıkları
altında kısa bilgilere yer verdik.
Çalışmamızdaki en büyük çaba, halen Süleyman
Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Ortaçağ
Tarihi Anabilim Dalı yüksek lisans öğrencisi ve Burdur
Sevdalısı olan Tarihçi Fatih DEMİR'e aittir.

Düğümlü halı, Türkistan (Orta Asya)’da, Türkler
tarafından dokunmaya başlanmış ve buradan dünyaya
yayılmıştır.
Rus arkeolog C. İ. Rudenko tarafından 1947- 1949
yılları arasında, Sibirya’da Altay Dağları eteklerinde, V.
Pazırık Kurganı (Oda Mezar)’nda bulunan ve günümüzde
"Pazırık Halısı" diye bilinen halı, Türk Halı Sanatı ile ilgili
en eski buluntudur. Bugün Leningrad Ermitaj Müzesi’nde
sergilenmektedir. Pazırık Halısı'nın M.Ö. 3 - 2 yüzyıllarda
Asya Hunları tarafından dokunduğu kabul edilmektedir.Kaynaklara göre halı, Türkistan (Orta Asya)’da yaşayan
Türk devletlerinde sadece bir örtü veya süsleme
malzemesi değil, taht örtüsü olarak da kullanılmaktaydı.
Bu nedenle de tarihin ilk çağlarından itibaren Türkler halı
dokumaktaydı. M.S. 7. ve 8. yüzyıllarda Türkistan, Uygur
ve Hazar bölgelerindeki tüm Türk ülkelerinde halı dokunmuştur.
Türklerin 1071 yılında Anadolu’yu fethetmesiyle
birlikte Türk Halı Sanatı, gelişimini Anadolu’da sürdürmüştür.
Anadolu-Türk halı sanatının temeli Orta Asya Türk halı
sanatına dayanır. Türkler Ortaasya’dan Anadolu’ya geldiklerinde
halı geleneğini de beraberlerinde getirmişlerdir.
Özellikle Arap seyyahlarından, 1274 yıllarında ölen İbn
Said, "Kitâb bast u’larz fi’ttül ve’l arz" isimli eserinde,
Batı Anadolu’nun o zamanki durumundan bahsettikten
sonra, halıcılık hakkında şu bilgileri vermektedir: "Bu
bölgenin batısında Türkmen Dağları ve Türkmen ülkesi
bulunur. Türkmenler Türk soyundan büyük bir kavim olup
Selçuklular devrinde Rum ülkesini fethetmişlerdir. Türkmen
halılarını (el busut-Turkmâniyye) dokuyan bu Türkmenlerdir.
Bu halılar bütün ülkelere satılır. Antalya’nın
kuzeyinde Togûla Dağları vardır. Bu dağlarda kendilerine
Uç denilen Türkmenler yaşar. Bu Türkmenlerin 200.000
çadır olduğu söylenir”(1).
1271 - 1972 yıllarında Anadolu’dan geçen Marko
Polo, seyahatnamesinde “Dünyanın en güzel halıları
Anadolu’da dokunmaktaydı” demektedir(2).
Anadolu Selçuklu Devleti'nin 1308 yılında yıkılmasından
sonra ortaya çıkan Beylikler döneminde de halı
dokunmaya devam etmiştir. Türk Halı Sanatı Tarihinde
"Beylikler Dönemi Halıları" veya "14 - 15. Yüzyıl Anadolu
Türk Halıları" diye adlandırılan bu halılar genellikle hayvan
figürleriyle süslüdür. Bu nedenle "Hayvan Figürlü Anadolu
Halıları" diye de isimlendirilir(3).
Türklerin Burdur ve çevresini fethiyle birlikte
Burdur'da halıcılığın başladığını söyleyebiliriz. Ancak
Burdur'un Türkler tarafından fethi ile başlayan ve Hamidoğulları
ile Osmanlı Devleti dönemlerindeki Burdur Halıcığı
hakkında yeterli bilgiye sahip değiliz.

Türkiye’de anıt heykel sanatı cumhuriyetin ilk yıllarında hızla gelişme göstermiş, yeni kurumlar ve yeni kent meydanları oluştukça, başta büyük şehirler olmak üzere, Anadolu’nun çeşitli yerlerine anıt heykeller yerleşmeye başlamıştır. Anıt heykeller, tek başlarına simgesel sanat eserleri olmaktan öte, içinde bulundukları mekanları, binaları, meydanları ve kent siluetlerini etkileyen elemanlar olmuştur. Ayrı bir uzmanlık alanı gerektiren anıt heykel yapımı için, başta yurtdışından yabancı heykeltıraşlar davet edilmiş, yurtdışına da eğitim için öğrenciler gönderilmiştir. 1937 yılında heykel eğitimi için Rudolf Belling’in Türkiye’ye davet edilmesiyle, anıt heykel eğitimi Türkiye’de de başlamıştır. Başta yurtdışında eğitim alan Yavuz Görey, Türkiye’ye dönüp Belling’in öğrencisi olmuş, sonrasında İTÜ Mimarlık Fakültesi’nde Belling ile beraber dersler vermiştir. Bu süreçte çok sayıda önemli eserler veren, ilk yerli heykeltıraşlardan olan Görey’in, 1970’li yıllarda hazırladığı Burdur Anıtları, kariyerinin ilerleyen döneminde yaptığı en kapsamlı çalışması olmuştur. Burdur Anıtları, 1971 Burdur depreminin ardından kentte yeniden imar çalışmaları planlanırken, 1973 yılı cumhuriyetin 50. yıl kutlamaları ile birlikte düşünülerek, bilim adamları ve sanatçılardan oluşan bir heyet danışmanlığında, Görey tarafından tasarlanıp uygulanmıştır. Anıt heykeller ve rölyeflerden oluşan bu tasarım, meydan, tören alanı ve kent parkını kapsayan bir kent merkezi tasarımıdır. Anıt heykel ve mimarlık sentezinin özgün bir örneğidir. Ancak yeterince tanınmamaktadır ve literatürde hakkında çok az bilgi yer almaktadır. Bu araştırma kapsamında Burdur Anıtları, Türkiye›de anıt heykel literatürü paralelinde, mimarlık bakış açısıyla incelenecektir. Araştırma, yazarın 1971 Burdur depremi ve cumhuriyet dönemi Burdur mimarlığı araştırmalarının devamı niteliğindedir. Araştırma yöntemi, başta Burdur 1973 İl Yıllığı olmak üzere, çok sayıda kaynak ve arşiv taramasına, eski fotoğrafların incelenmesine ve yerinde gözlemlere dayanmaktadır.

Bu çalışmamızda Burdur yerel gazetelerinde yayınlanan haberleri esas alarak 1949 - 1950 Eğitim-Öğretim yılındaki açılışı yapılan Tefenni Ortaokulu hakkında ulaşabildiğimiz bilgiler ve fotoğraflara yer verdik.
Tefenni'de bir ortaokulun açılması ile ilgili teklif ve istek, Tefenni Belediye Meclisi Üyesi Hüseyin Bey tarafından Burdur Gazetesi'nin 13 Temmuz 1948 tarihli 125. sayısında yayınlanan "Tefenni İlçemizin Önemli ve Yerinde Bir İsteği" başlıklı yazısında dile getirilmiştir.
Hüseyin Bey, Tefenni ve köylerinde her yıl 400 - 500 öğrencinin ilkokuldan mezun olduğunu ancak bu öğrencilerin orta öğretim kurumlarının ilçeye uzak ve çok masraflı olması nedeniyle %2'sinin eğitimlerine devam edebildiğini özellikle belirtmiş ve Tefenni'de bir ortaokul açılmasının zorunlu bir ihtiyaç haline geldiğini ifade etmiştir.  Hüseyin Bey yazısının devamında 82 dekarlık bir alanda yer alan ve Sultan II. Abdulhamid Han döneminde yaptırılan Redif Binası'nın tamir edilerek Tefenni Ortaokulu olarak hizmet vermesini de teklif etmiştir.

Milletlerin tarihlerinde önemli ve kutladıkları özel günleri bulunmaktadır. Osmanlı Devleti'nde millî bayram düşüncesi doğrultusunda ortaya çıkmış olan bu nitelikteki ilk kutlamalar, II. Meşrutiyet döneminde gerçekleştirilmiştir. Buna göre, ilk olarak Osmanlı Devletinin kuruluş günü olan 27 Ocak 1299 (4 Ocak 1299) günü “İstiklâl-i Osmanî Günü” adıyla millî bayram olarak kutlanmak istenmiştir. Ancak, konunun Mebusan Meclisi’ne taşınması üzerine İstanbul Mebusu Hüseyin Cahit YALÇIN, II. Meşrutiyet’in ilan günü olan 10 Temmuz’un (23 Temmuz) millî bayram olarak kutlanmasını öne sürmüştür. Nitekim Mebusan Meclisi'ndeki görüşmeler neticesinde de 23 Temmuz 1908 gününün “millî bayram” olarak kutlanmasına karar verilmiştir. Ancak, 1913 yılından itibaren Osmanlı Devleti'nin kuruluş günü olan 27 Ocak 1299 (4 Ocak 1299) tarihi de millî bayram olarak kutlanmaya başlamıştır.
TBMM’nin açılması ile birlikte millî bayram geleneğimiz de şekillenmeye başlamıştır. Bu husustaki ilk teşebbüs ise Millî Mücadele'nin devam ettiği günlerde Saruhan Mebusu Refik Şevket Bey ve arkadaşları, TBMM'nin açıldığı 23 Nisan gününün millî bayram olarak kutlanması yönündeki 21 Nisan 1921 tarihli teklifi, meclisteki uzun tartışmalardan sonra kabul edilmiştir. 1 Kasım 1922 günü Saltanat’ın kaldırılması üzerine de Sivas Mebusu Hüseyin Rauf Bey ile Burdur Mebusu İsmail Suphi Bey, 1 Kasım’ın millî bayram olarak kutlanması yönündeki teklifi de uzun tartışmalardan sonra kabul edilmiştir.
29 Ekim 1923 tarihinde yeni devletin idare şekli cumhuriyet olarak ilan edilmiş, Mustafa Kemal de Cumhurbaşkanı seçilmiştir.

Milletlerin tarihlerinde önemli ve kutladıkları özel
günleri bulunmaktadır. Osmanlı Devleti'nde millî bayram
düşüncesi doğrultusunda ortaya çıkmış olan bu nitelikteki
ilk kutlamalar, II. Meşrutiyet döneminde gerçekleştirilmiştir.
Buna göre, ilk olarak Osmanlı Devletinin kuruluş günü
olan 27 Ocak 1299 (4 Ocak 1299) günü “İstiklâl-i Osmanî
Günü” adıyla millî bayram olarak kutlanmak istenmiştir.
Ancak, konunun Mebusan Meclisi’ne taşınması üzerine
İstanbul Mebusu Hüseyin Cahit Yalçın, II. Meşrutiyet’in
ilan günü olan 10 Temmuz’un (23 Temmuz) millî bayram
olarak kutlanmasını öne sürmüştür. Nitekim Mebusan
Meclisi'ndeki görüşmeler neticesinde de 23 Temmuz 1908
gününün “millî bayram” olarak kutlanmasına karar verilmiştir.
Ancak, 1913 yılından itibaren Osmanlı Devleti'nin
kuruluş günü olan 27 Ocak 1299 (4 Ocak 1299) tarihi de
millî bayram olarak kutlanmaya başlamıştır.
TBMM’nin açılması ile birlikte millî bayram geleneğimiz
de şekillenmeye başlamıştır. Bu husustaki ilk teşebbüs
ise Millî Mücadele'nin devam ettiği günlerde Saruhan
Mebusu Refik Şevket Bey ve arkadaşları, TBMM'nin
açıldığı 23 Nisan gününün millî bayram olarak kutlanması
yönündeki 21 Nisan 1921 tarihli teklifi, meclisteki uzun
tartışmalardan sonra kabul edilmiştir. 1 Kasım 1922 günü
Saltanat’ın kaldırılması üzerine de Sivas Mebusu Hüseyin
Rauf Bey ile Burdur Mebusu İsmail Suphi Bey, 1 Kasım’ın
millî bayram olarak kutlanması yönündeki teklifi de uzun
tartışmalardan sonra kabul edilmiştir.
29 Ekim 1923 tarihinde yeni devletin idare şekli
cumhuriyet olarak ilan edilmiş, Mustafa Kemal de Cumhurbaşkanı
seçilmiştir.

Makalemizde Rumi 1340 - 1341 (Miladi 1924 - 1925) Eğitim Öğretim yılı sonunda Burdur Lisesi’nden mezun olan Hasan Efendi, Mehmed Efendi ve Sabri Efendi’nin şahâdetnâmelerini1 aldıklarında, “Burdur Lisesi Öğrenci Kütük Defteri”nde öğrencilere ayrılan bölüme yazmış oldukları duygu ve düşüncelere yer verdik. Makalemizin başında Burdur Lisesi’nin tarihi hakkında kısa bir bilgi vermeyi uygun gördük.

Bu çalışmamızda Burdur’da 1947 - 1955 yılları arasında
yayınlanan Burdur yerel gazetelerinde yer alan haber,
yazı ve makalelerden faydalanarak 19 Mayıs Atatürk'ü
Anma, Gençlik ve Spor Bayramı kutlamaları hakkında
bilgiler vermeye çalıştık. Faydalandığımız Burdur yerel
gazeteleri Burdur, Yeni Burdur, Fedayi ve Burdurun Sesi
gazeteleridir.

Burdur Vilayeti şarken Isparta Vilayetinin Eğirdir Kazası, garben Denizli Vilayetinin Garbî Karaağaç Kazası, şimâlen Isparta Vilayeti, cenûben Antalya Vilayetinin Korkud İli Kazalarıyla mahdud olub mesâha-i sathîyesi 7500 kilometre murabbaıdır.

İlk sayısı 16 İlkteşrin (Ekim) 1944 Pazartesi günü
yayınlanan "Yeşil Burdur" Gazetesi'nin İmtiyaz Sahibi ve
Mes'ul Müdürü Doktor Ali Bahşişoğlu'dur. Neşriyat
Müdürü Doktor Hüseyin Otan'dır. Haftalık olarak çıkan
gazetenin basım yeri Cumhuriyet Matbaası'dır. İdarehanesi
İnönü Mahallesi'nde No:11'dedir.
Yeşil Burdur Gazetesi 1944 yılında 11 sayı, 1945
yılında 13 sayı ve toplamda 24 sayı yayınlanmıştır. Son
sayısı olan 24. sayısı 30 Temmuz 1945 tarihinde yayınlanmıştır.
Yeşil Burdur Gazetesi,
dönemin (Tek Parti Dönemi) siyasi
görüşünü savunmuş ve okuyucularına
aktarmıştır.
Gazetenin 23 Temmuz 1945
tarihinde yayınlanan 23. sayısında
"İlçelerimiz" başlığı altında Tefenni
Maarif Memuru Mahmut Öncel
tarafından kaleme alınan ve
Bucak’taki tarihi yerler hakkında
bilgiler veren bir köşe yazısı yayımlanmıştır.
Bu köşe yazısında;
Temmuz 1930 tarihinde Burdur
Tarihi ile ilgili araştırma yapmaları
için görevlendirilen 10 öğretmenin,
İncirhan, Susuzhan ve Altı Kapılar’a
yaptıkları geziye ve gezi sonucunda
elde edilen bilgilere yer verilmiştir.

Tanzimat Devri dil âlimlerinden ve yazarlarından olan Şemseddin Sami (1850-1904) Türk Milliyetçiliği ve Türkçe’nin canlandırılması yolunda bu devrin önemli simâlarından biri olmuş, romanları, tiyatro eserleri ve çevirileri ile tanınmış, dil, sözlük ve ansiklopedi alanındaki eserleriyle ün kazanmıştır. Ansiklopedi tarzında yazmış olduğu eserler KÂMUS-_ TÜRKÎ, KÂMUS-I FRANSEVÎ ve bizimde bu makalemizde yararlandığımız KÂMUS-UL ÂLÂM’dır. 1889 – 1898 yıllarında yayınlanan bu altı ciltlik eserde, dünya tarihi, coğrafyası ve ünlü kişileri ansiklopedik olarak sunulmuştur. Bu çalışmamızda önce Burdur ve yöresine ait bilgileri Kâmus-ul Âlâm’da geçtiği şekilde yazdık. Daha sonra bu bilgileri günümüz Türkçesi’ne çevirerek verdik.

Vilâyetin Vaziyet ve Ahvâli Umûmiyesi: Zer’ Edilen Ârâzi Miktarı ile Mahsûlât ve İhrâcâtı – Vâridât-ı Umûmiye ve Husûsiyesi ile Belediyeler Vâridâtı – Nüfus-ı Umûmiyesi – Mektebler, Cemiyetler, Şirketler ve Fabrikaları – Bir Sene Zarfında Vukû’ Bulan Mütenevvi’ Cürmlerin Miktarı – Memurların Sıfat ve Memûriyetleri ile İsimleri.

Burdur Ticaret ve Sanayi Odası’nca Cumhuriyet’in kuruluşunun 10. yıldönümü nedeniyle “1923 – 1933 Burdur İktisadî Vaziyeti” ismiyle yayımlanan bülten; Burdur’un 1923 – 1933 yılları arasındaki ekonomik durumu hakkında bizlere ayrıntılı bilgiler sunmaktadır.
Bülten; 1933 yılının son aylarında (Muhtemelen Kasım veya Aralık aylarında) İstanbul’da Resimli Ay Matbaası’nda basılmıştır . Çalışmamızda faydalandığımız bülten; Ankara Milli Kütüphane’de “1933 AD 2460” yer numarası ile ilgili rafta bulunmaktadır. Bülten kırk sayfadan oluşmaktadır.
Bültende Burdur’da üretilen gülyağı, afyon (haşhaş) ve hububat (tahıllar) ile halıcılık, dokumacılık, av dericiliği, marangozluk, bakırcılık ve debbağlık (dericilik)  hakkında bilgilere yer verilmiştir. Bülten içerisinde gerek Burdur gerekse Burdur’daki iş kollarıyla ilgili fotoğraflar da yer almaktadır.
Bültenin son bölümünde ise gül ile gülyağı, afyon (haşhaş) ve tahıl üretimi, halıcılık, dokumacılık, av dericiliği, Burdur merkez ilçesinin ithalat ve ihracatı hakkında istatistikî bilgiler içeren tablolar bulunmaktadır.
Tablolar incelendiğinde 1929 yılında Amerika'da başlayan ve 1930 yılından itibaren de başta Kuzey Amerika, Avrupa ve sanayileşmiş ülkeler olmak üzere tüm dünyayı etkileyen ekonomik kriz, Türkiye ekonomisini dolayısıyla da Burdur ekonomisini olumsuz etkilemiştir.

Eğirdirli Karçınlızâde Şüleyman, Şükrü, Türk dünyasının seyahatnâme sahibi seyyahları içinde en fazla yer gezen şahsiyetidir. Evliya Çelebi’yi dahi geçmiştir. 600 sayfalık Seyahât-ül Kübrâ ismini verdiği seyahatnamesini 1907’de Petersburg’da yine bir seyyah olan Abdürreşid İbrahim’in matbaasında bastırmıştır.
Eserinde, emperyalizmin Türk ve İslam Dünyası’nı nasıl tahrip ettiğini gözlemlerine dayanarak ayrıntılı ve doğru bir şekilde tasvir etmektedir. Mısır, Hindistan ve Çin üzerine gerçekçi analizler yapmıştır2. Kitap TBMM Kütüphanesi'nde *8815649* demirbaş no'suyla yer almaktadır. Ağlasun, İncirhan ve Susuzhan'a dair bilgiler eserin 59 ve 60. sayfalarında yer almaktadır.